(Zawgyi)
သီဟဆက္ တစ္ေယာက္ မစားမေသာက္ပဲ ငိုင္တိုင္တိုင္ႏွင့္ ထိုင္ေနခဲ့သည္မွာ တစ္ရက္ျပည့္ေလၿပီ။အရင္အခါက ဧည့္သည္ဟူ၍ မင္းရာဇာသာ ရိွခဲ့ေသာ အိမ္အိုကေလးက ယခုအခါ လူအမ်ားႏွင့္စည္ကားေနသည္။သို႔ေသာ္ သူမေပ်ာ္ႏိုင္။
အျပာေရာင္ေတာက္ပေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးက သူ႕အတြက္ေတာ့ အေမွာင္အတိအလား။ ပူေႏြးေနေသာေနေရာင္က သူ႕အတြက္ အသည္းထဲထိခ်မ္းေနေစသည္။အခုခ်ိန္သည္ ေႏြးေထြးမႈ႕ ကိုတမ္းတေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
'သြားၿပီအေမ။ အရာအားလံုးၿပီးၿပီ။ သားအသက္ရွင္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း။သားၿပံဳးေနရတဲ့အေၾကာင္းအရင္း။ ဒါေတြအားလံုး ၿပီးၿပီ။ သားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေရာင္မဲ့ကုန္ၿပီ။'
"ကိုသီဟ.. သဒၵါ စိတ္မေကာင္းပါဘူး"
သီဟၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္ အရင္ကလိုမ်ဳိး ခ်ဳိသာတဲ့အၿပံဳးမဟုတ္။ ဘယ္သူကေရာ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ၿပံဳးႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ။ သဒၵါ နားလည္တဲ့ဟန္ျပၿပီးပဲ သူ႕ေဘးနားကေန လွည့္ထြက္လာခဲ့ေပး၏။
"သဒၵါ သီဟအေျခအေနဘယ္လိုလဲ။ "
ဘုန္းဝဏၰ ေမးသည္ကို သဒၵါ တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္သာ ေခါင္းခါျပသည္။ဘုန္းဝဏၰ ဆိုသည္မွာ သီဟႏွင့္သာမက သဒၵါ ႏွင့္ပါ ေက်ာင္းကတည္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေအာင္သြယ္ေတာ္ဆိုလည္းမမွား။
"ဟင္း ငါလည္းဝမ္းနည္းတယ္ အခုေနသူဘယ္ေလာက္ ခံစားေနရမလဲငါလည္းသိပါတယ္။"
"ဒီမွာ.... "
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားထားတဲ့လူတစ္ေယာက္က စကားစဆိုေသာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဘာလိုလို႔လဲမသိဘူး ခင္ဗ်"
ဘုန္းဝဏၰ ကၿပံဳး၍ဆိုသည္။
"သီဟဆက္ဘယ္မွာလဲ။ "
"ဘာကိစၥ ရိွလို႔လဲခင္ဗ်။သူ႕အသိလား။"
"အဲ့ထက္ပိုတယ္"
ဘုန္းဝဏၰ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ ၾကည့္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
