Br(ok)en

chapter five. 19.49

C h a p t e r - F i v e 

"Waarom kwam je ook al weer langs?" vraag ik als ik plaats neem in de woonkamer met een dienblad met glazen drinken erop. "Ik wou jou gewoon zien" zegt Jessie en ze glimlacht even voordat ze de glazen pakt en eentje aan mij geeft. Ik bedank haar even, voordat ik me richt op de tv die aan staat. 

Jessie pakt mijn lege glas uit mijn handen en legt hem op tafel neer. Ik kijk haar vragend aan en zonder dat ze iets zegt komt ze op mijn schoot zitten. Ze glimlacht kort voordat ze haar lippen op de mijne drukt. Ik concentreerde me op de kus, maar er leek niks te zijn. Geen gevoelens, geen tinteling door mijn lichaam, niks. 

Jessie's handen gaan naar de zoom van mijn shirt en ze trekt hem langzaam omhoog. Ik duw haar voorzichtig van me af, en haar blauwe ogen kijken me verward aan. "Het spijt me, Jess. Ik ben niet in de mood" zeg ik, voordat ik mijn shirt weer naar beneden laat zakken.

Ze kijkt me teleurgesteld aan en gaat van mijn schoot af een stukje verderop op de bank zitten. Ik kijk haar even aan en voel me schuldig. Schuldig voor wat ik haar aan doe. Schuldig omdat ik niet hetzelfde voor haar voel als zij voor mij.

"Jess," mompel ik na een lange stilte. Haar ogen vinden de mijne en ze wacht op antwoord. "Het spijt me" zeg ik. "Voor wat?" zegt ze vragend. "I-ik heb even tijd nodig voor mezelf" zeg ik. "Maak je het uit met me?" zegt ze geschrokken. "Het spijt me" zeg ik. Ze kijkt me nog één keertje aan voordat ze haar jas van de bank afpakt en opstaat en de woonkamer verlaat.

De deur gaat vervolgens dicht met een harde klap, en het is stil in huis. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en zie 19.41 op het display staan. Er was gewoon iets in me dat zei dat ik iets te doen had, en met dat gevoel liep ik naar de voordeur trok ik mijn jas aan en niet veel later zat ik achter het stuur. 

Ik bel voorzichtig aan en terwijl ik zenuwachtig wacht totdat er open gedaan word, pak ik mijn telefoon uit mijn binnenzak. De witte cijfers gaven 19.49 aan. Had ik zo snel gereden? De tijd om daarover na te denken had ik eigenlijk niet meer. De deur ging voorzichtig open en Luca deed open. Voordat hij iets kon zeggen of tegen kon spreken, kuste ik hem. Ik, Harry Styles kuste een jongen. 

[short chapter i know. b y e]