Bazen katil olmak sadece öldürmek değildi, o kişinin hayatınında katili olabilirdi insan.
O kişinin hayallerinin,
geleceğinin,
mutluluğunun.
•yayın tarihimiz; 24/09/18•
Kalbi kırmaya tek bir söz yeter; ama kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür, ne de bir ömür yeter. -BUKOWSKİ -•- KEYLİFLİ OKUMALAR!🙈
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"KAHRETSİN! Buraya kadar nasıl gelirsin sen?" Babamın bağırışıyla istemsizce olduğun yerde korkuyla zıpladım, bana filan mı bağırıyordu? Bedenimi etrafta döndürerek babamı aradım, fakat burada değildi.
"Böyle bir hataya nasıl düşebilirsin sen?"
"Üzgünüm, üzgünüm...gelmek zorundaydım." Başka bir kadın sesi bedenimin olduğu yerde taş gibi kesilmesine sebep olurken titreyen bedenimi sakinleştirmek için ellerimi sıkarak yumruk haline getirdim.
Başka bir kadın sesi...
Beynimin içinde bambaşka sesle birlikte başımı iki yana salladım, istemiyorum git!
Konuşma seslerin geldiği yere doğru ilerledim, salondan geliyordu ve salon kapısı kapalıydı.
Baban içeride, başka bir kadınla ve bağırarak söylenen sözler?
Başımı iki yana sallayarak kapının hemen yanında durarak sesleri dinlemeye başladım, içimdeki korku gidiyor ve babamın hiç asla yapmasını istemediğim ve yapmasından korktuğum şeylerin olduğuna dair şüphelerin yerleşmesine sebep oluyordu.
"Gelmek zorunda mıydın? Alıyorsun paranı işte kadın! Şimdi git evimden, hiç kimse seni görmeden."
"Ah öyle mi Çağan bey! Ben sizin yüzünüze neler kaybettim bir fikriniz var mı acaba?" Bedenim artık korkuyla tir tir titrerken gözlerimi sımsıkı yumup birbirine bastırırken başımı ise iki yana olumsuz bir şekilde sallamaya başladım, babam yapamaz...babam annemi aldatamaz.
Her erkek aynı işte!
Bedenim yavaşça kendini yere bıraktığında başımı eğmiş konuşmaları dinliyordum. "Eğer şimdi gitmezsen bir daha ne beni, ne de paramı göreceksin seni aptal kadın!" Gözyaşlarım yanaklarımdan teker teker süzülüp gidiyordu, diğerinin ıslaklığı kurumadan ıslaklığa yeni bir ıslaklık katıyordu. Hayatımda on iki yaşımdan beri kendimi önemli, değerli görememiştim babam annem ve ya abilerin ve ablalarım olmasaydı babam bunu yapsaydı benim için o kadar da sorun olmazdı. Ben her zaman acı çeken taraftım, yaşadığım hayat belirgindi yaşadığım sorunlar belirgindi. Fakat annem vardı.
Abilerim ve ablalarım vardı, Meriç vardı!
Annem yetememiş miydi ona da başka bir kadına ihtiyaç duymuştu? Oysaki annem dünyalar güzelinden bile güzeldi ki...
"Yetmiyor işte, seni daha fazla görmemiz gerek!" Seni daha fazla görmemiz gerek?
