She's it | 5SOS | book 1

Chapter 9

POV Lucy

Toen ik in New York aankwam stonden Dian en haar moeder al op me te wachten. De jongen in het vliegtuig had me verteld dat hij in New York woont en dat hij op vakantie was geweest, en dat zijn naam Sean was. Vlak daarna was ik volgens mij in slaap gevallen en ik werd wakker gemaakt toen we gingen landen. Hij had mij zijn nummer gegeven tijdens het landen en zei dat ik hem altijd kon bellen. Inmiddels woon ik al een maand in New York, ik heb niemand meer gesproken, alleen Dian, haar ouders, Sean en nog wat mensen van school. Dian haar familie was zo vriendelijk! Ze betaalden mijn school voor me, kochten kleren voor me en deden alsof ik hun andere dochter was. Ik had een baantje op zaterdag en al mijn geld wat ik verdiende probeerde ik aan Dian haar ouders te geven, maar ze namen het nooit aan. Ik probeerde te helpen in het huishouden, maar Dian haar moeder vond dat niet nodig. Dian en ik hadden het bed uit de logeerkamer in Dian haar kamer gezet, zodat we 's nachts niet zo eenzaam waren. Ik had niemand verteld dat Ashton eigenlijk mijn broer was. Dian wist wel dat de mensen waar ik 16 jaar lang gewoond heb niet mijn ouders waren, en dat mijn ''vader'' me mishandelde. Meer had ze niet gevraagd, en daar ben ik erg blij mee. De mensen die ik in London had achtergelaten hebben trouwens nooit meer iets van zich laten horen, op Ashton na. Die stuurde me zowat iedere dag een berichtje.. 

''Dian, moeten we niet naar huis gaan?'' vraag ik. We waren op school en we waren al zeker 30 minuten uit, alleen bleven we nog hangen met wat vrienden. ''Lucy, heb jij geen zin om vanavond lekker uit te gaan?'' Ik zucht. ''Ik moet toch werken..'' zeg ik dan. ''Dan gaan we zaterdagavond! Ik weet een leuke club en we komen er wel in, ook al zijn we niet oud genoeg.'' Ik knik. ''Klink leuk!'' probeer ik enthousiast te zeggen. ''Kunnen we dan nu naar huis gaan?'' vraag ik. Dian knikt en we zeggen iedereen gedag. ''Jullie komen ook hé? We kunnen wel wat voordrinken bij mij thuis!'' roept Dian enthousiast. Sommige knikken en dan lopen we weg. We waren vandaag lopend naar school gegaan, het was toch niet zo ver. En heel grappig, Sean zit ook bij ons op school, wel een jaar hoger maar toch. Ik ging in de pauzes best vaak met hem om. 

''Zullen we een filmmarathon houden?'' vraagt Dian. Ik knik. ''Step up?'' roep ik meteen. Ze knikt enthousiast. ''Ik moet morgen wel vroeg opstaan, maar als we nú beginnen redden we het net.'' ze knikt en pakt meteen Step up uit de kast. 

Toen we bij film 4 waren vonden Dian haar ouders het wel mooi. ''Meiden, ga nou naar bed.'' Dian playbackte dat we boven wel verder zouden kijken. ''Oké, we gaan al. Ik moet morgen om 7 uur opstaan.'' zeg ik dan. Dian haar ouders knikken en we lopen naar boven. We poetsen onze tanden en trekken wat gekke bekken. Daarna gaan we op Dian haar bed liggen en kijken we de rest van de films.

Ik zet snel mijn wekker uit en kijk waar ik ben. Oh, ik lig nog in Dian haar bed. Voorzichtig klim ik eruit, ik wil Dian niet wakker maken. Ik pak mijn kleren uit de kast, kleed me aan en loop dan naar beneden. Ik zie dat Dian haar vader al wakker is, die moet vast werken. ''Morgen.'' zeg ik. 's Ochtends ben ik nooit erg vrolijk, maar dat weten ze hier allemaal al. Ik knikt vriendelijk en ik ga aan tafel zitten. Ik eet een broodje met hagelslag en smeer daarna 2 broodjes nutella voor tussen de middag. Op het werk hebben ze ook wel eten, maar je eigen broodjes zijn altijd lekker.

''Lucy, kan je een kwartiertje langer blijven? Dan kunnen we nog wat opruimen.'' Ik kijk op de klok en zie dat het al 5 uur is. Vandaag ging snel. ''Ja, natuurlijk.'' zeg ik tegen mijn baas. Ze lacht naar me en ik begin wat op te ruimen. Het is een kledingzaak dus ik moet vooral dingen opvouwen en even snel vegen en dweilen. Als we klaar zijn sluiten we af, daarna ga ik naar huis waar we eigenlijk meteen avondeten. 

Die avond komen er wat klasgenoten, we praten gezellig en vertrekken daarna naar de club. Sean is ook mee. Onderweg naar de club spring i