Pagtatagpong Muli

Chapter 30

Nagising ako mga bandang madaling araw. Gusto kong makita ang sunrise. Ngunit bago pa ako makagalaw naramdaman ko ang kamay ng asawa ko na nasa mga bewang ko.

Napatingin ako sa kanya na mahimbing na natutulog sa tabi ko.

We're naked

Hinaplos ko ang mukha nya. Napaka gwapo nya. Noon ayoko sa kanya pero ewan ko ba nahulog nalang ako ng biglaan sa kanya. Sinuklay suklay ko ang buhok nya.

I love this man so much!

Bigla naman syang nagising.

"Morning" bati ko sa kanya.

Hinalikan nya kaagad ako sa mga labi. "Good morning. Maaga ka yatang nagising asawa ko?" Ngayon sya naman ang nagsuklay suklay sa buhok ko.

"I want to see the sunrise"

Pinahid ko ang mga luhang tumutulo sa pisngi ko ngayon. Andito ako sa lugar nong una kung ibinigay sa kanya ang pagkabirhen ko at kung saan ang lugar na kung saan talaga kami ikinasal.

Remembering all of this sucks! Ang sakit sakit na bumalik sa nakaraan lalo na sa mga masasayang araw na nagkasama kayong dalawa.

Andito ako sa pwesto naming dalawa noong inaabangan namin ang sunrise. That was the best moment of my life. Wala eh! Di na kaya ng puso kong magmahal ng iba.

Akala ko makaka move on nako ngunit mas lalo yata akong napamahal ulit sa kanya. Napamahal ulit ako sa asawa ko.

Tanging ako at sya lang ang may alam na mag asawa na kaming dalawa itinago namin ito dahil gusto namin na kami lang muna ang nakaka alam.

Ilang box ng tissue na ba ang naubos ko kaka iyak. Hindi ko alam kung nasaan sya basta ang sabi sabi nila magpa pari na daw sya.

Ang sana ko ngayon ay Sana di na nangyari ang araw na iyon. Kung hindi kami pa hanggang ngayon.

Napagpasyahan kong pumunta sa simbahan kung saan kami ikinasal. Matanda na si Aling Virgie habang si Aling Antolina ay matagal ng patay.

Si Father naman matanda na sya. Marami na ring nagbago sa simbahan from structure down to the designs.

"Father Simon" nagmano kaagad ako sa pari. May naka alalay na sa kanya ngayon dahil katandaan nya.

"Dria. Buti napadalaw ka. Ilang taon na kitang hindi nakikita"

"Pumunta po kasi ako sa Spain father. Doon po ako tumira ng pitong taon" explain ko kay Father.

"Oo nga iyon ang sabi nya este ang sabi sabi dito. Di ko na hahanapin si Lucas sa iyo dahil nabalitaan ko ang nangyari sa inyo"

Nagsimula na namang tumulo ang mga luha ko. "Naparito po ako father sa kadahilanang bumisita po ulit ako sa inyo at sa mga dumalo sa kasal namin noon. At itatanong ko lang po sana since kayo po ang close na pari ni Lucas. Mag papari po ba ang asawa ko?"

Ngumiti lang ang pari sa sinabi ko.

"Sa araw na nangyari iyon sa inyo pumunta ako ng Manila upang bisitahin sya. Ngunit noong pumunta ako doon hinahanap pa sya dahil nawala sya noon at ikaw lang ang nakita ko doon sa Hospital. Tulog ka nong pinuntahan kita. Kaya bumalik muna ako dito at nong may nagbalita saakin na nahanap na sya. Pinuntahan ko sya kaagad ikaw ang unang hinanap nya sakin" i can't help myself but to cry. "Ang sabi nya sakin kung hindi man kami talaga ang para sa isat isa di na ako magmamahal pa ng iba" napahagulhol na ako ngayon.