I'm SPECIALLY UNIQUE

Chapter 4: DRAKE

Chapter 4: DRAKE

Drake's POV

Hello.. J I'm Drake Manuel Prado. I'm 16 and definitely male.. =_= Galing akong Canada. Dun muna ako nagstay dahil gusto daw ako makasama ng grandparents ko. Hay, iba na talaga pag gwapo, kahit mga matatanda di papatinag sa charm ko.. EEWWWW.. hahaha. Kung matanda lang wag na, ok pa sana kung si labanos tatablan neto e, kasi wala, immune na ata yung raddish na yon e. =_= Ang manhid manhid.

By the way, magkaibigan na kami ni Hana noon pa at dati nalang. Nung pang mga bata kami. Bago ko pa sya iwan... L

FLASHBACK: 9 years ago

"Labanos, di na kita bati" sabi ko kay Gianna. OO labanos ang tawag ko sa kanya kasi ang puti puti nya. Daig pa nga nya ang banyaga e. Tsk. tsaka rin pala ang Maria. Wala lang, mas cute at bagay kasi sa kanya un e. Tsaka ayaw nya yon kaya pag naiinis sya lalo syang nagiging cute. hahahaha..

OO nga pala last day ko na lang dito sa Pinas. Aalis na kami bukas kaya sabi ko sakanya di ko na sya bati.

"Simula ngayon, di na tayo magbestfriend, di na rin ikaw ang magiging GIRLFRIEND KO pag laki natin. Simula ngayon di na kita kilala." Ang sakit palang sabihin yan sa bestfriend mo no. Buti nalang napigilan kong umiyak sa harap nya. Di na kasi ako gwapo sa harap nya kung iiyak ako e.. hahaha..

Pagkatapos kong sabihin yon sakanya, tumakbo na ako palayo. Sabay naman bumuhos ang iyak ko. Sya lang kasi ang natatangi kong kaibigan e. Aalis kasi kami kaya napagpasyahan kong sabihin yon. Kasi andami naming promises nung mga panahong yon pero alam kong di naman mangyayari kasi nga aalis ako. Pupunta kasi kaming Canada. Alam ko dun na kami magstay ni mama kasi naghiwalay sila ni papa. Sabi ni mama, di daw kami makikipagcommunicate kahit kanino. Simula noon di ko n muling nakita ang mahal kong si Labanos...

END

Dahil na rin siguro sa pagkagulo ng isip ko kaya ko iyon nagawa sa kanya. How I wish I didn't had those problems (As if I handled all those problems lol). Pero yun na yon e. Dun na nagsimula. Natatakot ako na baka iwanan din ako. Na baka masaktan ako. NUng una wala lang sakin ang separation ng parents ko, but as I grow older I'd realized what I lost. What I don't have or better, feel.

Now, both of us(mom) live our lives peacefully. We didn't bother anything back here in the Philippines. I even forgot what I left here, that includes Gianna. Until, time comes, I saw my bracelet from Gianna. It was our friendship bracelets. Pinasadya namin yon, we made our own designs. My design for her and her design for me. We decided to put some writings like JB ❤️.Corny?? partly.. But that's friendship. :D Right?? When we had those bracelets, we pledge that we won't forget each other. No matter what we'll be saying to each other.

At the moment I hold my bracelet again, I felt something. Gianna flashed on my mind the moment I touched the writings. And I suddenly felt something is happening and I better check it out. :D

At that very time, I decided to go back, to go home. And reminisce my memories.

A/N: Kung may nagbabasa man po neto, sorry po supper late kasi mahina po ang signal ng internet dito. Di po kinakaya ang wattpad. At yan lang po nakaya ko. THank you po.. ^_^

~at meron din po bang #teamaugust dyan, ung mga papasok palang sa school this august, isa na po ako dun.. haha. share ko lang po. ;) papasok na nyan kami next monday.. :*