ODUNCUK

5

"Hazırlan Hakan,taşınıyoruz."

Hakan,olduğu yerde durup merdivenlerden çıkan Barlas'a baktı.6 yıldır onun yanındaydı ama hala adamı anlayamıyordu.Bir anı bir anını tutmazdı.Sinirliyken bir kaç dakika sonra gülmeye başlardı.Yavaş yavaş Barlas gibi olmaya başladığını hissetti.Çöplüğünden kurtulduğunda 18 yaşındaydı.Barlas onu,gücüyle güçlendirmiş,aklı ile akıllandırmıştı.6 senede bir çok kez ölüm ile burun buruna gelmişti.Ölüme hep bir adım yakın olsada,kendini adam eden Barlas'ın yanından ayrılmayı hiç düşünmemişti.Biraz önce "Taşınıyoruz" diyen adama ne diyeceğini bilemiyordu.Barlas'ın çıktığı merdivenlerden çıkıp onu takip etti.Çalışma odasının kapısına geldiğinde içeri girmek için izin vermsesini beklemeye başladı.Barlas eliyle gir işareti yaptığında,peşinden kapıyı kapatıp odanın ortasında durdu.

"Beni yorma Hakan.Otur işte." Barlas'ın sol tarafında kalan koltuğa oturdu.Dikkatli bir şekilde adamın ağzından çıkacakları bekliyordu."Hakan,sevimli bir mahalleye taşınıyoruz.Oturup teyzeler ile dedikodu yapabileceğin,çocuklarla maç oynayabileceğin bir yere." Hakan başını yatırdı.Bu deli adamın ne dediğini anlamaya çalışıyordu.

"Selma hanımın komşusu oluyoruz,Hakan.Sebebini sorma.Yarın sana vereceğim adrese gidip evi düzenliyorsun.Bir haftaya taşınacağız.Sadece sen ve ben."

"Ama efendim düşmanlarınız-"

Barlas,genç adamın lafını sert bir şekilde böldü "Efendim değil,abi.Düşmanlarında canı cehenneme.Şimdi uyumaya gidiyorum,sende sabah erkenden kalkıp gidiyorsun." adresin yazılı olduğu kağıdı Hakan'a verdi.Hakan başıyla onayladıktan sonra Barlas'ın peşinden odadan çıktı.

Barlas kaslı bedenini yatağın üstüne bıraktığında,burnuna dolan koku ile gülümsedi.Genç kızın çilek kokusu  yatağına sinmişti.Sırf bu koku gitmesin diye çarşaflarını değiştirmeme kararı almıştı.Yeni taşınacağı evdeki yatağında da onun kokusu ile uyumak için planlar yapmaya başlamıştı bile.Sabah kalktığında sadece kokusunu değilde bedeninide hissetmek fena olmazdı.

Derin bir nefes çekerek kendine çilek kokusu ziyafeti yaptı.Asi'nin başını koyduğu yastığa sarılarak uyurken yine rüyasında asi maviliklere dalmıştı...

•••

Asi elindeki kahveden bir yudum alırken yan binadan gelen seslerle o tarafa döndü.Barlas'ın tuttuğu evin bir odasında adamlar bir şeyler yapıyorlardı.Kahveyi mermerin üstüne bıraktıktan sonra tüm dikkatini oraya verdi.Genç,kendinden belkide bir iki yaş büyük bir erkek çalışanlara emir veriyordu.Barlas gibi yapılı bir vücudu vardı.Kahve tonlarında gür saçları ve ela gözleri ile çok yakışıklıydı.Tüm dikkatini oraya vermişken arkadan gelen annesini fark etmemişti.Selma hanım kızının dibine kadar gelip kulağına "Kimi kesiyorsun?" diye sordu.

Asi annesinin sesiyle kendini toparlayıp cevap verdi. "Şu çocuğu merak etim."

"Ahh,Hakan." kızının açıklama bekleyen surat ifadesiyle devam etti."Barlas oğlumun sağ kolu." Asi şaşkınlıkla gözlerini büyüttü."Sağ kolu olmak için genç duruyor" dedi.Selma hanım balkonda duran çamaşır sepetini alırken "Seninle aynı yaşta" dedi.

Asi tekrar dönüp Hakan'a baktı.Yapılı vücudu olmasa evet 24 yaşında gibi duruyordu.Ama mimikleri Barlas kadar sertti.Belkide Barlas'ın yanında durmaktan öyle olmuştur diye düşündü.Mermerde duran soğuyan kahvesini eline aldı.İçeri girmeden önce tekrar genç adama baktı.İçinde oluşan sıcaklıkla gülümsemişti.

Yavaş adımlarla mutfağa girdiğinde annesinin yemek tepsisi hazırladığını gördü.Yan eve gideceğinden adı gibi emindi.Elindeki soğuk kahveyi lavaboya boşaltıp,bardağa su tuttu.Bulaşık makinesine yerleştirdikten sonra mutfaktan çıkmak için kapıya yönelmişti.

"Asi !"  Arkasını dönüp annesine baktı.Şu tepsiyi yana götürsene kızım.Ben çamaşırları asayım." Asi gülümseyerek,annesinin elinden tepsiyi aldı.Dış kapıyı açtıktan sonra kırmızı,parmak arası terliklerini giydi.Altında siyah şort üstünde ise sade beyaz tişört vardı.Dış kapıyı arkasından kapattıktan sonra merdivenlerden dikkatli bir şekilde indi.Yan binaya geçerken gördüğü yüzle yerinde durdu.

Barlas bir elinde yemek tepsisi,apartmana yaklaşan genç kızı görünce duraksadı.Gülümseyerek Asi'nin yanına gelmesini bekledi.Asi,kısa bir merhabadan sonra Barlas'ın cevabını beklemeden apartmana girdi.Adam,genç kızın bu hareketine sinirlenmişti."Aptal sarışın" diye söylenerek,peşinden apartmana girdi.

Asi,arkasından gelen bedinin sıcaklığını hissediyordu.Umursamadan yürümeye devam etti.Bu adama yüz vermemeye karar vermişti.Aralarında bir  mesafe olsun istiyordu.Dairenin önüne gelince dirseğiyle zile bastı.Kapının yakınlarında olan Hakan,zili duyar duymaz kapıyı açmıştı.Karşısında Barlas'ı beklerken mavi gözler ve sarışın saçları gördü;tabi arkasındaki sinirli Barlas'ı da unutmamalıydı.

Asi,karşısındaki şaşkın genç adama gülümseyerek "Merhaba" dedi.Karşılık olarak bir "Merhaba" aldığında,tüm o sert görünüşün altındaki yumuşak ses onu daha da gülümsetmişti.Hakan karşısındaki kızın kim olduğunu anladığında "Sen Selma ablanın kızı mısın?" diye sordu.Sarı saçları ve mavi gözleriyle onu andırıyordu. "Evet." Aldığı cevap karşısında gülümsedi.

Barlas,karşısında birbirine sırıtan ikili yüzünden sinir kat sayısı tavan yapmıştı.O burada değilmiş gibi davranıyorlardı.İçindeki siniri sesinede yansıtarak gür bir sesle "İçeri geçebilir miyim?" dedi.Hakan hemen geri çekilirken,Asi'de arkasındaki adama yol vermişti."Buyrun,efendim." Barlas,Hakan'ın yine efendim demesine az önceki gür sesiyle karşılık verdi "Adi,Hakan.Abi. " 

Asi,adamın bu kadar neye sinirlendiğine anlam verememişti.Omuzlarını silkip içeri girdi.Hakan'a dönerek "Annem gönderdi." dedi.Hakan kızın elindeki tepsiyi alarak teşekkür etti.Tepsi ile mutfağa giden genç adamın peşinden bakarken,kulağının dibindeki nefes ile irkildi.Arkasında duran adamdan bir kaç adım atarak uzaklaştı."Ne var?" dercesine kaşlarını kaldırmıştı.

"Ne oldu,Hakan'dan mı hoşlandın?" 

Asi gelen soru karşısında gözlerini büyüttü.Boğazını temizledikten sonra "Hayır" dedi.Hiç bir şey söylemeden yanından geçen adama baktı.Barlas'ın bedeni mutfağın içine girerek kaybolunca; o da peşinden gitti.Önündeki yemeklere bakan iki adama "Tek kişi için hazırlandı.Biraz daha getirebilirim"dedi.Hakan kapıda dikilen kıza "Gerek yok,iki kişilik gibi" dedi.Asi,gülümseyerek başıyla onayladı.

"Otursanıza." iki genç sandalyesine oturmuş,onlara çatık kaşlarla bakan adama bakttı.Hakan bir sandalye çekerek oturduğunda,peşinden Asi de oturmuştu.Genç kız işi biten mutfağa baktı.Dolaplar yenilenmişti,boyası yapılmıştı ve içi temizlenip döşenmişti.Sabahtan beri işçiler çalışıyor olmalıydı.

Tepsinin içinde bir kaşık ve bir çatal vardı.Barlas kendine kaşık-çatal almak için kalkarken,birbirine gülümseyerek bakan iki genç yüzünden yine sinirlenmişti.İçindeki sinirle,açmakta olduğu dolabın sapı elinde kalmıştı.Gözlerinden taşan sinirle Hakan'a döndü."Nasıl,tamir ettirdin bunları Hakan?" diye bağırdı.Asi adamın elindekine baka kalmıştı.Sağlam dolabın sapını nasıl yerinden sökebilmişti?

Hakan şaşkınlıkla "Hepsi,sağlam yapıldı" dedi.Adam daha da bağırarak "Üflesem yerle bir olacaklar,Hakan.Yarın komple söküp yenilerini taktırıyorsun."

Asi,genç adamın tüm sinirine rağmen dayanamayıp konuşmaya başladı. "Tüm gün işçiler onu yapmak için ne kadar uğraştı haberin var mı? Hepsi senin suçun."

Barlas şaşkınlıkla "Benim mi?" diye sordu.Sinirli olduğu sık nefeslerinden belliydi."Evet,senin suçun.Ne güç varmış sende.Öküz gibisin maşallah.Sağlam şeyleri bile yerinden söküyorsun." Asi,yine söz dinlemez çenesine sahip çıkamıyordu.Ama onun suçu yoktu,hepsi karşısında ki adamın suçuydu.

Barlas karşısındaki kıza ne diyeceğini düşünüyordu.Siniri yüzünden lafları toparlamakta zorluk çekiyordu.En sonunda derince bir nefes alıp verdi.Asi,karşısındaki adamın burnundan çıkan nefesi,hayalinde ateş olarak gördü.Şu an o ateşle tüm evi yakabilirdi.İçindeki korkuyu hissettirmeden,umursamaz gibi yapıp mutfaktan çıktı.Dış kapıyı kapattıktan sonra içinden Hakan'a dua etmeye başlamıştı bile.

+20 vote istesem çok mu?Bence değil *-* Umarım beğenmişsinizdir.