Bedrog

Hoofdstuk 2

17 oktober, 23:08

~ Luna

Het krakende geluid van mijn winterschoenen op de witte, koude ondergrond klinkt luid door de omgeving. Ik bibber, bah, wat is het koud.

Ik trek de muts van mijn bontjas al voor de derde keer over mijn oren en kijk om me heen. De eerst fel groen gekleurde bomen zijn nu bedekt met een dikke laag sneeuw. Er zijn geen dieren meer te bekennen en ook de mensen blijven liever binnen. Je kan bijna niks voor ogen zien, zo hard sneeuwt het.

Waar blijft hij nou? Ik ga zitten op het dichtbijzijndste bankje en voel de sneeuw op mijn blote handen vallen. Ik kijk erna, het zijn prachtige kristalvormige figuurtjes, die smelten bij de aanraking van mijn warme huid. Ik veeg ze van me af. Ik ga echt niet langer wachten hoor! Ik sta geirriteerd op en voel mijn natte achterwerk. Shit! Beter uitkijken de volgende keer.

Ik begin richting de uitgang van het park te lopen als ik iets achter me hoor. Dezelfde krakende geluiden van schoenen die in aanraking komen met de sneeuw. Maar dan in een sneller tempo.
Ik krijg spontaan kippenvel. Ik kijk achterom en zie door de sneeuw een gedaante op me afkomen.
Ik kan niet zien wie het is door de witte vlagen sneeuw die voor mijn ogen voorbij vliegen.

Het lijkt wel of de gedaante, rent? Ik schrik als ik zie dat de gedaante in mijn richting rent. Ik draai me snel om en loop op een hoog tempo naar de grote groene hekken van het park.

Nog 20 meter, 18, 15, 10. Kom op dit moet lukken. Als ik al opgelucht begin te raken dat ik er bijna ben voel ik twee handen mijn jas vastgrijpen.

Ik word ruw naar achter getrokken en stoot mijn hoofd tegen de grond. 'auw!' krijs ik uit. 'Laat me fucking los!'
Het is dezelfde gedaante die ik achter me hoorde, maar nu kan ik zien wie het is. Het gezicht komt me bekend voor. 'W-Wat doe je?' Vraag ik in angst.
De handen van de gedaante drukken me hard tegen de grond, het lijkt wel alsof ze vol haat zitten.
Ik kijk in de ogen van het emotieloze gezicht en voel een rilling over mijn rug lopen. De handen verplaatsen zich naar mijn keel en beginnen te drukken. Ik kokhals. Wattefuck. 'L-laat me los' Probeer ik te zeggen, maar de vingers duwen alleen maar harder en mijn stem begeeft het.

Het gezicht kijkt snel om zich heen en geeft dan een duister lachje. 'Voor ons' hoor ik nog. Mijn ogen zijn al afgeweken van het gezicht en ik voel me langzaam lichter in mijn hoofd worden. Fuck, ik ga hier echt dood.

Ik probeer met mijn laatste kracht te duwen, maar de persoon is veel te sterk. Ik geef het op en laat het gebeuren. Er rollen intussen tranen over mijn wangen en ik kijk met mijn ogen smekend naar het genietende gezicht.

2 seconden gaan voorbij, 3 seconden. Hoelang duurt het voordat je dood bent? 4 seconden, 5 seconden. Ik hap voor de laatste keer naar adem en voel hoe de vingers mijn keel dichtdrukken. Alles word langzaam zwart en mijn lichaam begeeft het.