Baekhyunee //Chanbaek ✅

61

Baekhyun stanął przed drzwiami, które prowadziły do sali, w której aktualnie przebywało jury wytwórni. Czuł jak jego ręce się pocą a on sam trzęsie się jak galaretka. Dodatkowo nie pomagał fakt, że obok sali, w której miał dowiedzieć się czy jest wystarczająco ładny by spełnić marzenia nie tylko swoje jak i przyjaciół, Chanyeol czekał na niego.

Po raz pierwszy mogli się spotkać.

Baek zastanawiał się tylko czy Park zobaczy go uśmiechniętego czy może z zapuchniętymi oczami od płaczu.

Dodatkowo jeszcze na środku nosa Baeka wyskoczył pryszcz...

Drzwi otworzyły się, a kobieta przeczytała jego numer. Wziął głęboki oddech.

Miał nadzieję, że Chanyeol rzeczywiście trzyma kciuki.

Wszedł do stosunkowo małego pomieszczenia. Stanął na scenie przed którą stał stolik, a przy nim siedziała piątka... No cóż... Pięknych ludzi. Trzy kobiety i dwóch mężczyzn. Jednego z nich rozpoznał z okładek koreańskiego Vogue. Był bardzo rozpoznawalną osobą w świecie modelingu.

- Dzień dobry. Jestem Byun Baekhyun. Mam 19 lat i pochodzę z Bucheon. Jestem uczniem trzeciej klasy liceum. - Przedstawił się i ukłonił nisko.

- Co cię tu sprowadza? - zapytała kobieta siedząca na środku.

- Marzenia - uśmiechnął się ciepło. - Przyjechałem tu z przyjacielem. Z Xiao Luhanem, z tym, który był tu chwilę przedemną. Mam nadzieję, że udało mu się.

- Każdy ma marzenia, panie Byun. Szczególnie, jeśli przychodzą na casting, by zostać modelem - zaśmiał się drugi mężczyzna.

- Wiem, ale hmmm... Chyba raczej chciałbym spełnić marzenia moich bliskich. Zawsze we mnie wierzyli, pomimo, że wiele razy mówiłem, że nic ze mnie nie będzie. Ale oni dalej wierzyli. Więc chciałem by mogli być w końcu dumni. Nie mieli ze mną łatwo. Nie lubiłem siebie co dobrze dawałem im do zrozumienia. Zawsze myślałem, że byli ze mną, bo byli mi potrzebni. Teraz dostrzegam, że ja też jestem potrzebny. Jestem dziwny. Chyba chcę być jeszcze dziwniejszy... - spojrzał w oczy mężczyźnie, który powoli zaczynał się do niego uśmiechać. - Wiele moich marzeń spełniło się w ostatnim czasie... Czemu nie dać szans na spełnienie się kolejnego?

(a/n zaczynamy jeny serio będę płakać...)