ceo ⚘ kim taehyung ✓

ceo|3

-
Ben ile Taehyung evlenmek?

Evlenmek Taehyung ile ben?

Taehyung evlenmek ben ile?

Beynim, duyduklarımı idrak etmekte zorlanırken, gözlerimi sonuna kadar açıp Taehyung'a baktım. O ise kaşlarını çatmıştı.

"Bayağıdır düşünüyorduk bu fikri Bay Choi ile." dedi ve babama baktı.

"Evet, hem çok yakışıyorsunuz da." diyen babama döndüm.

"Hem de çok güzel bir gelin adayı bence." diyen Bayan Kim'e döndüm şimdi de. Yanaklarımın kızarması gerekiyordu şimdiye ama şaşkınlıktan kızarmaya fırsat bulamadılar.

"Bence de." deyip göz kırpan Gri Na'yı çimdiklediğimde çığlık attı. ve sonra meraklı bakışları yatıştırmak için gülümsedi.

Taehyung ise hiçbir şey demiyor kaşları çatılmış bir şekilde bana bakıyordu. Bu, biraz beni ürkütmüştü.

"Sen ne düşünüyorsun oğlum?"

Babasının sorusuna cevap vermeyip bana bakmaya devam ediyordu. Kalbimin ritimleri halay çekerken, Taehyung'un aniden sandalyeden kalkışı beni zıplatmıştı.

Hızlı kalktığı için sandalye yeri boylamıştı. Beni kolumdan tuttuğu gibi masadan kaldırdı ve peşinden gelmem için zorladı.

O kadar çok sıkıyordu ki bileğimi, acıyordu. Dışarıya çıktığımızda bileğimi tüm gücümle çekmemle durdu-k . Bana döndüğünde hala kaşları çatıktı. Onun çatık kaşlarına karşın ben de kaşlarımı çatıp ciddi durmaya çalıştım.

"Bu söylenilenden haberin var mıydı?"

Neyden bahsediyordu?

"Hayır!"

"Umarım bu söylenilenlerle mutlu olmamışsındır. Çünkü asla böyle bir şey olmayacak."

"Neyi ima etmeye çalışıyorsun sen be!"

Kahretsin anlamış olamaz değil mi?

Ellerini saçlarından geçirdi, derin bir nefes verip sinirle soluduğunda ürpermiştim.

"Ben bu evliliği istemiyorum!" diye bağırdığında yerimde sıçradım.

Gözlerimin dolduğunu hissetmiştim, tam da o an. Ama sağlam durmalıydım. Onu sevdiğimi belli etmemeliydim. Belki de hiçbir zaman. Bu, onu gördüğümden bu yana kurduğum hayalimden vazgeçmeme neden olsa da.

Ciddi durmaya çalışarak,

"Ben de," dedim ve bir adım öne çıktım. "Ben meraklıyım sanki seninle evlenmeye!"

Yalan. Külliyen yalan.

"İyi. Ben babama söylemeye gidiyorum." deyip, yemek masasından zorla kaldırıp apartmanın önüne bu soğukta üstüme bir şey almadan dışarıya sürükleyen Taehyung, beni burada yalnız bırakıp içeriye girmişti.
Ben, kısa aralıklarla esen rüzgar ve sokak lambaları ile başbaşaydık.

Akan gözyaşlarım da bize katıldı sonra. Kısık sesim de kısa süreliğine misafir oldu bize.

Akan gözlerim, yanaklarımda kendine yol bulduğunda hiç beklemeden gidiyorlardı, yere. Sonra yok oluyorlardı birbir. İşte, benim kalbim gibi. Rüzgar da o yollardan geçip ürpertiyordu her bir uzvumu.

"Kendine gel Mi Na. O seni sevmiyor zaten bu evliliği istememesi gayet normal." deyip elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim ve oradan uzaklaştım. Evet, bu soğukta. Üstümde bir şey olmadan. Nereye gittiğimi bilmeden. Ayaklarımın beni götürdüğü yere.

Ayaklarıma uyup giderken, telefonumun yanımda olmadığı geldi aklıma. Başıma her an bir şey gelebirdi ve benim yardım isteyecek iletişim aracım yoktu. Hiçbir şekilde.

Sokaklar boş değildi. Parkta oynayan çocukların sesleri kulağıma ulaşıyordu. Üşümeye başladığımda güvenli bulduğum parkın bankına oturdum ve oynayan çocukları izlemeye başladım.

Kollarımı, vücuduma ısıtması umuduyla sardım. Pek işe yaramıyordu aslında. Kalbim cayır cayır yanarken vücudumun üşümesi.. pek de önemli değildi.

Bakışlarımı küçük çocuklara yönelttim. Büyük bir zevkle salıncakta sallanıyorlar, kaydıraktan kayıyorlar ve birbirlerini yakalamaya çalışıyorlardı.

Neredeyse bir yıldır kuruyor olduğum hayal geldi aklıma. Taehyung'la evlenip bebek sahibi olmak hayali. Düşünsenize, ben ve Taehyung evliyiz ve minik bir bebek dünyaya geliyor. Bizim bebeğimiz. İkimizden bir parça. Sonra yıllar geçiyor ve bebeğimiz 4 yaşına giriyor, yürüyor, oynuyor, koşuyor. Biz de peşinden.

Çok güzel değil mi?

Ama ben ne yapmıştım? Bu lanet olası gururum yüzünden ne ona açılabilmek cesaretini bulmuş, ne de bu hayalimin arkasında durabilmek sadakatliğini gösterebilmiştim. 5 kelimeyle berbat etmiştim tüm hayalimi.

Hoş, Taehyung'u istemediği bir evliliğe zorlamazdı babası. O yüzden bir sakınca yoktu berbat etmemin.

Omzuma atılan şeyle ürperip arkama döndüm. Gri Na gelmişti. "Üşüteceksin aptal kız." dedi ve hırkayı giymem için yardım etti.

"Sen.." dedim. ve yanıma yerleştiğinde devam ettim.

"Sen benim burada olduğumu nasıl öğrendin?"

Gülümsedi ve başını eğdi. Kaldırdıktan sonra konuştu.

"Arkadaşlık güçlerimi kullandım."

Ona sıkı sıkı sarıldım.

"İyi ki varsın." deyip ağlamaya başladığımda, elini saçıma koydu ve okşamaya başladı.

"Kalk bana gidiyoruz. Buradaki kişileri berbat sesinle rahatsız etme hakkın yok. Ağlayacaksan evimde ağla."

ağlıyor olmama rağmen gülümsedim.

ailecek zenginler yaw kızın 10 tane evi var glb xöxöxnxm