'Cause I Loved || Albus Severus Potter ✔

chapter 2; suddenly the cold comes

Soğuk bir hava dalgası sırtını yalayıp geçtiğinde Bianca sıradan bir cumartesi gecesi sevdiği şarkılardan birini dinleyerek kitap okuyordu. Normalde pek üşümezdi.

"Garip." diye mırıldandı omuzlarına dokunarak. "Tanrı aşkına, saçmalamaya başladım."

Temmuzun ortasındalardı. Üşümesi olanaksızdı. Yani öyle olmalıydı. Öyle olması gerekiyordu. Başını sallayarak kanepede kestirmekte olan Albus'un yanına seğirtti. Uzanarak onum omzunu dürttü.

"Hııı?" diye homurdandı Albus.

"Uyan." dedi Bianca. Ellerini onun önüne doğru uzattı. "Soğuklar mı?"

Albus kızın parmaklarını avuçları arasına aldı.

"Tanrım?!" diye bağırdı. "Neden soğuksun?"

"Ben de sana onu soruyorum." dedi Bianca.

"Sana demiştim. Sana dedim ama dinleyen mi var, Albus kim ki? Duştan ıslak saçlarla çıkıp markete gidersen bunun olması doğal."

"Temmuz ayındayız." dedi Bianca önemsiz bir ayrıntıyı hatırlatırcasına.

"Olabilir," dedi Albus. "Biz normal insanlar olarak hasta olduğumuzda üşüyebiliriz."

"Kendine ve bana normal diyorsan IQ puanının düşündüğümden aşağı olduğunu düşünebilirim."

Albus itiraz edecekti ki Bianca başına çivi gibi saplanan bir ağrı yüzünden dengesini kaybeder gibi oldu.

"Ne oldu?" dedi Albus endişeyle.

"Hiç." dedi Bianca söylediğine kendi de inanmayarak. "Hiçbir şey."

"Pekala." dedi Albus. "Şu muggle ağrı kesicilerinden ister misin?"

"Hayır." dedi Bianca. "İyiyim ve iyi olmaya devam edeceğim."

Hayatının en büyük yalanını söylediğinden haberi yoktu.