"Tapos na ang maliligayang araw" napalingon ako kay Mavi na karga karga si Baby RV. Nag iimpake na ako ngayon ng mga gamit namin. Uuwi na kami sa Manila dahil si Mavi kailangan ng magtrabaho ulit while si Andrie hinahanap na ng manager nya.
"Busy ka nga ba talaga Mavs?" Tanong ko sa kanya. "Hindi naman. Andon naman ang mga pinsan ko to manage our company bakit ba?"
"Ano kasi. I have my plan" napalingon si Mavi saakin.
"What? a plan? Plan sa ano?"
"Babalik tanaw" nagulat pa talaga sya. "Sa nakaraan" dagdag ko. "Babalik tanaw sa nakaraan? For what?" Napaupo sya sa kama at pinaupo sa kandungan nya si baby RV.
"For moving on" natatawa kong pahayag. "Its been 7 years and maybe I have to let go"
"Are you sure?"
I give her a smile. "Yes very sure" natigil lang kami sa pag uusap ng pumasok ang kakambal ko.
"The car is ready" paalam ni Andrie saamin.
"Malapit na akong matapos dito" tumango lang ang ka kambal ko. Bat di pa to umaalis? Kaya napatingin ako kay Mavi na busy sa pag papatawa kay Baby RV nakatitig lang ang ka kambal ko sa kanya.
"Dria" napalingon ako biglaan kay Mavi. "Oh?" Nag ayos ulit ako ng mga gamit. "Mukhang gusto ng dumede ni baby RV" sabi nya saakin. "Nako nasa kotse na nilagay ko na don ang lahat ng gamit at kailangan ni baby RV" napalingon ako kay Andrie na naka kunot ang noo.
"Mauna na tayo sa baba baby" tumayo na si Mavi at sinunod ang sinabi ng kakambal ko.
They have the right love but at the wrong time like me and him we have the right love at the wrong time.
Dali dali na akong lumabas sa bahay. Kinausap ko pa ang care taker namin doon bago tuluyang umalis at naglakad ng mabilis.
And then I saw how they taking care of baby RV the both of them. Andrie is carrying baby RV while si Mavi nilalagyan ng pulbo si Baby RV.
Binagalan ko ang paglalakad. Ng makita ko pa kung gaano sila ka perfect tignan as a family.
Pinunasan ni Mavi ang pawisang noo ng kakambal ko. Naiiyak ako sa nakita ko sa kanilang dalawa.
They love each other but they don't know how to clarify those important things.
Ng sumulyap si Mavi saakin pinahid ko kaagad ang luha na dumaloy sa pisngi ko. And I give her a sweet smile.
Ganito na sana kami ngayon kung...
Kung hindi sana nangyari iyon.
Simula nong araw na nalaman ko na sya hinahanap ko panay na ang kamustahan naming dalawa. Anong nangyari sa amin noong pagkatapos ng pagkikita namin noong mga bata pa kami.
At ngayon ay papunta na ako sa Baguio para sa 'One band, One music' at nasali ang banda namin na mag pe perform doon.
"Dria magdala ka ng maraming jacket malamig doon" paalala ni Kuya Rain. "Dria don't forget to update us" si Kuya Alex.
"Twinny mag ingat ka don okay wala kaming tiwala sayo" napatigil ako sa pag iimpaki. Kaya pala andito silang tatlo sa kwarto ko kasi wala silang tiwala.
"I can handle myself" paalala ko sa kanila
"Nope" kuya Alex
" I don't believe you" Kuya Rain
"We're worried" si Andrie
"Sumama nalang kaya kayo" naiirita kong sabi sa kanila.
"May gagawin ako sa kompanya" Si kuya Rain
"I have my appointment" kuya Alex
"May lakad kami ni Mavi Baby twin eh!"
"Oh! Diba! Busy kayo! Don't worry tatawag ako palagi" iritang irita na talaga ako. Natahimik sila bigla at nagbulong bulongan sa isat isa.
"Dria are you ready?" Napalingon ako kay Mama.
"Ah! Opo ma"
"At kayo boys bat andito kayo?" Tanong ni mama. "We're worried ma Baguio is to far" ang oa naman talaga ni Kuya Rain.
"Wala kami don if she needs help" si Kuya Alex na nakapamewang na ngayon. " If I could join her in Baguio" And thats my twin.
"kuya Alex Kuya Rain And Twinny Kaya ko nga ang sarili ko"
"3 days kang wala di namin makakasama. Di namin alam kung okay lang ba ang hotel na papasukan nyo" kuya Alex
"Baka di ka na naman kumain ng maayos" Kuya Rain.
"At baka late ka ng matulog" Si andrie.
"Para hindi na kayo maging oa dyan why don't you contact Lucas" sabay pa talaga silang kumuha ng mga cellphones nila. Napalingon ako kay Mama na natatawa lang sa amin. "Boys labas muna kayo may pag uusapan muna kami ng kapatid nyo" lumabas naman silang tatlo na panay ang pag ta type sa mga cellphone nila.
"Nak" naupo si mama sa kama ko.
"They we're just worried. They love you so much na naabot na sa point na naiirita ka na they act overreacting. Feel mo they don't trust you" napatingin ako kay Mama. " Nak ganyan lang sila dahil ayaw nilang may mangyaring masama sayo don. Mahal na mahal ka nila na halos e cancel na nila ang mga appointments nila masamahan ka lang. I'm so lucky na close kayo na magkakapatid. Na di kayo puro away. You are the only girl kaya sila ganyan. So don't hate your kuya's and your twin they just love you too much" niyakap ako ni mama.
"I know ma minsan lang talaga nakaka irita na sila pero mahal na mahal ko yung mga gwapong yun" we stayed hugging each other. Napahiwalay lang kami sa yakapan ni mama ng pumasok ang 3 prince.
"We love you Alexandria! Kaya group hug!!" Ayun nga nag group hug kami na halos di na ako makahinga sa ginawa nila.
I'm so lucky to have my brothers like them. Napaka mapagmahal at super supportive sa lahat ng ginagawa ko. At andyan pa ang mama at papa mo na naka suporta din.
Napaka swerte ko sa pamilya ko.
BINABASA MO ANG
Pagtatagpong Muli
Short StoryBakit nga ba tayo naiiyak tuwing binabalikan natin ang mga kahapon? Saan ba tayo nasasaktan? madaming dahilan maraming katanungan at maraming kasagutan. Tunghayan ang pag iibigan ng isang pag mamahalan ng dalawang taong sinubok ng tadhana.
