YapBar

Seviyormuşum.

O gün Barış gitti bana son kez baktı ve gitti. Koştum arkasından, çok koştum ama artık yoktu. Öyle parkta yalnız ve çaresiz kalmıştım. Bir damla gözyaşı aktı gözümden
"Barış gelicek,gözyaşlarımı silecek. O beni yalnız bırakmaz ki. Biz söz vermiştik ama bir birimize. O GELİCEK" diye bağırdım ve çaresiz gökyüzüne baktım.
"Barış,hani biz o gün söz vermiştik bir birimize?" dedim ve titreyen ellerimle gözyaşımı sildim.
Bir kız geldi
" Selam,Yaprak sen misin ?"
"Evet" dedim.
"N-neden sordunuz?Beni nerden tanıyorsunuz?"
"Yaprak, sakin ol lütfen ben Barışın arkadaşıyım. Yani arkadaşıydım,küçükken arkadaştık sonra zaten hiç görüşmedik ama dün Barışın babaannesi ve Barış bize gelmişlerdi,zaten dedim ya çoçukluk arkadaşıydık babaannelerimiz de çok yakın arkadaşlardı. Dün Barış çok üzgün görünüyordu bende sordum ne olmuş diye o da senden bahsetti. Sonra benden bir ricası vardı tam bu saatte seni evine bırakıyım diye,niye bana dedi diye sorsan,Barış seni sakinleştirmemi rica etti. Şimdi sil o gözyaşlarını ve unutma o geri dönecek sadece size zaman lazım."
şaşkındım,Barış hiç ondan bahsetmemişti. Çok iyi kıza benziyordu. Ama yinede o kız doğru mu söylüyor sordum kendi kendime.
O günü ağlaya ağlaya geçirdim.Niye Barış böyle yaptı diye çok düşündüm ama BİLMİYORUM YA OFF.
Kız konuşurken çok üzgün konuşuyordu sanki Barışa birşey okumakmış gibi bende birşey saklıyorlarmış gibi.
AMA BEN APTAL BEN HİÇBİRŞEY BİLMİYORUM!

Beş yıl geçmişti o günden. Tam beş yıldır aradım ben onu. Herkese haber verdim ama yok. Hiçbir yerde yok. Alışamıyordum onun yokluğuna. Aklıma geliyordu bazen
"Belki birşey oldu ona? Barış beni bırakmaz." derken o kızı hatırladım. Barışın arkadaşı,zaten o günden sonra hiç görüşmedik. Belki o biliyordur Barış nerde?
Ama dediğim gibi tam beş yıl geçmişti,nasıl bula bilirim ki?

A ben hiç hayatımdan bahsetmedim bunca yıl sonra. Ben çizim yapmayı çok seviyorum ve ressam olmaya karar vermiştim. Ailem zaten beni hep destekledi. Çete de aynı işte,canım arkadaşlarım onlar olmasa zaten depresyondan hiç çıkamazdım.
Bir de benim kendi evim var orda sadece sıkıldığımda ve resim çizmek için gidiyorum. İşte Barış gittikten sonra pek birşey değişmedi,sadece zaman,yıllar geçti ve ben kendime bile itiraf edemediğim bir gerçekle yüz yüzeydim.
"Yaprak sen neden bu kadar Barışı özledin? Neden hiç aklından çıkmadı?"
diye sordum kendi kendime. Ve yıllar sonra anladım ben aslında çoktan biliyormuşum aşk ne demekte kendime itiraf edemiyormuşum.
Ama ben Barışa aşıkmışım..
Ben ve aşık olmak?