Sacrificing My Happiness

Chapter IX

A/N : This is the moment! The ex! The y! The z! XD Guys don't forget to vote. Libre lang naman yun. Stay supporting this story :) Chapter 9 starts here.

[Lalaine's POV]

Hi guys its me Lalaine. Lalaine Joy Figueroa. Pretty, intelligent and rich. Not that rich. Tama lang. I've decided to leave this school hindi dahil sa business but dahil sa kanya. Ang ex ko. He hurt me so bad that I could just cry all day. Yun lang ang kaya kong gawin eh. Ang umiyak ng umiyak. But I admit I still love him.

Nang umupo na siya sa tabi ni Bianca ay nakatungo pa din ako. I missed his face. His dimples when he smile. And his cheeks that I squish when we are together. But now it is part of the history. I can't bring the past back. If only I know that this will happen, I let him explain and don't break-up with him without an explanation. But if I let him explain maybe we are still together.

"Laine." tawag niya sa pangalan ko. But I didn't look at him. Oh I missed his voice. He sings songs when I feel bad. He also plays a guitar while singing. He's my perfect man.

"Laine." tawag niya ulit pero hindi ko pinansin. Umayos na lang ako ng upo pero di ko pa rin siya nililingon. At nagstart magdiscuss si Maam.

****

Wala ako sa mood makinig. Ang sakit lang habang nagflaflashback sa akin ang mga pangyayari. Naaalala ko lahat. I feel the pain right here. In my heart :(.

Pero habang nagiisip isip ako ay bigla naman akong hinampas ni Lorenzo. That gives me a double ouch. I just give Lorenzo a masakit look. Ang sakit na ng braso ko ang sakit pa ng dibdib ko.

"Uy wag ka na magalit." sabi ni Lorenzo at hindi ko pinansin.

"Uy please." sabi niya at naiinis na ako.

"Ano ba ha?!" nasigaw ko at nagtinginan lahat sila sa akin.

"Ms. Figueroa and Mr. de Guzman, get out now!" sigaw sa amin ng teacher at lumabas naman kaming dalawa.

Di ko alam kung saan ako pupunta. Sa library na lang siguro. Pero habng naglalakad ako ay natulo na ang luha ko. Di ko alam kung bakit pero gusto kong umiyak. At nararamdaman ko din na sumusunod si Lorenzo sa akin at bigla akong niyakap. Pumiglas ako sa yakap niya at hinarap ko siya.

"Ano ba ha?!" pagsisigaw ko pero nagulat ako dahil hindi pala si Lorenzo kundi si Jeff. Si Jeff Salcedo. My ex.

"Laine, please calm down." sabi niya at bigla akong niyakap ulit.

"Leave me alone! I don't want to see your face! Leave me alone!" pagsisigaw ko habang pumipiglas sa yakap niya. I missed his warm hug. Pero kahit na pumipiglas ako sa yakap niya ay hindi ko magawa. Medyo nanghihina na ako.

"Laine." sabi niya at naiyak na din siya. Naiyak lang siya kapag malungkot ako. Ako lang ang nakakapagpaiyak sa kanya. Ganon niya ako kamahal.

"Laine, I love you." sabi niya. Namiss ko talaga yung word na yun. My life is incomplete without him. Kahit na sinasabihan niya pa ako ng mga salitang sweet at namiss ko na lumabas sa bibig niya ay ayoko pa rin. Baka maulit lang ang nangyari.

"I don't care! I don't want to love again because that is the most stupidest thing that I have done." nakapiglas na ako sa yakap niya at tumakbo papuntang garden.

"Laine!" sigaw niya pero di ko nililingon. Hinahabol niya ako pero dahil sa kakatakbo ko ay nadapa ako. Buti na lang at sa damuhan. Nagkaroon lang ako ng gasgas sa may tugod dahil nakapalda lang ako. Nandun lang ako sa damuhan nakaupo habang natulo yung luha ko at siya naman ay agad agad ding umupo at yinakap ulit ako.