•••
Evet.
Tekrardan ben geldim. Uzunca bir süredir buraya girmiyordum çünkü, açıkçası o yanımdayken yazma gereği duymuyordum. Şimdi yazmamın asıl sebebi ise buraya yazdıklarımı takip edip ve merak eden kişilerden dolayı. Açıkçası aldığım tepkiler karşısında şaşkına döndüm. Sonuçta buraya yazdığım her şeyi sadece bir kişiye ulaştırmaktı asıl amacım. Oysa ki ben bu durumun farkında dahi olmadan yazdığım her cümle sonrasında hayatımı okuyan yeni insanlar elde etmişim. Bu konuda gerçekten ne demem gerektiğini bilemiyorum, benim için hiç beklenmedik bir olaydı.
Şaşırdığım nokta okuyucuların her geçen gün artmasından daha çok, sürekli birkaç kişi tarafından yazdıklarım hakkında sorular sorulmasıydı. Hep Hoseok'u soruyordunuz bana. Başta onu sizlere anlatmaktan çekinmeme rağmen zaman ilerledikçe bu duruma alıştım ve anlatmaya başladım onu size. Benimle beraber birçok defa ona kızdınız, aynı zamanda da birçok defa gülüşümüzü onun sayesinde paylaşabildik. Onu sevdiğim anlarımı size anlatırken benimle bir oldunuz. Ben size onu kalbimden görmenizi sağladım. Sizse onu kalbimden sevmeyi istediniz. Beraber, sevgimle onu sevdik.
Sizlere her şey için teşekkür ediyorum. Bunca zamandır yanımda bulunup kalbimdeki ağırlığı taşımamda bana yardımcı olduğunuz için içtenlikle teşekkür ederim. Bu sayede de sevdiğim adam sayesinde yakın yoldaşlarımı tanıdım. Hoseok bir sefer daha, bilmeden bana bir iyilikte bulundun.
Tabii bunu okuduktan sonra bilmiş olacaksın orası ayrı.
Evet, doğru okudunuz. Hoseok yazdıklarımı okuyor. Daha doğrusu okuyormuş da bizim bundan haberimiz yokmuş.
Bu gerçeği bu kadar sakin yazdığıma bakmayın, aslında bunu öğrendiğim ilk zamanlarda beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Çünkü başta çok korktum, onun bunları okuduğunu öğrendiğimde her şeye rağmen beni görmezden geleceğini düşündüğümden dolayı bu durumdan çok korktum. Sonraysa birkaç mutluluk tozu serpildi onu seven yüreğime. Sevgimi hissettiğini biliyordum çünkü, kalbimdeki kendi güzelliğinin değerini buralara güzel yansıttığımı düşünüyorum. Bu yüzden biliyorum, her şeyi hissetti o.
Şu an ise yaptığım tek şey sadece kendime kızmak. Yıllarımı onun haberi dahi olmadan onunla paylaşmaya kendimi mahkum ettiğim için kızıyorum. Her zaman her şey için geç kaldım sanıyordum, onu ilk tanıdığım zamanlarda bile elimde olmadan bu fikre kapılmıştım. Ona asla ulaşamayacağımı sanıyordum ama zaten ona ulaşabilmek için hiçbir çaba sarf etmediğimin farkına vardım bir gün. Hani ona demiştim ya, ben senin yüzünden bu hale geldim, senin yüzünden sol tarafımın ağrısını bu kadar çok hissediyorum diye.
Fazlasıyla yanılmışım.
Beni o hallere getiren yalnızca bendim.
Korkağın tekiydim. Hep öyle oldum, şu an bile.
Hiçbir şey yapamayacağımı düşünüyordum. Eğer bir gün ona ulaştığımda nasıl tepkiler vereceğini kestiremediğim için ona karşı, bu yüzden hiç adım atmamayı tercih etmek gibi bir hata ettim. Bir korkaklık edip sevgimi ona yansıtmak yerine geldim ve hislerimin yoğunluğunu bu beyaz sayfalara dökmeye tercih ettim.
Dedim ya, korkağın tekiyim.
Özür dilerim Hoseok, bizi bu kadar geciktirdiğim için ben, özür dilerim. Ve aynı zamanda da teşekkür ederim, yanımda bulunduğun için.
Arkanı dönüp baktığın, beni görebildiğin için teşekkür ederim.
Yıllarımı beraber geçireceğim yol arkadaşım olmayı teklif ettiğin için teşekkür ederim.
