Hoofdstuk 13: 'Die leuke ouders van je..'
Yunita: John komt met trillende handen en rode ogen binnengelopen, met een brief in zijn hand. "P-pam.. Ze is eh.. Ze is o-ontvoerd." Natasha staat op en geeft hem een knuffel. "Lag die brief op haar kamer?" vraagt ze maar John is niet in staat te antwoorden en knikt enkel zijn hoofd. John trilt helemaal en Abbey barst in tranen uit. "E-eerst L-Liz e-e-en n-nu Pam-m." jammert ze.
Brad loopt rustig naar John en pakt de brief uit zijn handen. Hij leest 't en zodra hij klaar is vervrommeld hij de brief en loopt rustig naar boven. Hij doet wel rustig maar we weten allemaal dat hij alles behalve kalm is. Boven horen we een deur dichtslaan en ik besluit hem maar even te laten.
Ik ga later naar hem toe. Nu even Abbey. "Wil je wat water, meis?" vraag ik zie dat ze helemaal trilt en lijkbleek is. "G-graag." antwoord ze schor en ik loop naar de keuken. Ik maak daar wat boterhammen en thee, leg het op een dienblad en zet het op de tafel. "Voor wie wilt." zeg ik en ik geef Abb nog snel een glaasje water. "Ik ga even naar Brad. Als er iets is, roep me." en ik loop naar boven.
Brandon: Er wordt op de deur geklopt, maar ik antwoord niet tot ik zie dat Yun binnen komt lopen. "Hee.." zegt ze en snel veeg ik mijn tranen weg. "Het is al goed." zegt ze met een lieve stem waar ik meteen kalm van word. "Je best huilen, dat is logisch." zegt ze terwijl ze naast me op bed komt zitten. Zo zitten we een tijdje, rustig niks doen en luisterend naar elkaars ademhaling.
"Zal ik blijven of wil je even alleen zijn?" vraagt ze dan. Weer antwoord ik niet, maar als ze opstaat hou ik haar tegen. "Nee, blijf alsjeblieft." zeg ik terwijl ik haar arm pak. Ze kijkt ernaar en snel laat ik weer los. "Sorry." fluister ik zacht. "Weet alsjeblieft dat je er niets aan kon doen, Brad." ze komt weer naast me zitten. "Niemand kon er iets aan doen, jij ook niet." ik weet dat ze liegt. Ze voelt zich schuldig, dat ze niet mee was gelopen.
"Ga je zo mee naar beneden? Ik ga even kijken bij de anderen en even wat eten maken. Blijf je hier of.." Ik schud mijn hoofd. "Ga jij maar, ik kom eraan." Ze knikt, staat op en loopt de kamer uit.
Ik loop naar de badkamer en gooi wat water in mijn gezicht. (Het ziet er altijd heel raar uit in films, maar het helpt wel.) Ik kijk in de spiegel en ik zie er.. beroerd uit. Ik heb wallen, mijn huid is grauw en mijn ogen zijn rood. Ik blijf nog even staan tot ik geluid uit Liz' kamer hoor komen.
"Ze is weg, toch Brad?" vraagt Liz op een toon alsof er niets aan de hand is. Onbewust blijf ik mijn zusje aankijken, nietwetend wat te zeggen. Hoe weet ze dat Pam 'weg is'. Ik schraap mijn keel voor ik antwoord. "Ja, konijntje.. Pammie is even weg. Maar ze komt snel weer terug, pinkyswear." Voordat ze over het onderwerp verder kan gaan verrander ik van onderwerp. "Maar moet jij niet uitrusten? Elizabeth Rileys?" zeg ik nepstreng. Ze lacht en gaat weer liggen. "Slaap lekker en droom fijn, konijnie!" zeg ik zacht en ik geef Liz een kus op haar voorhoofd. En ze valt binnen een paar minuten met een glimlach in slaap.
Eenmaal onder de douche kan in maar niet stoppen met denken aan die ene zin in de brief:
'Die leuke ouders van je, hebben iets wat wij willen. Dus haal ze over, te ruilen..'
Maar hoe kunnen we ruilen als mijn beide ouders 3jaar geleden gestorven zijn?
---------
ooooooeewh? Hoe kan dat tochh? (I'm just joking het stond al in de samenvatting ;)
Volgende hoofdstuk bij 3Votesss. Yepp, wéér een evilmomentje. xx
JE LEEST
Ouders, Vriendjes & hun zusjes.
Novela JuvenilWat zou jij doen als jouw vriend zijn zusjes beide verdwijnen of als blijkt dat zijn ouders misschien helemaal niet dood zijn gegaan, maar nog gewoon leven?