BRokEN / Finn Wolfhard

11. BÖLÜM

Bir kaç dakika sadece öyle kaldırlar.
Finn, ayrıldığında skyra'da kendine geldi.

"Teşekkür ederim, buna ihtiyacım vardı."

"Tabi, her zaman yani, boş ver. Kim olsa aynısını yapardım. Sana özel bir şey değil."

Finn ise sadece sırıttı.

"Ben diğer olanlar için özür dilerim. Aslında bunu asla yapmazdım ama... Sadece söylemek istedim, kendine iyi bak."

"Yani... Tabi ki, sende."

Arkasını dönüp yürüyerek gözden kayboldu.
Skyra'nın içinde anlamsız bir mutluluk oluşmuştu, bunun finn ile ilgili olduğunu biliyordu.

Eve geri döndüğünde anahtarlarını çıkardı ve kapıyı açar açmaz içeriye girdi. Hiç ses gelmiyordu ve oldukça karanlıktı. Işıkları açtığında yukarıya doğru yöneldi. Emillia'nın odasına girdiğinde duvara arkası dönük yattığını gördü ve tekrar kapıyı kapattı.

Kendi odasına geçip kendini yatağa attı. Bu gün çok yorgun olduğunu düşündü. Kafasında dönüp dolaşan bir sürü gerekli gereksiz sorular vardı ve hepsinin bir cevabını istiyordu, derken uyuya kaldı.

Ertesi gün...

Skyra, mutfakta kahvaltıyı hazırlıyordu ve o sırada emillia'nın sesini işitti.

"Dün gece geldiğini görmedim, uyuya kalmışım sanırım"

"Ah evet, sana bakmaya geldiğimde uyumuştun ama sorun değil. Hadi kahvaltıyı hazırladım otur"

Oturduğumuz da bir sessizlik çökmüştü, 1 dakikaya aşkın ikimizde konuşmamıştık, emillia konuyu açana kadar.

"Dün akşam nereye gittin?"

Bir an afalladım ve emillia baktım, oda gözlerini bana dikti.

"Sana markete gittimi söylemiştim."

"Sonra tekrar dışarı çıktın, biraz geç geldin, o sıra nereye gittin?"

"Ş-şey, yürüyüşe çıktım, hava almak istedim sadece"

"Öyle mi?"

"Evet, tabi ki"

"Sen öyle diyorsan öyle olsun"
Yemeğini yemeğe devam etti.

Bir an için kendimi ele vereceğim den çok korkmuştum ama emillia'ya yalan söylemek beni rahatsız etmişti.