"Offf nasıl kurtulcam burdan ya" sağa sola kıpırdanmaya başladı. Bileklerine bağlı olan ipler çok sıkıydı, kıpırdandıkça bileklerine ağrı girmeye başladı.
"Çok sıkı bağlanmış ya" kendi kendine konuşup sitemler etmeye başladı acıya daha fazla dayanamayıp "offf" çekerek pes etti. Ne yapacağını bilemeyen hazal öylece durmakta çözüm bulmuştu.
"Anne" bu kelimeyi duygusal bir şekilde zikretmişti adeta. Gözleri yerde donuk bir şekilde annesini düşünüyordu.
" Anne" Her defasında anne kelimesini kulanıyordu. Dudaklarından anne kelimesinden başka birşey çıkmıyordu.
"Kızın seni kurtaramayacak anne" Gözleri dolu bir şekilde öylece yere bakıyordu.
"Affet beni A-Anne" öyle bir af dilemişti ki gözleri dolu olan damlalar kendini serbest bırakmıştı.
Hem ağlayıp hemde düşünüyordu annesini bir an gözlerini sım sıkı kapattı.
"Canım kızım" gözleri sıkı kapatan hazal annesinin ona seslenişini anılarını hatırlamaya başladı.
"ANNEM" ağzında bir hıçkırık kaçmıştı.Ağlaması şiddetlenmişti. Yüzünde ani hissettiği ellerle gözlerini açtı.
"Fa-Fatih a-annem" ağlamaktan konuşamıyordu.
"Sevdiğim sakin ol ağlama" gözyaşlarına bir türkü hakim olamıyordu.
"Şştt geçicek"Hazalın yüzünü avuçlarını arasına alıp derince gözlerine baktı , sevdiğini bu halde olmasından baya huzursuzlandı. Sevdiğinin göz yaşlarını siliyordu elleri titremişti adeta. Dayanamayıp hızla sarıldı sevdiğine böyle olmasını istememişti, ümit dolu fikirlerle gelmişti yanına karşılaştığı manzara karşısında yenik düştü.
" Seni serbest bırakçam sevdiğim" Yavaş yavaş kollarını açtı ve sevdiğinin yüzünü tekrar avuç içine aldı.
" Sana bunu yapamam" öyle derince bakıyordu ki sevdiğinin onun ellerinden kayıp gidişini izliyordu.
"Fa-Fatih bakma bana öyle beni sevdiğini biliyorum Çocukluğumuzdan beri Ama - ama ben yapamam senle biliyorsun çok denedim olmuyor."ellerini yüzünde çekti Fatih başını eğdi öylece çaresiz kaldı.
" Biliyorum beni sevmiyorsun"hazal ani lafı kesti.
" Hayır -hayır seviyorum ama-ah -ama abim gibi seviyorum." Fatih bu kelimeyi duymaktan hep nefret etmişti.Vakit geldiğini anladı ve zar zor güçlükle ayaklandı yerinden derin nefes alıp ipleri çözmeye başladı o kadar ağır geliyordu ki kalbi sıkışıyordu, mecbur kalmıştı onu buralardan alıp götürcekti bunu kendinde kararlaştırmıştı ama istediği hiçbiri olmamıştı, ipleri açtıkça nefesi dahada daralıyordu. Bitti işte iplerde çözüldü artık sevdiği serbesti.
İpleri çözüldü anda ayaklanan hazal öylece Fatih'e baktı ondaki acıyı görüyordu.
"Fatih" diyerek yaklaştı eliyle dur işareti yapıp bir adım geri attı.
" Hazal birşey sorma hadi özgürsün." Başı eğik bir şekilde konuşmuştu.
"Nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum." Üzgündü ne konuşacağını bilemiyordu.
"Teşekküre gerek yok çünkü bana geri döneceksin, seni serbest bırakıcam annen için, annen iyileştiği zaman benim olucaksın tekrar." Hazal fatihin ne demek istediğini anlamıştı. Başıyla sadece onaylamakla yetindi.
"Al şunu" elinde uzattığı telefonu hazala uzattı. Fatih bu konuşmaları yaparken konuşurken hiç göz teması kurmamıştı sevdiğine bakamamıştı bile.
Telefonu eline alan hazal yavaş yavaş ilerlemeye başladı ani durduğu yerden arkasına baktı, daha fazla dayanamayıp odadan çıkmıştı. Kendini dışarı atan hazal elindeki telefona baktı, biraz kurcaladıktan sonra kulağına aldı.
Bir kaç saniye bekledi."Neden açmıyorsun telefonu berçem" sitem etti. Bir ses ilişti kulağına ani durdu,panikten konuşmadı hazal.
"Ber-Berçem kapatma telefonu hazal ben".........
:)Evet arkadaşlar bölüm sonuna geldik
:) beğeni ve yorum yapmadan geçmeyin seviliyorsunuz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MaVi Kelebek
General FictionRohat: "Bazen hayatınıza bir el dokunur ve herşeyi değişir. " ? Hazal:"sert rüzgarları karanlık geceler severmiş, aynen seni sevdiğim gibi..."
