She's The Boss II: Stealing The Boss

[8]

“Are you eavesdropping?”

After a moment, hinawakan ko ang dibdib ko na para bang nahihirapan akong huminga. Naghabol ako ng hininga, at umaktong sumasakit talaga ang dibdib ko. “…can’t… breathe…”

Pinagpatuloy ko lang ang pag-iinarte hanggang sa mapaluhod na ako. Langya naman o, wala bang puso ‘tong taong ‘to? Hindi ba nya nakikitang malapit na akong mamatay dito?!

“…we don’t have much time – oh,” napalingon ako at nakita kong nakatayo na sa likuran ko ang dalawang nag-uusap sa loob. Si Lauren at yung lalaki. Naririnig ko na ang mabilis na tibok ng puso ko sa tenga ko. Grabehan ituu.

“Are you okay?” Lumuhod si Lauren sa tabi ko at chineck kung okay ako. Si Lauren ay nasa mid-30’s at mukhang mabait. Mukha lang.Tss. Pinigilan kong mainis sa kanya dahil mahahalata ako.

“You want me to bring you to the clinic?” kinausap naman ako nung lalaking nasa 40s na ata. Magkamukha sila. Parang magkapatid. “You’re trembling, and… cold.”

“No, no. I’m okay,” tumayo ako at nginitian silang tatlo. “I’ll just go by myself. Kaya ko po,” dahan-dahan akong naglakad palayo sa kanila. Paglingon ko, ang sama ng tingin sa’kin nung nakahuli sa’king nang-e-eavesdrop. Nako lagot. Sana hindi na kami magkitang ulit!

“What happened to you?” Tanong sakin ni Lance by the time na nakabalik ako. Nagmamadali kasi ako at halata saking kinakabahan ako. Langya kasi ‘tong South Bound, puno ng wild beasts! “You look stupid,”

“Shut up. We need to get out of here. Fast!”

“What? But –” hindi ko na sya pinatapos ng pananalita at kinaladkad ko na sya papunta sa elevator. Kelangan kong makaalis ng SB. Pagbukas ng elevator, bumungad sakin ang mga mukha nilang ayokong makita. Sina Lauren. Napakamalas ko namang babae! “Why are you in a rush – MM!”

“We are so late for our doctor’s appointment. Di ba?” I looked down to Lance na may takip ang bibig – kasi tinakpan ko. Tumango sya. When I turned to Lauren, she was smiling, inviting me to join the ride down. We entered the elevator with the beasts.

When we reached ground floor, kasabay ng pag-TING ng elevator ang pagtunog ng phone ko. Si Guji. Lumabas ako kagad.

“Sweetie, nasa ground floor kami.” Bungad ko kagad, baka sigawan ako e.

“At bakit naman kayo nasa ground floor?”

Lumingon ako para icheck kung malapit pa sa’kin ang tatlong beasts. Yan, medyo malayo na. “Uhm, nabored ako sa taas e kaya naglibot-libot muna ako dito sa baba. Tapos na trabaho mo?”

“Oo, hintayin mo nalang ako dyan. I’ll be down in five minutes,”

Pagkababa ko ng phone, sinimulan naman ni Lance ang interrogation nya. “Who are they? It seems that you’re so afraid of them,”

“I don’t know. But I wanna know.” In an instant, katabi ko na pala si Guji. He’s smiling so wide kaya err, sarap pisilin ng cheeks! He reached for my hand and held it firm. “Tara?”

“Tara!” Habang ang saya saya naming naglalakad palabas ng SB, napalingon ako kasi feeling ko may nakatingin sa’min. When I did, nakita kong nakatingin sa’kin yung lalaking nakahuli sa’kin kanina. I let go of Guji’s hand and walked as far away as possible from him. Nagtaka si Guji sa ginawa ko, pero hindi na sya lumapit pa. Lumabas kaming magkahiwalay.

Sa kotse, tahimik kaming tatlo – well, hindi naman talaga nagsasalita si Lance. Siguro dinamdam ni Guji ‘yung kanina.

“I’m sorry I had to let go of your hand a while ago,” I said sheepishly.