The Things I've Learned From Him

2: Ocean of Sadness

"Congratulations Architect Mineses! You are so great... kaya naman hindi na nakapagtataka na ang designs mo ang magugustuhan nila. Good job! And I'm hoping na makasama ka sa dinner," Engineer Eruel Martinez said.

The Real Mall chooses my design, dahilan kung bakit tuwang-tuwa ang aking team. There are big personalities in the hall kung saan ko binuhos lahat ng aking makakaya sa pagpepresent kaya naman kahit tapos na ang presentation ko ay may kaba pa rin sa aking dibdib.

"Me and my team are looking forward for that dinner Engineer Martinez. Sana nga ay maayos ang schedule so that we can bond to each other at hindi puro trabaho na lang," I replied to the man in front of me.

"Yeah..I want to treat your team for their hard work but can you consider a dinner only for the two of us. I mean without other office mates just the two of us," he said without hesitancy.

Thinking about his statement is a bit shocking for me because at first, he is my boss at isa pa ay matagal-tagal na din ng may nag-aya sa aking lumabas.

Medyo nabubuhol na ang aking utak dahil sa tanong na kailangan kong sagutin. Noon pa man ay hirap na akong maghanap ng sagot sa mga ganitong klaseng tanong.

"A...Uhhhmm..."

"I've never know that you're great hija!"an old man cut me off.

Buti na lamang ay lumapit sa akin ang Director ng Real Mall para bumati, the reason why the man I talked with before excuses himself.

"Think of that Ms. Mineses," Eruel said and leave with his secretary.

Iilang mga pabati pa ang nagpa-ingay sa bulwagan, the representatives of some company na nakanood ng aking presentasyon kanina ay nagsilapitan din upang bumati. Hindi ko akalaing ganito pala ang pakiramdam kapag nakapag-close ka ng isang deal. Ito ang pakiramdam ni Sasi sa tuwing nakukuha ang designs nya and now I can feel it too.

"Your designs are minimal pero sumisigaw ng class. You're great Ms. Mineses. Maybe your next project will be with our company," sabi ng isang engineer na sikat na sikat hindi lamang sa ating bansa pero maging sa abroad.

Natutuwa ako sa bawat pagbati. I gave them the best way of saying thank you dahil nalulunod na ako sa mga papuri nila. Ni hindi ko nga alam kung deserve ko ba lahat ng ito.

Ito ang unang pagkakataon na magkakaroon ako ng ganitong project kaya naman kabado ako. I must be happy but pressure is slowly filling in me. What if they got disappointed to my performance? Paano kung hindi ko ma-meet ang mga expectations nila. A few moments pass ay unti-unti na ring nauubos ang tao sa loob ng hall. Kasabay nito ang unti-unti ring pagkawala ng aking nerbyos kaya magaan na ang aking pakiramdam.

My co-workers wave me a goodbye. Sa sobrang saya nila ay naisipan nilang mag-party ngayong gabi ngunit si Sasi na ang nagdesisyon sa aming dalawa at ewan ko kung bakit niya naisipang huwag ng sumama.

But more important thing she may do is na nakaya n'yang tanggihan ang pagbabar? This girl...

"Congratulations Guadaloupe! You're making a name in this industry na ha," sabi ng kaibigan ko habang kapit na kapit ang kanyang kamay sa aking braso.

"This is our dream Sas...to make a big name in Architecture. Sinunod ko lang yung mga bilin mo sa akin na dapat mag-reflect sa akin yung ginawa kong designs. Thank you so much for supporting me! I will be the cheerleader on your next presentation. Paghandaan mo yun ah." I said while holding my friend's hands. Kulang ang thank you sa naitulang nya sa ginawa kong ito.

We are jumping like crazy habang papunta ng parking lot. I forgot, pinagawa ko nga pala ang sasakyan ko kaya makiki-sakay muna ako kay Sasi.

"Hey! Ano yung pinag-uusapan nyo ni Engineer kanina at parang sobrang intimate ng dating nyong dalawa?" nagulat ako sa biglaang pagsabi nya n'on. Pilit kong isinantabi ang sinabi sa akin ni Eruel ngunit heto ang aking kaibigan na biglaang hinalungkat ang isyung iyon.