ႏိုးစက္ျမည္သံရဲ႕က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ဆူညံသံမပါဘဲမ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာဆိတ္ၿငိမ္မူကိုဒီေနရာတြင္သာရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ပံုမွန္ တိတ္ဆိတ္မူထက္ပို၍တိတ္ဆိတ္ေနေသာမနက္ခင္း။
ေျခရင္း၏နံရံထက္ကတိုင္ကပ္နာရီကိုအိပ္မူန္စံုမႊားျဖင့္သူလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
အလုပ္သြားဖို႔ေနာက္က်ေနၿပီဆိုေသာအသိေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းခုတင္ေပၚမွထလိုက္သည္။
သူ႔ေဘးကေနရာလြတ္ကိုသူသတိမထားမိ။ သူ႔ကိုႏိုးမည့္သူမ႐ွိတာသူသတိမမူမိ။
"Seokie!" ၾကမ္းခင္းေပၚကကြင္းထိုးဖိနပ္ကိုသူစီးလို္က္ကာ ခပ္သုတ္သုတ္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသူဝင္လိုက္သည္။ ႐ွင္းလင္းေနေသာမီးဖိုေခ်ာင္မွအပအျပင္လူမ႐ွိ။
"Seokie?" တစ္အိမ္လံုးအႏ႔ွံလိုက္႐ွာေပမယ့္အစအနေတာင္မေတြ႔ရ။
"ဘယ္သြားပါလိမ့္?" ေခါင္းကိုဖြဖြကုပ္လိုက္ကာ ေနာက္ေဖးေခ်ာင္သို႔ျပန္ဝင္လာလို္က္သည္။
ထိုအခ်ိန္ ေဘာင္ေပၚမွာတင္ထားေသာအဖံုးအုပ္ထားသည့္ ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္အတူ ထိုခြက္တြင္ကပ္ထားေသာစာဝါေလး ကိုသူအခုမွျမင္မိသည္။
"မင္းအတြက္" တျခားဘာအပိုမွထပ္ေဆာင္းမေရးထားတဲ့စာတို။ စာတိုဆိုသည့္အတိုင္း တိုတိုတုပ္တုပ္သာ။ KimSeokjinဆိုေသာသူေရးထားသည္ဟုထင္စရာမ႐ွိ။
အခုေတာ့ ေကာ္ဖီခါးခါးအတြက္ကိုမနက္စာအျဖစ္ဗိုက္ျဖည့္ရင္းအလုပ္သို႔သြားရေတာ့မည္။ Sunny sideတို႔ french toastတို႔ကသူတို႔နစ္ေယာက္လိုတစ္စတစ္စေဝးလာၿပီလား?
မနက္ခင္းေဝရာဝစၥျပဳလုပ္ၿပီး Jinရဲ႕ဗီဒိုကိုေမြေႏွာက္လိုက္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ထားထားေသာ အရာဆို၍သိပ္မက်န္ေတာ့တဲ့သူေမႊမိသည္။ ထိုဗီဒိုထဲတြင္လဲသူမဝတ္ဖူးတဲ့အဝတ္ဆိုတာလဲမ႐ွိသေလာက္ပင္။
သူ႔Seokieအႀကိဳက္ဆံုးနက္ျပာေရာင္႐ွပ္အက်ီကိုနက္ကတိုင္မပါဘဲေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတဲ့ေဘာင္းဘီအနက္ႏွင့္သူတဲြလိုက္သည္။ နက္ကတိုင္ႏွင့္တဲြရင္ပိုၿပီးလိုက္ဖက္ေလာက္ေပမယ့္ မစီးတတ္ေတာ့လဲ ဖက္႐ွင္ကိုသူလက္ေလ်ွာ့လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Back To You || NAMJIN FF
Fanfictionၾကာၾကာခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ဘာလို႔မရင့္က်က္ဘဲ ၿငီးေငြ႔ဖို႔ေကာင္းလာတာလဲ?? စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ငါတို႔အခ်စ္က အဲ့လိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္။ |DISCONTINUED|
