Alles wat hij verlangt..

The secret

Aan de keukentafel zit ik te genieten van mijn patatje. Abdel maakt ze altijd precies goed, sommige mensen houden niet van patat dat iets langer in de frituurpan gaat, maar ik vind het juist véél beter. Nog twintig minuten, dan naar werk. Aan de ene kant verheug ik me er heel erg op: Deze man, hij maakt me gek. Ik wil meer weten én voelen van hem. Maar aan de andere kant.. Weet ik totaal niet wat me te wachten staat, das best frustrerend.

Ik gooi het lege patatbakje in de prullenbak en kleed me om. Mijn gestippelde rood-gele bh en blauwe boxer verruil ik voor een sexy donkerpaars setje met kant, er zit een klein strikje in het midden van mijn bh. Ik kijk naar het ondergoed dat ik net hem uitgedaan. "Ik moet echt meer bij-elkaar passend ondergoed kopen." Zeg ik in mezelf. 'Morgen naar lingeriewinkel' zet ik in mijn telefoonagenda. Shit, nog vijf minuten. Snel trek ik al mijn kleding aan en doe snel wat make-up op. Blij dat ik mijn haar niet vast mag doen van Christopher.

In de auto tuur ik een beetje ongeduldig naar het stoplicht. "Kom op nou.." Mompel ik in mezelf. Eindelijk springt het licht op groen en kan ik doorrijden. Ik ben blij dat ik dichtbij mijn werk woon. Hopelijk krijg ik snel mijn eigen parkeerplek, denk ik als ik een plek zoek tussen de grote massa auto's. Ik parkeer mijn wagentje halverwege de parkeerplaats en stap uit. Stevig loop ik door naar het restaurant en ga ik door de ingang. Meteen zie ik Robbert, hij is een nieuw meisje aan het inwerken. Als hij me ziet wenkt hij me bij zich. "Hallo Dani, dit is Kristie. Een van je nieuwe collega's." Hij keert zich nu naar Kristie: "Dani is ook nieuw, als er iets dringends is kun je het aan haar vragen. Maar ze heeft een verzoek in te willigen van een van de gasten." Hij knipoogt naar me en wenst me succes met Christopher. "Bedankt Robbert, veel succes nog. Jij ook Kristie." Ik glimlach haar toe, ik hoop dat ze het goed zal doen.

Lopend naar de personeelskamer bedenk ik me dat Chris me zou gaan vertellen wat hij gister niet wilde. Misschien heeft hij een kind? Of meerdere liefjes? Misschien heeft hij wel een fetisj.. Ik moet lachen bij de gedachte. Het is behoorlijk stil in de personeelskamer: Alleen Marco zit er, met een kop koffie. Als hij me ziet verklaard hij meteen waarom hij er zit. "Ik had echt even een bakkie nodig, pffff.. Zo slecht geslapen." Zucht hij. Ik kijk hem vol van begrip aan, ik weet hoe slecht je je kan voelen na een onrustige nacht. Ik schenk mezelf een kopje koffie in en ga naast hem zitten. "Heb je hier vaker last van?" Vraag ik. Hij knikt: "Ja, zeker twee of drie keer per week." Dan bedenk ik dat ik nog een kalmerende thee in mijn keukenkastje heb staan. "Als je wilt.. Heb ik nog een pakje met kalmerende thee. Dat zou ik morgen wel mee kunnen nemen voor je?" Marco's gezicht klaart op zodra hij mijn aanbod hoort. "Oh ja, dat lijkt me wel wat! Als je het kan missen héél graag!" Ik moet lachen. "Doe ik Marco."

Na vijf minuten te hebben gekletst met Marco, kijk ik op de klok. Ik heb nog tien minuten. "Hey Marco, ik moet zo aan de slag. De man die ik bedien houdt niet van laatkomers, haha." "Ik snap het meis, veel succes ermee! Tot morgen, dag dag." Vriendelijk lach in naar hem. "Dankjeweeeel, jij ook veel succes! Tot morgen!" Met mijn tas in mijn armen loop ik naar de kleedkamer van het personeel, leg mijn tas in mijn kluisje en trek mijn werkblouse aan. Nog een laatste blik in de spiegel vervolg ik mijn weg naar de ingang van het restaurant. Gelukkig is hij er nog niet, even op adem komen. Er spookt van alles door mijn hoofd, ik hoop dat ik mezelf kan beheersen om niet meteen vragen te stellen.

"Goedenavond Dani." Hoor ik achter me en ik krijg het opeens erg benauwd. Zonder iets te laten merken van mijn zenuwen zeg ik nonchalant: "Goedenavond meneer, alles goed met u?" Hij glimlacht en knikt. "En met jou dan?" Ik knik, alles gaat opeens heel erg goed. Ik voel me goed bij hem, vreemd genoeg. "Waar wilt u plaats nemen meneer?" "Uhm, ergens bij een raam alsjeblieft Dani." Ik begeleid hem naar zijn tafel en vraag of er nog meer mensen komen. "Ja één iemand, een oude kennis van mij." "Oké, ik zie hem of haar zo wel, wilt u al wat drinken?" Hij knikt: Een spa blauw alsjeblieft. Wees snel terug, ik kan niet wachten tot ik je in m'n armen kan nemen vanavond.. En vannacht." Hij knipoogt en ik strompel weg met slappe knieën. "Spa blauw, Spa blauw.." Gaat er door mijn hoofd. Nu niet vergeten wat ik moest halen..