Pagtatagpong Muli

Chapter 35

Andito kami ngayon sa dalampasigan kung saan ako tumambay kanina.

"Kamusta ka na?" Tanong nya saakin.

Namamaga pa ang mga mata ko kaka iyak kanina.

"Still stuck from the past. Ikaw?"baling ko sa kanya

"I'm sorry" yan lang ang naging tugon nya sa tanong ko sa kanya.

"Sorry for what?"

"Dahil di ako nagparamdam ng pitong taon sayo"

Tinignan nya ako. Tinitigan ko rin sya.

"Sorry din"

"Sorry for?"

"Dahil naging pabaya ako. Sorry dahil sakin nawala ang baby natin" tumulo na naman ang luha ko. Sa tuwing nababangkit ko ang tungkol sa anak naming dalawa .

Lumapit sya saakin at tumabi sa akin sa pagkaka upo.

"Di mo kasalanan iyon"

"Ng dahil sa katangahan ko na wala ang anak natin. Kung nag ingat lang sana ako siguro malaki na sya ngayon. Nalaman ko pang dinala ka sa ibang lugar at pinaglayo tayong dalawa. At di namin alam kung kailan ka babalik o babalik ka pa nga ba. I'm so down at that time, I don't know what to do. I lost my child and now I don't know where is my husband" agad nya akong niyakap. Wala ng luhang lumabas sa mga mata ko. Tanging ang nararamdaman ko ay ang puso kong kinukurot sa sakit.

"Almost 1 month ako na coma. Dinala ako nila mommy sa U.S dahil kailangan akong e therapy dahil sa bala na muntikan ng matamaan ang spinal chord ko. I can't even walk. Nong nagising ako hinanap kita ngunit ang sabi ni mommy na nasa Pinas ka. Gusto kitang puntahan dito kundi tawagan man lang kita at ipa alam sayo na gising na ako" hinawakan nya ang kamay ko.

"But my mom disagree dahil delikado pa. At traumatize pa ako sa mga pangyayari. Naka recover ako almost five years. At sa five years na iyon  na wala ka. Para akong nawalan ng buhay. Hinanap kita and I found out na nasa Spain ka. Kaya nong pinayagan na ako ng doctor na maglayag sa Spain hinahanap kita doon"

Nagulat ako sa sinabi nya saakin.

"Nakita kita"

"Bat di mo ako nilapitan?"

"Dahil nahihiya ako. Nahihiya ako sa nangyari. Nahihiya ako dahil nasaktan kita ng lubusan"

"No Lucas sana nagpakita ka man lang saakin"

Ngumiti lang sya saakin.

"Naging sikat ka dahil isinulat mo ang pag ibig nating dalawa. Binasa ko lahat ng libro na ginawa mo. Binabantayan lamang kita halos isang taon akong ganun hanggang sa umuwi kami ni mom ng Pinas. Dahil kay daddy. Nagkasakit si daddy at kailangan syang alagaan ni mommy. Kaya napagpasyhan kong pumunta kay Father Simon at don ila an ang lahat ng oras sa panginoon. May nakakita saakin doon at inaakalang magpa pari ako. Accidentally nakita kita sa Baguio umiiyak ka. Gustong gusto ko ng magpakita sayo but there's something na di pa siguro time for us to met again. Hanggang sa nakita kitang sakay sa kotse mo galing ka kay Father Simon non"

Nakikinig lamang ako sa kanya.

"Hinabol kita pagkatapos kong tanungin si Father Simon kung anong sadya mo ngunit nakalayo na ang kotse mo. Naghihintay lamang ako ng tamang tiempo na magpakita ulit sayo. Panay ang pagdarasal ko na sana pagtagpuin nya ulit tayo. Hanggang sa inimbitahan ako ni Julia sa kasal nya. Nakita ko ang pangalan mo na kasali ka sa brides maid nya. Partner mo sana ang pinsan kong si Jero ngunit I ask him for a favor na tayo nalang dalawa ang maging partner" napatingin ako sa kamay nyang hinawakan ang mga kamay ko.

"And now looking at you beside me right now, I feel satisfy and complete again. I never thought na pagtatagpuin ulit tayo. Sana di pa ako huli. Sana ako parin Dria. Sana ako parin ang nasa puso mo"

"Pitong taon akong naghirap Lucas dahil nawala ka. Sa pitong taon na iyon wala akong ibang hinangad at hinanap kundi ikaw lang. I keep on praying to God na sana magtatagpo ulit tayo. I was hoping that someday God will make a way for us to see each other again. I have love you for so many years and I don't think that my love for you fades because until now I am still madly, crazy, in love with you"

Niyakap nya kaagad ako. Napahikbi pa talaga sya kaya natawa ako.

Ilang taon kaming naghintay na pagtagpuin ulit kami. Ilang taon kami sinaktan ng tadhana. At ilang taon kaming pinaghiwalay sa isat isa. Ngunit ngayon pinagtapo at pinagkita ulit kaming dalawa.

If the both of you destined for each other no matter struggles and challenge give in to your relationship in the end you and still the both you will cherish the Love that is gone for a short time.

Pero kung hindi kayo para sa isat isa. Wala kayong magagawa kundi ang masaktan sa pag iibigang di na maibabalik pa ng panahon.

At ipagpapatuloy ito ng susunod na henerasyon.

"Ayoko ng mawala ka pa" i wipe his tears and kiss him on his cheecks.

"Di na ako mawawala ulit Asawa ko" pinahid ko ulit ang mga luhang umagos sa galing sa mata nya. "Hinding hindi na" our forehead touch for a minute. The next thing we do the nose to nose.

"I love you my wife"

"I love you more my Lucas"

"Sumpa man"

"Sumpa man"

Then the last thing we do is my lips meet his lips.

I badly miss my husband so much!

Napatigil lang kami nong may biglang pumutok na party poppers.

"WELCOME BACK LUCAAASSSS!!!"

at dinumog kaagad sya ng mga kaibigan namin.

Niyakap naman ako ng mga kaibigan ko.

"We're so happy for you megs!" Tili ni Kyla.

"Destiny is having fun playing the love story of yours beks" natatawang pahayag ni Mavi.

"Kumpleto na pala ang magiging ninang at ninong mo baby" natawa naman kami kay Dina.

"So ate ikaw na pala ang susunod na ikakasal" pahayag ni Julia sa amin.

Natawa nalang ang mga kaibigan ko. Nalito naman bigla si Julia sa inasta nila Dina, Mavi, at Kyla. Bago ko pa explain kay Julia nasa likuran na nya ang pinsan nya at nilapitan kaagad ako.

Hinawakan nya ang kamay ko at ipinakita sa kanila ang isang wedding ring na nasa ring finger ko.

"We're married" deklara

"WHHHHHHHAAAAATTT?????"

gulat na tanong nila Kevin, Hunt, Jero, Gael at ang Ka kambal ko.

"We're married" nakangisi nyang pahayag habang gulat at nganga pa ang mga kaibigan nya at ang pinsan nya.