O ikisi sinirimi bozduğuğundan onları düşünmemeye karar verdim.Ağabeyimin yanından ayrılmazsam onları hatırlamam diye düşünüyorum.Ağabeyimle kitabı okumaya başladım.Sonunda kitap bitti.Kitap bitince ağabeyim dizüstü bir bilgisayar çıkardı.Sanırım benim bilgisayarını kırma ihtimalini düşünmüş olmalı ki yedek bir bilgisayarı var.O esnada bir kız ona mesaj attı.Benim bu arada o bilgisayarı alıp kırasım sonrada o kıza yediresim geldi.Sorun şu ki o kızı tanımıyordum.Aklıma dahihane bir fikir geldi.Ağabeyimi kıskandıracaktım.Ertesi gün Alfred'a ihtiyacım olacaktı.Charlee'den hızlı davranmalıydım.Ertesi gün Alfred 'ın yanına gittim.Charlee'de oradaydı.Uyuz oldum.Dışarıdaydık.Biraz sallanmış gibi hissettim .Alfred'a bakarak "Sanırım deprem oluyor."dedim.Alfred bana bakarak "Banada öyle geldi."dedi.Depremin kuvveti arttı.Ne olduğunu hatırlamıyorum ama uyandığımda bazı binaların yıkıldığını gördüm.Charlee'ye baktım.Baygındı.Bu bir fırsattı.Eliime tuğlalardan birini alıp Charlee'nin kafasına doğru attım.Onu öldürmüştüm.Alfred benim yaptığımı bu sayede anlayamayacaktı.Tuğlayı ona uzaktan attığım için benim onu öldürdüğümü gösterecek bir delilde yoktu.Alfred'ı dürttüm.1-2 dakika sonra kendine geldi.Gözlerini açtı ve "Ne oldu?" diye sordu."Deprem" diye cevap verdim."Hmm...Ah evet deprem!Şimdi hatırladım.Vay be!Her taraf harabeye dönmüş.Dude filmlerdekine çok benziyor. "dedi.Aslında haklıydı.Bu kadar şiddetlisine hiç rastlamamıştım.Ayağa kalktı ve şaşkın şaşkın etrafı bakındı.Birden çığlık attı.
-N-Natalia
-Ne oldu?
-C-Charlee
Gülmemek için kendimi zor tuttum.Sahte bir çığlık attım.Oysa içimden ciddi ciddi kahkahalar atıyordum.Acaba İvan'a ne olmuştu?Onun evine doğru yürüdüm.Arkamdan biri "Natalia!" diye bağırıyordu.Arkamı döndüm.Bağıran ağabeyimdi.Ona doğru koştum.Birden ona sarılasım geldi.Benim için en önemli şey ağabeyimdi.Tam sarılcaktım ki birden planım aklıma geldi."İyi olduğuna sevindim"diyip yanından ayrıldım.Alfred'ın yanına gittim ve ona dönerek tüm oyunculuk yeteneğimi kullanarak "Seni seviyorum" dedim ve ona sarıldım.Şok olmuştu."N-Natalia...Ş-şu anda şakanın hiç sırası değil."dedi.Ona ciddi bir şekilde bakarak "Ne şakası?" dedim.Aslında bu şakaydı.Tabi bu olay ağabeyimin önünde gerçekleşmişti.Onu öptüm.Ağabeyim hiç kıskanmdığını fark etmem uzun sürmemişti.Sinir oldum ama belli etmedim.Alfred'ın duygularıyla oynamak istemiyordum.Eskiden ona işkence etmek istiyordum ama şimdi bu istek kaybolmuştu.Aslında son zamanlarda en güzel anılarım onunla olmuştu.Bana bakıp gülümsedi.Bu içime nedensiz bir rahatlık verdi.Bunlar benim hislerim miydi?
