İÇİMDEKİ KARANLIK

BENİMSİN...

Karanlıķ,yorgun, mutsuz,hayal kırıklığına uğramış bir ruh;gelmez mi yine güzel bir an ?Belki hemen ama "derinden"...

Acı nedir? Acınıñ insanoglu'nun hayatındaki yeri nedir?

Benim şu yirmi dört yıllıķ yaşamınmda acı ayrılmaz bir bütünün olmuştu.Sadakatle bağlanmış  bir sevgili misali hić terketmemisti benligimi.Bende hiç ikiletmeden bütün sevdiklerimin beni terkettigı şu hayatta tereddütsüz kulacakladım acılarimi.

Artık bir bütün olmuşuz istesemdem de kurtulaman acîmdan... yıllar sonra ilk defa kaçmak istedim acılarımdan .Ölmek istedim.Annemin kollarına sıgınîp bütün yaralarından öpmesini istedim.Çünkü biliyorum ki annemin bir busesi bile iyileştirecek,  unutturacak bana bütün acılarımı...

Ama annem de acının koynuna attı beni. Bana da yine sessizce boyun egmek düştü.

Şimdi ise  çıglıķ çığlığa  acıyla birlikteligimi haykiriyorum dünyaya.Elimden başka  hiçbirşey gelmiyor.
Bedenime dolanan kollarla daha da siddetleniyor ağlamalarım.Ne bekliyordu ki kız kardeşiminin kanı bulaşmış elleri ile beni teselli edebileceğini mi! ?

Hırsla ellerimi sert göğsüne dayayıp itmek istedim ama kollarını bana öyle bir dolamışti ki sanki içine hapsetmek ister gibi...

' Bîrak be-'

Sözümü bitiremeden kafama saplanan acı ile inledim.Bedenimi dolanan kollar anînda çözüldü.Ve telaşla acil butonuna ardı ardına bastı kız kardesîmin katili..!

Birkaç dakika ićınde içeriye hemşireler doluşmaya başladı.
Başımdaki ağrı öyle keskin di ki yatakta deli gibi kıvranuyordum Yarabbi bu ne acıdîr .
Kolunda hissetigim acıyla buğulu gözlerimi kollarıma çevirdim . Koluma bir serum takmislardı...

Birkaç saniye sonra göz kapaklarım agırlaşmaya başladı ve yorgun bedenimi uyku esir aldı.

Şaclarimda  hissettiğim yumuşak dokunuşlarla içimı huzur kapladı. Tıpkı babam gibi okşuyordu saçlaŕımı. Gözlerimi açmak istemiyordum.Korkuyordum çünkü bunun bir rüya olmasından ve gözlerimi açarsak bu rüya bitecekmis gibi hissediyorum

'Baba.. sonunda geldim babacım.Canım çok yanıyor babam.Lütfen gitme ...'Dudaklarımdan bir hıckitik koptu ve beraberinde göz yaşlarimda gözlerinden firat ederek yanaklarından suzuldü.Göz yaşım tam ç eneme doğru süzülürken dudağının kenarındaki göz yaşından opulmesiyle irkildim.

' Aç gözlerini güzelim... hadi toparlan artıķ seni böyle görmek benim de canımı yakıyor '

Dedi ve ardından gözlerimden öptü.Burnumu sızlatan çikolata kokusunu içime çektim.Yarabbi bu ne enfes kokudur ...

Birkaç saniye sonra belinde ve bacağında hissettiğim ellerin ardından ben daha ne olduğunu idrak edemeden havalandim . O añin şoku ile gözlerimi kocaman açtım.Gözlerimi açmakla birlikte gözlerim bir çift kahverengi hareyle kesişti.Bana anlam veremediğim bir yoğunlukla bakıyordu.Sanki onun gözlerinin değdiği her yer alev almış gibi hissediyordum. Vücudumdaki  butun kanın yanaklarımda toplandığını hissediyordum.Ah çılgın kalbim neden bu kadar hızlı atıyotsun ki..?Yoksa kardeşini öldüren bu katil için mi bu heyecan.Sıkıntıyla alt dudagımı ısırdım.Bakıslari anında dudaklarıma düştü.

' Savaş!'

Az ileriden gelen ince sesle nihayet başını kaldırıp sesim olduğu yere çevirdi.
Bende ne zaman tuttugumu hatirlamasam da nefesimi serbest bırakip onun baktığı yöne baktığımda görüş alanıma esmer bir adam girdi.Adam seri adımlarla dibimize kadar girdi.

' İşlemler tamam artık çıkabiliriz dostum '

Adının savaş olduğunu öğrendiğim adam kafasını olumlu anlamda saklayıp yürümeye başladı

' Nereye götürüyorsun beni ? Bırak gitmek istiyorum!'

' hayır güzelim ,seni  asla bîrakamam.Artık senin yanın benim yanım'

What?

'HAYIR,BIRAK BENI!'

Söylediklerimi umursamayıp yürümeye devam etti

⚫⚫⚫

Bütün uğraşlarıma rağmen şu lanet olması adamdan kurtulamadım.Kahretsin neden bu kadar güçsüz düştüm ki.Savaş denen adamın dedigine gore bir  ay koma'da kalmışım.Komadan çıktıktan sonra da iki hafta uyutulmusum.Ve on kilo vermişim. Ama dur ben bi iyileşip gücümü kuvvetimi toplayayım o zaman ilk isim bu adamdan intikam almak olacak...

Düşüncelerim açılan kapıyla bölündü ve içeri savaş girdi.Of şuan hic bu adamla ugrasacak enerjim yok ki benim...

Gözlerimi devirdim ve ona sırtını döndüm.Az sonra yattığım yatakta bir çöküntü oluşmasıyla yanima oturduğunu anladım ve gözlerimi sîmsıkı yumdum.Kollarını belime dolamasıyla dirseğimi karnına geçirdim.Ama çekmek yerine kollarını belime daha sıkı dolayip beni kendine çekti.Direnislerim hiçbir ise yaramıyordu .Kiz kardesimin katilinin kollarında huzur bulamazdım öyle degil mi? Sırma ya ihanet etme düşüncesi  Gözlerimin dolmasına sebep oldu.Hayir bu adamın kollarında olamam o benim kardesimi öldürdü.

' bırak ! ' diye ikaz ettim

Aldırmadı  daha sıkı sarıldı bedenime

'Dokunma bana  !'

'Katilsin sen!'

Artık ikazlarım haykırışlara dönmüştü ve ben artık deli gibi çırpınıyordum.Aynı zamanda sarsıla saŕsıla ağlamam için de yapabileceğim bir şey yoktu.Eğer aglamazsam içimdeki acının beni yakip kul edeceğini hissediyordum.Ve  acılarim göz yaşlarımdan tasiyordu...

' neden izin vermedin ölmeme he?!'

'ÖLMEK İSTİYO-

'KAPA ÇENENİ! ÖLMENE ASLA IZIN VERMEM DUYUYOR MUSUN?VERMEM LAN VERMEM. ARTIK KIMSE SENIN CANINI  YAKAMAYACAK !BUNA SEN DE DAHIL ARTIK SEN BİLE KENDI CANINI YAKAMAYACAKSIN!'

'Sanane be sana  ne!?seni niye ilgilendiriyor benim canım ?!'

'ÇÜNKÜ SEN BENIMSİN VE KIMSE BENIM OLANA DOKUNAMAZ ,SEN BİLE DUYDUN MU LAN BENİ?!'