ceo ⚘ kim taehyung ✓

prolog ⋆

Ellerini saçlarından geçirdi, derin bir nefes verip sinirle soluduğunda ürpermiştim.

"Ben bu evliliği istemiyorum!" diye bağırdığında yerimde sıçramıştım.

Gözlerimin dolduğunu hissetmiştim, tam da o an. Ama sağlam durmalıydım. Onu sevdiğimi belli etmemeliydim. Belki de hiçbir zaman. Bu, onu gördüğümden bu yana kurduğum hayalimden vazgeçmeme neden olsa da.

Ciddi durmaya çalışarak,

"Ben de," dedim ve bir adım öne çıktım. "Ben meraklıyım sanki seninle evlenmeye!"

Yalan. Külliyen yalan.

"İyi. Ben babama söylemeye gidiyorum." deyip, yemek masasından zorla kaldırıp apartmanın önüne bu soğukta üstüme bir şey almadan dışarıya sürükleyen Taehyung, beni burada yalnız bırakıp içeriye girmişti.
Ben, kısa aralıklarla esen rüzgar ve sokak lambaları ile başbaşaydık.

Akan gözyaşlarım da bize katıldı sonra. Kısık sesim de kısa süreliğine misafir oldu bize.

"Seni sevdiğimi asla öğrenemeyeceksin, ceo. Gözlerin o kadar kapalı ki, sana, tam da karşında olan sevgimin bir gramını bile göremiyorsun."