Aan het begin van 2009 werd ik zwanger.
Ik was zo gelukkig maar helaas liep dit niet zoals gehoopt en kreeg een miskraam.
Een paar maanden later werd ik weer zwanger ik was op vakantie toen ik mijn test deed.
Al vanaf het begin wist ik dat er een kleine jongen in mijn buik groeide.
Bij de 20 weken werd bevestigd dat dit echt zo was.
Me zwangerschap liep niet helemaal vlekkeloos maar ik had het er voor over.
Ik werkte als postbezorger en moest vroegtijdig stoppen en in de ziektewet want ik had mega last van me bekken.
Dit bracht veel stress en gezeik van me werkgever.
24 feb 2010 werd ik wakker met buikpijn en merkte ik dat het geen pds was maar echte weeen me kleine man was onder weg.
Na meer dan 22 uur dat werd dan eindelijk op 25 feb 2010 me knul geboren.
En nu is Quinten alweer 8 de tijd gaat snel.
In 2012 werd ik weer zwanger geplant maar ook dit keer wilde het niet en kreeg bij 11 weken een miskraam alleen dit keer wilde het vruchtje niet goed loskomen.
En na veel bloedverlies kwam in in het ziekenhuis en moest mijn baarmoeder worden leeg gezogen.
Weg kindje.
Ik had besloten dat ik er klaar mee was ik wilde niet weer een miskraam en besloot het bij Quinten te houden.
Het deed te veel pijn om weer een kindje te verliezen want zo zag ik het hoe klein het ook was.
Aan de andere kant ben ik blij dat me lichaam het heeft afgestoten want mischien was het wel een kindje geweest met zoveel afwijkingen dat het leven zwaar kut zal gaan zijn.
Mischien klink ik hier hard in maar zo voel ik het en iedereen heeft een eigen mening.
Einde van 2012 klopte er niks meer van me lichaam ik kreeg doorbraak bloeding op bloeding.
Dus ging naar de huisarts hij zei dat ik een zwaardere pil zal krijgen maar dat het handig zal zijn om een maand even te stoppen met de pil rust voor me lichaam en daarna te beginnen met me zwaardere pil.
Dus stopte ik met me pil.
Ik wist niet dat mijn lichaam na stoppen met de pil zo snel een eisprong zal hebben.
Ik heb in die maand 1 keer seks en me zwangerschaps test bevestigde dat ik zwanger was. Het was een ongelukje want het was helemaal niet geplant ik wilde tenslotte niet meer zwanger worden.
Ik was heel gelukkig met me zwangerschap maar zo ontzettend bang.
Bang om weer een miskraam te krijgen en weer een kindjes te moeten genieten.
Maar deze keer ging het goed , nou ja goed ze had een tumor op haar lever ja het was een meisje hier kwam ik achter bij 15 weken bij een pret echo ik was zo blij dat ik een meisje mocht krijgen.
Maar die tumor dat maakte me echt zorgen om ze zeiden je kan beter afbreken enz dit heb ik niet gedaan ben onder strenge controle geweest in ziekenhuis van leiden. Het einde naderende en gelukkig door haar groei was de tumor kleiner geworden. En ik blij dat ik niet had gekozen voor afbreken.
Na een zware zwangerschap waarvan ik niet heb kunnen genieten ben ik met 41 weken en 5 dagen ingeleid in het ziekenhuis in delft.
Ik moest me in de ochtend melden om 7 uur en kreeg elke keer pillen in me die eerder ingebracht moest even aan de monitor en mocht weer rondlopen.
In de middag kwam Quinten langs met opa en oma en toen kreeg ik pas me eerste weeen .
Nog snel naar buiten Quinten uitzwaaien en en aan het einde van de middag mocht ik rond half 5 eindelijk naar de verloskamers werden me vliezen gebroken en kreeg al snel daarna me ruggenprik.
4,30 uur later werd me mooie dochtertje geboren ze werd snel na gekeken en haar tumor was niet meer terug te vinden.
Ilana is op 4 okt 2013 geboren op dierendag.
