"ေတာင္း-ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ဒီေတာင္းပန္စကားအျပင္သူဘာေျပာစရာ႐ွိမွာလဲ တစ္သက္လံုးသူ႔ပဲေမ်ွာ္ကိုးၿပီးေနခဲ့တဲ့သူ႔အေမကအခုေတာ့ အေဖ့ဖက္ကအမ်ိဳးေတြၾကားထဲမွာမ်က္နာငယ္စြာေနေနရၿပီေလ။ အကုန္လံုးကသူ႔ေၾကာင့္။ သူ႔ရဲ႕မရင့္က်က္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္။
"ဘာကိုေတာင္းပန္တာလဲ? သားကုိအခုလိုျပန္ေတြ႔ရတာကိုပဲအေမေက်နပ္လွပါၿပီ လာ ထမင္းသြားစားရေအာင္"
"ကြၽန္ေတာ္မစားေသးဘူး အေမတို႔အရင္စားႏွင့္ပါ ခဏေနမွကြၽန္ေတာ္စားလိုက္မယ္"
"ဘာလို႔လဲ အေမ သားအႀကိဳက္ေတြခ်ည္းက်က္ထား-"
"ထားလိုက္စမ္းပါအမရယ္ တစ္ေယာက္တည္းတစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယေနခ်င္လြန္းလို႔ပါဆိုၿပီး အကိုႀကီးရင္ကိုစုံကန္ၿပီးထြက္သြားတဲ့သူပဲဟာ ဘာကိုဂ႐ုစိုက္ေနတာလဲ?" ဘယ္ကေနဘယ္လိုေပၚလာမွန္းမသိတဲ့အေဖ့ရဲ႕အမ မ်က္နာက႐ွစ္ေခါက္ခ်ိဳးျဖင့္ မဲ့ရဲြ႔ေျပာဆိုေနေလသည္။
"ဟုတ္ပါရဲ႕ အေဖေနမေကာင္းျဖစ္တာေတာင္တစ္ခါေလးလာၾကည့္ေဖာ္မရဘူး အခုေတာ့ဗုန္းဗုန္းလဲပါေပါ့လား အကိုႀကီးလဲသားသမီးကံဆိုးတယ္" ေပၚလာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဒီတစ္ခါက် ဦးေလးအငယ္ဆံုး နီရဲတြတ္ေနတဲ့မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္မတ္တပ္ေတာင္မနဲရပ္ေနရတဲ့သူက သူမ်ားအားအျပစ္ဖို႔ေနေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေနာက္-ေနာက္မွစားပါေတာ့မယ္ စားႏွင့္ပါ" အမ်ိဳးမ်ားစြာအားေခါင္းၫြတ္အေလးျပဳရင္းျခံထဲသို႔နားေအးေအာင္ထြက္လာလိုက္ရသည္။
"ေအာင္မေလး ေတြ႔လိုက္လားသူ႔မ်က္နာကို ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔မ်ားတျခားစီ အဲ့ဒါအမတို႔အထိန္းအသိမ္းည့ံလို႔ျဖစ္ရတာ" စသည္ျဖင့္ Seokjin၏အတင္းကေတာ့ဒီေန႔Kimတို႔အိမ္အတြက္သတင္းေခါင္းႀကီးပိုင္းျဖစ္ေနသည္။
'ငါဒီမွာပဲေနလိုက္ရမလား?' အေမ့ကိုထားၿပီးထပ္သြားဖို႔သူတြန္႔ဆုတ္မိသည္။
"အင္းေလ ျပန္လဲငါ့ကိုေမ်ွာ္ေနတဲ့သူမွမ႐ွိတာ"
'ငါတို႔ခဏေလာက္မေတြ႔ပဲေနၾကရေအာင္...' မေန႔ကေျပာခဲ့တဲ့သူ႔စကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့Namjoonေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လား?
BINABASA MO ANG
Back To You || NAMJIN FF
Fanfictionၾကာၾကာခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ဘာလို႔မရင့္က်က္ဘဲ ၿငီးေငြ႔ဖို႔ေကာင္းလာတာလဲ?? စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ငါတို႔အခ်စ္က အဲ့လိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္။ |DISCONTINUED|
