Σε βρήκα.

Chapter 14❤️- Η αλλαγή.

Μετά από 1 μήνα.

*μπιπ μπιπ*

Πωωω.Ποιος άνθρωπος εφηύρε τα ξυπνητήρια,πραγματικά;!Σηκωνομαι απότομα από το κρεβάτι,για την ακριβεια τιναζομαι από αυτό το απαλό κρεβατακι μου και την κουβερτούλα μου,για να πάω στο σχολείο.Ειναι δύσκολο μετά από αυτήν την ωραία ξεκούραση,να επιστρέψεις στα βάσανα.Τωρα,θα αναρωτιέστε τι συμβαίνει στην ζωή μου;!Λοιπον,έχουμε και λεμε.

Με τον Κώστα τα πηγαίνουμε υπέροχα.Ευτυχως,δεν μας διατάραξε τίποτα την ηρεμία μας και παραδόξως αυτός ήταν πιστός σε εμενα και μου φερόταν και ακόμα μου φέρεται τελεια.Με τον Άγγελο ή τον «άγνωστο» από το τηλέφωνο δεν έχουμε ξαναμιλήσει.Και καλύτερα..Δεν συνηθίζω να συναναστρέφομαι με ψεύτες.Με βοήθησε όμως να συνεχίσω με τον Κώστα,με το να μην ασχολούμαι μαζί του.Τοση ώρα που είχα χαθεί στις σκεψεις μου,ούτε που κατάλαβα ποτέ έφτασα στην πόρτα του σπιτιού μου.

-«Χευ!»,είπα στην κολλητή μου,την Νεφέλη,που με πλησίαζε από το απέναντι σπίτι της ,όπου θα πηγαίναμε μαζί στο σχολείο.

-«Γεια σου και σε εσένα.»,μου είπε και με αγκάλιασε.

-«Πωω,ξεκινάμε με την αγαπημένη μας καθηγήτρια!»,της είπα ειρωνικα και γελάσαμε.

-«Ας ελπίσουμε το θαύμα των Χριστουγέννων ,που πλησιάζει σιγά σιγά,να την άλλαξε σε κάτι καλύτερο.»,μου είπε και γέλασα.

-«Ναι σιγά.Δεν είμαστε σε ταινία φαντασίας.»,της είπα γελωντας.

-«Ποτέ δεν ξες.Αντε να δούμε και τα παιδιά.»,μου είπε.Ναι,μας έλλειψαν πολύ.Δεν συναντιόμασταν παρά πολύ συχνά.Εκτος από εμενα,την Νεφέλη και τον Γιάννη που μένουμε δίπλα.

-«Έκανες τις εργασίες αυτηνης;»,την ρώτησα.

-«Είχα και άλλη επιλογή;»,μου είπε και γελάσαμε για άλλη μια φορά.

-«Θέλω να δω και τον Κώστα!»,της είπα κοκκινιζοντας.

-«Ουυυ.»,μου είπε η Νεφέλη και με σκουντηξε πονηρά. «Κατάφερες και τον άλλαξες.Και ούτε καν προσπάθησες.»,μου είπε και γελάσαμε.Πραγματικα.Αλλαξε χωρίς καν να κάνω τίποτα.Σαν ένα είδος μαγείας.

-«Ναι.Οντως .»,της είπα.

Φτάνοντας στο σχολείο,έτρεξα μαζί με την με την Νεφέλη να αγκαλιάσουμε τα παιδιά.Τα αγκαλιάσαμε το κάθε ένα ξεχώριστα.Μου είχαν λείψει παρά πολύ.