Doktor her sabah olduğu gibi bu sabahta kontrole gelmişti. Etrafa şaşkın bir mutlulukla göz attı.
"Neden bu kadar çok papatya var etrafta?"
Sebebini biliyordum ama onları atmaya kıyamıyordum. Dünden beri, saat başı, farklı farklı çiçekçiler tarafından, papatyalar geliyordu odama. Adıma gelmiş olmasaydı, bana olduğuna inanmazdım. Kim bu kadar papatyayı kaybetmişte ben bulacaktım. Bir de bana kim, neden çiçek gönderecekti ki?
Dudaklarımı büktüm ve sonra konuştum.
"Bilmiyorum."
"Doğrusunu söylemek gerekirse, güzel görünüyorlar. Odaya hoş bir hava katmışlar."
Haklıydı, her taraf beyaz olmuştu. Kendimi, hiçbir zaman olamayacağım gelin gibi hissediyordum.
***
Doktor, genel muayneden sonra, elindeki tahlil sonuçlarına baktı.
"Vücudun tedavilere güzel cevap veriyor fakat yorulmamaya özen göster. Biliyorsun biraz fazla kırılgan bir kalbin var, onu üzmeyi istemeyiz öyle değil mi? "
Gülümsedim, konuşmayı sevmezdim. Mimiklerim iletişim aletim olmuştu. İnsanlarla genelde bu şekilde anlaşabiliyordum.
***
Bahçeye inmiştim, hava sıcaktı yazın son demlerini yaşasak dahi, hava bir türlü soğumuyordu. Sıcağı sevmesemde ona ihtiyacım olduğunu hissediyordum. Soğuk hava hastalık demekti, en ufak hastalık ise benim için ölüm demekti.
Kendimi iyi hissettiğim için dışarıya tek başına çıkmıştım bu kez ama her zaman olduğu gibi yine çok çabuk yorulmuştum . Gözlerimin yavaşça karardığını hissettiğimde, ilerideki banka doğru ilerlemeye çalışıyordum. Elimden tutan bir el bana yardımcı olmuştu.
Görüşüm tamamen netleştiğinde yüzüne baktım, karşımda hastane kıyafetleri arasında bir Jimin görmeyi beklemiyordum, aslında Jimin'i bir daha görmeyi beklemiyordum ama bu şekilde görmek daha çok şaşırtmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Banka oturana dek bekledim. Ben oturdum, o da hemen yanıma oturmuştu. Birbirimizden bağımsız karşıya bakıyorduk.
