Combination - Vmin

.İkimiz de boku yedik.

Medya: Pentagon Shine

Not: Bu hikayede medyaya fırlattığım şarkıları hikayenin genel olmasını istediğim havaya göre seçmeye çalışacağım. Çünkü bölümlere birebir uyduramıyorum amk neden bu kadar zor olmak zorunda? Bölüm yazmak bile daha kolay dkdbbndlknd

Çevremizdeki insanlara, nesnelere ve yaşantılara verdiğimiz değer oldukça değişkendi. Kimileri için çok basit olan şeyler diğerleri için ölümüne zor gelir yada önemsiz görünenlere çok farklı önemler atfedilirdi.

Bu yaşıma gelene kadar kendimi bir sürü yaşıtımla kıyasladığım zamanları düşünüyorum da, onlar için normal olan şeylerin benim için bir başarı haline gelmesi de , bu değişkenlikten kaynaklanan zor zamanlardı.

Ben Kim Taehyung , 16 yaşıma girdiğim bu günlerde hastalığımı kabullenmenin zaferini yaşıyorum.

Onlar gibi olamam. Takıntılarım had safhada ve bazen ciddi biçimde beni delirtecek noktalara ulaşabiliyorlar. Yine de hastalığımı kabullenmediğim dönemde kendimi normal insanlarla kıyaslayıp neden onlar gibi olamadığımı düşünerek kendimi yediğimi varsayarsak şuan oldukça iyi durumdayım.

Bazı yönlerden farklıyım bunu bende biliyorum.

Çokça sayılara takılan, temizlik konusunda asla taviz vermeyen, zaman zaman içinden gelen dürtülere karşı koyamasa da diğer çocuklar gibi hissedebilen biriyim.

Ben buyum. Kendi gerçekliğimi reddetmeyi reddediyorum.

Bayan Lee'nin kapısında beklerken bunları düşünmemem imkansız gibi bir şey çünkü burası en zor savaşlarımı verdiğim yegane yerlerden biri.

Bayan Lee kendine has yöntemleri olan rehber öğretmenimiz. Psikoloğumla irtibatlı olduğu için bu okula gelmemin biricik nedeni. Zaman zaman beni oldukça zorlasa da, yada bilimum saçmalıklarıyla deli kadın sıfatını sonuna kadar hak etse de severim kendisini.

Neyse konumuza geri dönelim.

Ben Bayan Lee'nin ofisine gelmeyi planlarken o beni çağırdı ve bu yüzden aslına bakarsanız biraz stresli olabilirim. Ne zaman beni bir şey için çağırsa altından mutlaka bi bit yeniği çıkar çünkü.

Çok geçmeden kapı açıldı ve Bayan Lee güler yüzle beni içeri davet etti.

Bu gülüşü biliyorum. Bir şeyler geliyor.

Bende zoraki gülümseyerek içeri geçmeye yeltendiğimde karşılaştığım kırmızı montla zaten zoraki olan gülüşüm yüzümde donup kaldı.

"S-sen! SEN DÜN SABAHIMI MAHFETTİN BENİM!" Parmağımı uzatıp kocaman gözlerimle bağırıyordum. Yine kontrolümü kaybettim anlayacağınız.

Siktir! Bayan Lee ye çocuğa müdahale etmedim diye övünecektim değil mi?

"Sakin olur musun Taehyung?"

Bayan Lee şaşkınlığından çabuk kurtulup omzumdan tutmuş beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"O, O dün dakikalarca karşıdan karşıya geçmedi Bayan Lee. Delirecektim."

Sanırım öfke nöbeti geçiriyorum. Kırmızı montlu çocuk bana şaşkınca açılmış gözler ve kocaman açtığı ağzıyla baktığında tikimin çoktan tuttuğunu ancak fark edebildim.

"Geçmedi! Karşıya geçmedi Bayan Lee."

Lanet olası kulağımı lanet olası omzuma sürtmekten vazgeçemiyorum.