YapBar

Sürpriz.

Barışa ilk tanıştığımız günü hatırlatmamdan 5 gün geçmişti. Barış hala hiçbir şey hatırlamıyordu. Artık pek de üstüne gitmemeyi düşündüm. Sonuçta yeni çıktı hastaneden,yormak istemiyordum.
"Oğuzkuşuum arıyor.."
"Efendim Oğuzkuşum?"
" Yaprak, ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Galiba hastalandım. Annemler de yoklar burda, Teyzemin yanına gittiler. Çete desen hiçbirine ulaşamıyorum,nerdeler bilmiyorum."
" Neee? Hemen geliyorum. Sakın kendini yormaa. Hatta miss gibi çorba getiririm sana.Bekle"
Çok endişelenmiştim. Hızla evden çıktım. Taksiye bindim. Oğuzun evinin yolunu söyledim.
" Pardon ama beni tarif ettiğim yol bu diil."
" Efendim yollar kapalı o yüzden burdan gitmek zorunda kaldık"
Korktum bir saniyelik sonra anlatınca anladım. Artık yarım saat geçti ama biz hala Oğuzun evinin yanında bile değiliz.
Endişelenmeye başladım
" Ben dediğim yer çok yakındı. Siz neden bu kadar uzağa gittiniz anlamadım?"
cevap vermedi. Güldü.
" Ne gülüyorsunuz? Bakın sinirleniyorum.Ben inmek istiyorum burda." hala gidiyorduk. Ve en önemlisi de Oğuz hala aramadı niye gelmiyorum diye.
" Durdurur musunuz lütfen?Bakın gerçekten acelem var"
" Hanımefendi sakinleşir misiniz lütfen? Az kaldı."
Aşırı sinirliydim ama çok da korkmuştum aslında.
" Geldik."
" Ama burası değil ki,burası neresi?NE OLUYOR YA."
arabadan korkuyla indim. Arkamı döndüğümde artık araba yoktu. Bende artık Oğuzu aramak isterken birden bir çocuk
" Yaprak abla gel" dedi ve elimden tuttu
bende şaşkın şaşkın bakıyordum.
" Ben Aylin. Tanış olalım mı?"
" Merhaba Aylincim. Beni nerden tanıyorsun?"
" Yakında öğrenirsin. Gel."
Hala şaşkındım. Düşünsenize bir elimde çorba bir elimi hiç tanımadığım ama o beni tanıyam bir çoçuk tutuyor.
" Gel ablacım bura, bak benim oyuncaklarıma."
bende meraktan girdim.
" Ohaaa" dedim. İçerisi tam benim hayalimdeki gibiydi. Heryer yeni çizilmiş resimler,kalemler falan. Tam bir ressam odası.
"Aylin senin oyuncakların nerde peki?"
Dediğimde fark ettim ki Aylin yok. Ben şaşkınlıkla resimleri izlerken gitmiş. Odadan çıkmak isterken fark ettim kapıyı kilitmişler. O an korkuyla Barışı aradım.
" Yaaa götürsenee  telefonunuu" Barış götürmedi. Herkesi aradım kimseye ulaşamadım.
Odadan kapıyı açmak için birşey ararken bir kadın geldi
" OHAAA NEEEEE SİZ?" dedim
" Merhaba Yaprak. Senin tüm çizimlerine baktım. Gerçekten müthişler."
heyecandan titriyordum o an çünkü benim en sevdiğim ressam bana böyle güzel sözler dedi hem ben onu gördüm.
" Çok çok çok teşekkür ederim Ceyda hanım. Ben sizin büyük hayranınızım."
heyecandan benim burda kilitli olduğumu hatırladım. Ve Aylini hatırladım. Çok saçma geldi bana. Herşey bile bile kimse yapıyormuş gibi.
Ben sormadan önce Ceyda Hanım söyledi
" Yaprakcım gel bir dakika buraya. Senden birşey rica edeceğim lütfen yapar mısın?"
" Tabi yaparım. Ne yapıyım ki?"
" Sana elbise göstereceğim ve lütfen onu dene."
" Ama ben sevmem."
" Biliyorum. Ama lütfen dedim aaa"
" Tamam"
Elbise böyle uzun bir prenses elbisesine benziyordu ama pembe değildi. Ve çok saçma ama hoşuma gitmişti. Yanında topuklu ayakkabı yoktu çok rahat bir ayakkabı vardı.
" Çok güzel olmuşsun canım benim"
" Çok teşekkür ederim.Çok mutlu oldum."
"Şimdi gel buraya." kilitle kapıyı açtı ve
" İYİ Kİ DOĞDUN CANIM ARKADAŞIM." dedi Oğuz
" Aaa Oğuz sen hasta değil miydin?"
" İyiki doğdun İYİKİ İYİKİ" dedi Sinan ve Ece.
Çok şaşkındım.
"Kızım ne kadar güzel olmuşsun öyle. Ağlayacağım şimdi bak. Ne çabuk büyüdün sen" sarıldı
"Annee? Çok teşekkür ederim. Sendemi biliyordun?Baba sendemi?"
"İyiki doğdun canım kızım,evet biliyorduk." güldü.
Herkes burdaydı. Tüm yakınlarım.Ama Barış yoktu.
" Aaa evet o hatırlamıyor ki benim doğum günümü" dedim kendi kendime ve etrafa bakıyordum. Heryer çok güzeldi. Yani aşırı süslenmiş değildi. Çok güzeldi gerçekten.
"Merve gel burdaa,yetiştik." dedi Gökhan Merveye.
" Seni çok seviyoruz,ÇOOOK İYİKİ DOĞDUN" Mervede tebrik etti.
"Yaaa bende seni seviyorum iyiki varsınız. Bak ağlarım şimdi ben."
" Sakın. Ağlama.Daha sürpriz var."
" LAN GÖKHAAAN DEME DEMEDİLER Mİ SANAAA?"
" Unuttum ya ben oha"
" Ne sürprizi? Noluyor çocuklar?"
Ve Barış geldi. Çok heyecanlıydı o da.
" İyiki doğdun Amazon Kızım. Seni herşeyden çok seviyorum. Sana söylemem gereken birşey var."
Acaba ne söyleyecekti?