(Zawgyi)
ေဒၚနွင္းဆီႏွင့္သီဟဆက္တို႕စားေသာက္ေနျကသည္ကို
မင္းရာဇာမလႈပ္မယက္နွင့္ထိုင္ေစာင့္ေနေလသည္မွာမိနစ္၂၀မွ်ပင္ရွိျပီျဖစ္သည္။ဝတ္ထားတဲ႔style pant အျဖဴေရာင္
ေပၚတြင္လည္းေခြ်းမ်ားကေရေလာင္းခ်ထားသကဲ႔သို႔ကြက္ေနေလသည္။နားထင္ေပၚမွထိုးေထာင္ေနေသာအေျကာမ်ား
ကိုျဖတ္သန္း၍ေခြ်းမ်ားကေကြ႕ေကာက္စီးဆင္းေနေသးသည္။
အေရွ႕တြင္အားရပါးရကိုစားေနေသာသီဟကိုဆြဲျဖဲပစ္ခ်င္စိတ္
ေတြကလဲတဖြားဖြားေပၚထြက္ေနလ်က္…
ဒီလိုလူမ်ိဳးအခုခ်ိန္ထိနင္ျပီးမေသေသးတာအံ႔ျသတယ္။
ရာဇာညင္းဆဲျပီးညည္းညဴလိုက္ေပမယ့္အျပင္ပံုစံကေတာ့
ေအးေဆးတည္ျကည္ေနတယ္။
"ဒီမွာအန္တီေျပာခ်င္တာဘာမ်ားလဲ…
ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ရတာကိုသေဘာမက်ဘူး…"
"ျပီးပါျပီကြယ္…"
ေဒါနွင္းဆီျပံဳးျပလိုက္ျပီးသီဟကိုျကည့္လိုက္တယ္။
"သား…စားျပီးရင္အခန္းထဲဝင္ေတာ့…အေမတို႔စကားေျပာမလို႔…"
"အင္း……"
သီဟဆက္တစ္ေယာက္ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္နဲ႔
ေဆာင့္ေျပာျပီးထသြားျပန္တယ္။ဘယ္ေလာက္ပဲျကမ္းတမ္း
သည့္ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေစအေမကိုခ်စ္၍အေမေရွ႕ေရာက္ရင္ကေလးလိုပဲျဖစ္သြားတတ္ျကတာမဆန္း။
ေဒၚနွင္းဆီစားပြဲေပၚကပန္းကန္ေလးေတြကိုထပ္လိုက္တယ္။
"သား…နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္မေျပာျပနိုင္ပါဘူး"
"ရပါတယ္ကြယ္…စကားဝိုင္းတစ္ခုကိုစေတာ့မယ္ဆိုရင္
နာမည္ေမးတာနဲ႔စတတ္ျကတယ္ေလ။နာမည္သိရင္ပိုရင္းႏွီး
သလိုခံစားရေစတယ္မလား…"
"အန္တီဆိုလိုရင္းကိုသာေျပာပါ
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးထဲကအမုန္းဆံုးကစာစီစာကံုးပဲ"
"အန္တီေတာင္းပန္ခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ ေက်းဇူးတင္ခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ ေျပာျပခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ရွိတယ္။"
"ဟုတ္ကဲ႔…ေျပာျပခ်င္တာကေနစပါ"
"မင္းကလူထူးဆန္းေလးပဲ…"
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
