Ne dediğim,nasıl bir işe bulaştığım,ne yapacağım,ne olacağı hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Tüm yalanla hayatım değişmiş gibi hissediyordum.Belki de onu gerçekten seviyordum ama bunun farkında değildim.Dur biraz sevmek mi?Düşününce Alfred ve Charlee umurumda bile olmazdı.
Birden bir ses geldi.Alfred'ın sesine ne kadar da benziyor
-NATALİA!NATALİA!
İrkildim.Alfred'a şaşkın şaşkın baktım.Etrafa bakındım.Alfred bana endişeli bir şekilde sordu:
-İyi misin?
-Ne oldu ki?
-Ne oldu deme!Bayıldığını hatırlamıyor musun?
-Ne?
O anda anladım olup bitenleri.Birden bayılmışım ve o deprem olayı rüyaymış.Bu yalanı hiç söylememiş olmam beni mutlu etmişti.Birden birinin saçlarımla oynadığını farkettim.Alfred saçlarımla oynuyordu.
-Çok güzel...
-Ne?
-Yok birşey...
Alfred'ın saçlarımla oynaması beni rahatlatmıştı.Yanımda olmasını istiyordum.Evet ondan hoşlanıyordum...
-Alfred...
-Evet?
Açıklayacaktım ki vazgeçtim.
-Neyse yok birşey
-İyi misin?
-Evet.Sanırım.
- - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - -- - - - - - -- - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Merhaba.Umarım beğenmişsinizdir.Umarım...
Yeni bölümü geç yazdığım için özür dilerim :( Nedense aklımdakileri toparlayamıyorum.
