SOMEDAY YOU'LL BE MINE
By: ate nayat
CHAPTER 2
Pero ganun pa man,hindi ko parin sinisisi si Iñigo.
Katwiran ko na lang nagpakasal ako ng kusang loob ky Iñigo,sa pag-aakalang mahal ko sya.
Kelan ko lang narealize na hindi ko naman talaga minahal si Iñigo.
Kung kelan huli na ang lahat at nasa ilalim na ito ng lupa.
What a pity?? Panu ko nga ba marerealize noon ang totoong damdamin ko eh bata pa ako noon.
Ang nararamdaman ko lang noon ay pangungulila.
Ang pangungulila yun sa nanay ko na namatay dn.
Alin,kung hindi lang maaga namatay si nanay. Magpapakasal pa kaya ako? At payagan kaya ako?
"Rhyann" si Brent,nakalimutan ko ang inuungot sa akin ni Brent sa subrang pag-iisip ko sa mga nangyari sa buhay ko in the past.
(BRENT's POV)
"Oh anu? Aatend ka ba o hindi? You should be going out,meeting people, enjoying life at hindi nagpapakapanis ng laway dito sa bahay mo n0h?" kulit at iritang sabi ko kay Rhyann.
Para na akong nanay na pagsalitaan ko sya.
"Kelan ka ba muling magiging interesado sa buhay....sa mga lalaki? Pag matanda ka na mare?" sabi ko pa ulit sa kanya.
"Brent!!" iling nya sa mga sinabi ko.
Alam ko nakukulitan na sa akin si Rhyann. Pero naman kasi naiinis na ako sa kanya. Parati na lang nya ako tinatanggihan.
At ang isa pang pagbabago na napansin ko sa kanya ay naging masyadong matigas na ang ulo nito.
Ang hirap na nyang hilahin at kausapin.
"Panu ako aatend sa birthday mo eh mukhang itutulak mo lang ako kung kani-kanino?" sabi naman nya sa akin.
"Alam mo,kung kinakailangang ihanap kita ng date,gagawin ko. At kung kinakailangan kaladkarin na kita dito sa bahay mo,gagawin ko. Tsaka napupundi na ako sa kahi-hindi mo ah! Para tayong nagta-tug o war,pagdating sa mga party at importanteng okasy0n sa buhay ko." mahaba at matigas kung sabi sa kanya.
Hindi na nakakibo si Rhyann sa sinabi ko.
Matagal.
Maya-maya nagkasalubong ang aming tingin at bigla na lang pumayag sa invitati0n ko.
