Merhabaa :) Gün geçtikçe okuyucuların artması beni çok mutlu ediyoo. Umarım daha çok artaar :) Bu bölüm biraz geç geldi affediin..
Tatile gideceğim için hemen yazmak istedim :)
İyi okumalaaar xx :)
***
"Ben değer verdiklerimi kıskanırım Becky." Konuşurken dudaklarından süzülen hafif esinti dudaklarıma çarptı ve ben öylece donmuş ona bakıyordum. Bir an için kokusunu dudaklarıma hapsetmek istedim.
***
Heyecandan kaskatı kesilmiştim. Gözümü bile kırpmadan Zayn'e bakmaya devam ediyordum. Ne demem gerektiğini, nasıl davranmam gerektiğini düşünemiyordum. Tanrım.. komaya girmiş gibiyim.
"Bir şey demeyecek misin?"
Zayn'in sorusuyla kafamı salladım ve ellerimi göğsünün üzerine koyup aramızdaki mesafeyi azda olsa açtım.
"Z-Zayn sen ne demek istiyorsun?"
"Sana değer verdiğimi söyledim."
"2 gündür tanıdığın daha doğrusu tanımadığın bir insana nasıl değer verdiğini söyleyebilirsin ki!? Bu çok saçma Zayn.."
Derin nefes alarak aramızdaki o ufacık mesafeyi tekrar kapadı. Beklemediğim bir anda elimi tutup kalbinin üzerine koydu. Bu çocuk ne yapıyor böyle !? Kalbinin üzerindeki elime baktığımda titrediğimi fark ettim.
"Becky, ben seni buramda, kalbimde yıllardır tanıyor gibi hissediyorum."
"Ya hislerin doğru değilse Zayn?"
"Ben hislerimde yanılmam Becky."
Hisler.. Ona inanmalı mıydım ? Bu yaşadığımızdan sonra ona nasıl davranmam gerektiğini bile bilemiyorum. Keşke Emma gelip beni bu durumdan kurtarsa.. Pff.. Kendimden utanıyorum. Ben nişanlı biriyle bunları yaşadığım için kendimden utanıyorum!
Düşüncelerimle savaşırken bir yandan da hala birbirimize bakmaya devam ediyorduk. Elimin hala kalbinin üzerinde olduğunu fark eder etmez geri çekip kollarımı kendime doladım.
"Neden susuyorsun?"
"Zayn, içeri geçsek iyi olacak, yoksa Emma merak edip birazdan yanımıza gelir."
Vücuduna daha fazla deymemeye dikkat ederek hemen sıyrıldım ve adımlarımı içerideki odaya yönelttim.
Zayn'i üzmek istemiyordum. Evet, ondan çok hoşlanıyorum ama... Emma ile konuşmam lazım, hem de bir an önce.
***
Odaya girdiğimde hemen kendimi koltuğa attım ve sabırsızca Zayn'i beklemeye koyuldum. O tepkimden sonra acaba gelir mi diye düşünmeye başladım.
Emma ve Harry sohbet ediyolardı. O kadar dalgındım ki ne konuştuklarını bile anlayamıyordum.
Emma onlara baktığımı fark etmiş olacak ki dönüp bana baktığında suratı hayalet görmüşe döndü. Ben daha ne olduğunu anlayamadan Harry'den müsade isteyip yanımdaki yerini almıştı bile.
"Becky ! Tatlım senin neyin var suratın bembeyaz olmuş!" Emma diyene kadar suratımın halinden haberim bile yoktu. Böyle olmasıda normaldi biraz önce Zayn resmen bana değer verdiğini söylemekle kalmamış neredeyse beni öpecek duruma gelmişti !
"Ş-şey bir şey yok Emma. Ben iyiyim."
"Beni kandıramazsın Becky. Çabuk anlat. Yoksa Zayn bir şey deyip seni üzdü mü!?"
"Oda nerden çıktı. Sadece konuştuk.. Daha doğrusu ne olduğunu anlamadım. Eve gidince konuşalım olur mu?"
"Tamam tatlım sen eve git istersen. Bugünlük işlerini ben hallederim. Harry'de avcumun içindee."
Göz kırparak bana sarıldığı sırada kapıda dikilen Zayn'i gördüm. Acaba ne zamandır oradaydı? Konuştuklarımızı duymamış olsun ne olur.. Ayağa kalktım çantamı alıp kapıya yöneldim.
"Bir yeremi gidiyorsun?"
"Kendimi iyi hissetmiyorum. Eve gidip dinlensem iyi olacak."
"Ben seni bırakırım."
"Gerek yok Zayn kendim g-"
"Ben seni bırakırım dedim Becky, böyle tek başına gidemezsin."
Savaşmaktan vazgeçip teslim oldum. Emma bu sırada şaşkınlıkla bizi izliyordu. Kafası bir tenis maçı izler gibi bir sağa bir sola bakıyordu.
***
Zayn'in arabasına bindiğimizde kendimi çok daha gergin hissediyordum. Kemerimi taktım ve bir an önce gitmeyi diledim.
"Becky, sen.. Bilmiyorum ama ben çok farklı hissediyorum. Sen benim içimdeki o bulamadığım mutluluğu çıkardın."
Tanrım.. Yine başlıyoruz.
"Zayn inan bu konuda hiçbir fikrim yok. Hislerinden emin olmadan benden bir şey bekleme. Lütfen."
"Haklısın. Sonuçta nişanlıyım. Ne olduğu belli olmayan bir nişanlı."
Ne olduğu belli olmayan mı? Sevmiyor muydu? Bunca zaman neden onca kişiye yalan söyledi!? Ah.. bu çocuk bana kafayı yedirtecek galiba!
"N-nasıl yani?"
"Boşver.."
***
Eve geldiğimizde artık arabadan inme vaktiydi. İkimizde suskunduk. Onu eve davet etmemi bekliyorsa daha çook beklerdi. Bunun için çok farklıydı zaten eve davet etsemde Emma beni doğrardı.
Eve atma konusunsa ilk fırsatı ona tanıcaktım. Harry ve Emma. Harry yi tavlaması en fazla 2 gün sürer. Ah zavallı Harry..
Kafamı sallayıp beynimin -artık arabadan in- sinyalini susturmak için harekete geçtim.
"Sanırım artık inmem lazım. Bıraktığın için teşekkür ederim Zayn" elimi kapıya uzatıp açtığımda Zayn kolumdan tutup beni kendine doğru çekti ve dudağımın kenarından öptü..
"Seni buldum ve bırakmaya niyetim yok."
Tamam. Bu sefer eminim. Ben bu çocuğa aşığım!!
