Kabanata 11

9 1 0
                                    

Kabanata 11

Masyadong mabilis. Hindi ko alam kung paano kami humantong sa ganitong sitwasyon.

They say that you will know that it is your true love if you're always excited with every matter about that person. And when they say every matter, it also means everything. His way of walking near to you, the way he speaks, the thought of seeing him, reading his messages, receiving his calls and so much more.

And most of all, you can imagine yourself with him. You can picture yourself in a scene with him a few years from now. Whether it's a date, a normal day for a walk, a funny conversation or in a wedding even.

They even said that whenever you are with that person, your heart is beating fast. So wild to the point that your chest already hurts with the fast and loud beat.

And that's exactly what I am feeling right now...

This kiss is too much. Too intense... too passionate... too addicting. It is too much... because it's making my heart beat fast and loud which makes my chest hurts. It hurts but I like the feeling and I don't know why.

We're too close to each other. Naririnig nya kaya ang pintig ng puso ko?

Hindi ko alam kung gaano katagal nang magkalapat ang labi namin ngunit wala na doon ang atensyon ko. Hindi ko alam. Masyado akong nahahalina sa kanyang mga halik.

He pulled out even before I did. Habol ko ang hininga habang nakapikit pa rin. Nang nagmulat ako ay mata niya agad ang sumalubong sa akin. Nakatitig. Tila may ipinahihiwatig at may ideya na ako kung ano 'yon. Pilit ko iyong winaksi at kung posible ay inilagay ko na iyon sa pinakasulok at pinakamalalim na parte na aking utak. Ayokong mag-isip ng kung anu-ano.

It's just a kiss right? Nothing more... nothing less...

Right?

Ibinaling ko sa iba ang aking paningin. Agad akong napatingin sa wrist watch ko and it says 9:08pm. Agad na bumalik ang tingin ko sa kanya.

"I-I need to go—"

"I like you,"

Agaran ang pag-iwas ko ng tingin. Pilit kong pinakawalan ang tawa na nagtunog awkward lang.

"That's too early, Ironvon,"

"Bakit kalian ba dapat? Gaano ba dapat katagal?" napayuko ako. Hindi ko rin alam.

"Hindi mo pa ako masyadong kilala," agad kong depensa nang maka-isip ng dahilan. Agad kong nakita kung paano tumagilid ang ulo niya sa naging sagot ko.

"Which one is better then? To have feelings for someone despite of being aware of her flaws and imperfections or to have feeling just because of her good side but eventually be gone after knowing her bad side?"

"Alin ba 'don ang nararamdaman mo kung ganon?" agad kong sabi. Saglit siyang natigilan. Agad na umusbong ang isang ngisi sa labi niya.

"Paano ko pa sasabihin kung sa pag-amin ko pa lang ay nagdududa ka na? Aasahan ko pa ba na maniniwala ka pa sa mga susunod kong sasabihin?" now it's my time for my face to move like his.

"You just confessed. And that's all? No more pursuing?" I smirked. His face brightened up!

"So you're allowing me to pursue you then?" his words suddenly brushed off the confident smirk on my lips. Agad akong napa-diretso ng tayo at tinignan na lamang ang marahas na pagpatak ng ulan.

"I did not say anything," my tone sounded more formal. Agad na tumaas ang isang kilay nya.

"I need to go now. Thanks," maagap kong sinabi bago pa siya makapagsalitang muli.

"You are thanking for what? For the kiss?" nahimigan ko doon ang panunuya. I cringed. Is that something I should be thankful for?

"I'm talking about the clothes and keeping me dry with your umbr—"

"But I made your lips wet, is that fine?" pinigilan kong pumikit nang mariin upang hindi niya mahalata ang pagka-inis ko. Not really. It's more on embarrassment and awkwardness with the sudden topic.

"I need to go. I'll just give this tee when I see you," umamba na ako ng pagpasok sa loob ng sasakyan nang magsalita na naman siya.

"Why don't we go out tomorrow?" huminga ako nang malalim. Trying to fill up my lungs with the oxygen I think he sucked from me.

Did I just say sucked?

Sucked what?

Oh God, forgive me for the green thoughts!

"I'll just text you," agad na akong sumampa sa loob ng sasakyan at sinarado ang pinto. Agad na akong umalis bago pa siya may masabing muli.

"Come on, heart. Calm down. We just kissed. He confessed. He asked me to go out. What's the big deal with that?" agad akong napa-iling nang marealize ko ang ginagawa ko. Ngayon ko lang ata naranasang makipag-usap sa internal organ ko.

It's all his fault! He's making me crazy!

Literally crazy dahil hanggang sa paghiga ko para magpahinga ay nakangiti pa rin ako. One beep from my phone stopped my lips from stretching.

'Ang tagal mo mag-isip. Naiinip ako'

My jaw dropped with his text. Sa lahat ng nagyaya siya ang may pinakamaiksing pasensya ha.

'Don't wait if you have no patience'

Wala pang isang minuto ay may reply na agad siya.

'Just reply in this message simply with a yes or no'

Agad akong napaisip. Payag ba ako? Ano bang gagawin ko bukas? Hmm...

'Silence means yes. Goodnight Miss President. Susunduin kita sa lobby ng condo building mo. 8am. Pag di ka sumipot...'

Nanlaki ang mata ko sa message niya. Hala. Hindi pa ako pumapayag! At ano naman kung di ako sisipot?

'Then what?'

'Iiyak ako :'( '

Pfft...

'Okay. I'll wait for your tears then. Goodnight'

Nakangiti kong ipinikit ang mata ko at hindi na nag-abala pa na tignan ang muling tumunog na cellphone.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 07, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Burning ROSES (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon