Σε βρήκα.

Chapter 6❤️-Η βόλτα.

(Αυτός πάνω στην φωτο φανταστείτε τον σαν να είναι ο Άγγελος😍 και τώρα πάμε στην ιστορία μας..)

Περπατουσαμε σε διαφορα μέρη.Αρχικα με έκανε βόλτα σε διαφορα στενάκια,τα οποία τελικά δεν είναι όπως ακούγονται.Αντι να είναι σκοτεινά και μυστηριώδες ή να κρύβουν μεθυσμένους και επικίνδυνους ανθρώπους μέσα τους,αυτά ήταν μαγικά.Πολυ όμορφα με διαφορα γκράφιτι.

Στο τέλος καταλήξαμε στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης που την έχω διανύσει και μόνη μου, όταν είχα ξαναέρθει εδώ.Τοση ώρα μιλούσαμε για τους εαυτούς μας.Για κάποιον λόγο αποφάσισα να του τα πω όλα.Για τον Κώστα και αυτήν την περίεργη συμπεριφορά του,για την παρέα μου και για την οικογένεια μου.Δεν του είπα για αυτόν φυσικά,που τον έψαχνα τοσον καιρό ή ότι μου είχε μείνει το χαμόγελό του,τοτε που μου είχε χαμογελάσει.Δεν ήθελα να γίνω ρεζίλι με το να μου πει ότι δεν νιώθει κάτι ή ότι ειμαι περίεργη για να μου μείνει ένα χαμόγελο τόσα χρόνια.Οσον αφορά για τον Κώστα,όταν του το είπα δεν μου απαντούσε.Εμοιαζε σκεπτικός και μου είπε απλά να μην δίνω σημασία.Εμαθα ότι αυτός ειναι μοναχοπαίδι και ότι μένει σε ένα σπίτι λίγο πιο έξω από την Θεσσαλονίκη που είναι μόλις είκοσι λεπτα περπάτημα από το κέντρο.Δεν με πήγε ,απλά μου περιέγραψε που βρισκόταν περίπου και το υπολόγισα.Απο όσο κατάλαβα,θαυμάζει τους γονεις του και μάλλον θα πρέπει να είναι υπέροχοι ανθρώποι.Για τους φίλους του δεν μου ανέφερε τίποτα προς το παρών.Περιεργο..

Αυτός την ώρα που περπατούσαμε είχε τα χέρια του στις τσέπες και κοιτούσε μια εμενα και μια το πάτωμα.

-«Έχω μια ιδεα.»,μου είπε και το πρόσωπό του έλαμψε.

-«Τι ιδεα;»,τον ρώτησα και του χαμογελασα.

-«Μπορείς να μείνεις εδώ για λίγο ,μέχρι να επιστρέψω;»,με ρώτησε.

-«Εννοείς τώρα;»

-«Δεν θέλω να σε αφήσω μόνη σου,αλλά δεν θα αργήσω στο υπόσχομαι.Εξαλλου,είναι έκπληξη.»,μου είπε.

-«Τι έκπληξη;»,τον ρώτησα .

-«Αν σου έλεγα δεν θα ήταν πλέον.Αα ωραία δεν έχει και κόσμο τώρα.»,μου είπε κοιτωντας κάτι και γέλασε.Τι εννοεί;

-«Αντε πήγαινε.»,του είπα και αυτός σε δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο.Τι ήθελε να κάνει;Και σε ποιο μέρος δεν έχει κόσμο τώρα;Εντωμεταξύ,περπατούσαν και άνθρωποι στην παραλιακή και εγω απλά στεκόμουν εκει.Ευτυχως είχα το κινητό μου σε περίπτωση που δεν ξαναερχοταν,που δεν το νομίζω.Θα ερχόταν..Μετα από λίγο τον βλέπω να επιστρέφει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και κρατώντας δυο χυμούς.Εναν ροζ και έναν πορτοκαλί.Χμμ..Φράουλα και Πορτοκαλι.Για εκείνο το μαγαζί στην γωνία θα εννοούσε που δεν είχε κόσμο.Ενα με την ονομασία : "Juice🥤".