" Her doğum içimizdeki sancının sesidir. "
" Değerli sağlık çalışanları , Portola Valley kasabasında çalışacak bir ebe aranıyor. Kaliforniya'nın eşsiz manzarası karşısında büyülenerek minicik bedenlerin doğuşuna yeniden şahit olmak ; anne ve bebek a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağan kar otların üzerini örten anaç bir pelerin gibiydi.Yamalı bulutlar, gökyüzünü gri tonlarda bir mozaiğe dönüştürüyordu.
Brendan oturduğu yerden dışarıyı izlerken kahverengi deri sandalyesinde dönmeye başladı, yerinde duramayacak kadar huzursuzdu.Önünde sert acı kahvesi ve imleci yanıp sönen dizüstü bilgisayarı vardı. Koyu kestane rengi saçları dağınık zihnini tamamlıyordu.
Zihnindeki soru işaretleri birbirinin kuyruğuna dolanırken bakışlarını uzaklardaki bir bulut kümesinde sabitledi.Gri gökyüzü kasabayı kefen gibi sarmıştı.Kuruyan dudaklarını ıslatarak eski anıların göz kapaklarından içeri süzülmesine izin verdi.
Dört yaşındayken babası ona taa Afganistan'dan getirtilen ejderha şeklinde rengarenk bir uçurtma hediye etmiş ve nasıl uçurulacağını öğretmişti. O zamanlar ejderha uçurtması gözüne oldukça ürkütücü görünür kırmızı ağız kısmı içindeki gücü simgelerdi. Babasıyla kırlarda özgürce koşar eve geldiğinde ise bunun tamamen bir saçmalık olduğunu önce ellerini göğsünde birleştiren Anthony'den hemen ardından ise üzerilerinin battığından yakınıp duran annesinden dinlerdi.
Onlar ne derse desin, Brendan uçurtmasına tutkuyla bağlanmıştı. Rengarenk kuyruğuna bakmaya, gergin iplerinin ufacık avuçlarında bıraktığı acıya ve gökyüzündeki özgürlük hissine bayılıyordu.
88 yılı sonbaharın en sarı yapraklarını döktüğü yıllardan biriydi. Rex ile Redwood City'nin kırlarında mekan arayışına çıkıp uçurtmayı uçuracak en ideal yeri aradıkları o eşsiz zamanlar... Yine rüzgarın hakimiyetine sırtlarını döndükleri bir gün babası sağ elinin işaret parmağını tükürükleyerek havaya kaldırdı bu hareketi sıklıkla yapar rüzgarın yönünü tayin ederdi kendisine hayranlıkla bakan küçük oğluna o gün 'Unutma oğlum,' demişti.'uçurtmalar rüzgar sayesinde uçmaz rüzgara karşı durdukları için uçarlar.'
O zamanlar babasının ne demek istediğini anlayamamıştı; fakat şimdi Portola Valley polis merkezinde kendi masasının tam karşısında otururken Rex'in ne demek istediğini acı bir şekilde anlıyordu.
Babası o kazada öldükten sonra bir daha hiç uçurtma uçurtmadı. Gecenin bir yarısı kan ter içinde kalktığında kendini defalarca ellerinde hayali bir uçurtma tutarken yakaladığını kimseye anlatmadı. Uçurtmalardan nefret ettiğini de.
Derin bir nefes aldı, şu an mesleğine karşı hissettiği de tam olarak buydu: Tıpkı uçurtması zorla elinden alınmış o çocuk gibi hissediyordu -yeniden.-
İki gece önce babasının aslında annesine değil de yıllar boyu bir başka kadına bağlı olduğunu bir kızın bitmek tükenmek bilmez merakı sayesinde şans eseri öğrenmişti.Üstelik de kendi tanıdığı bir isme : Doktor Giselle Hector'a. Genç adam, hiç postalanmamış mektubu düşündü babasının ona aşıkken annesine neden bağlılık yeminleri ettiğini bir türlü anlayamıyordu. Lanet olası mektupta bahsedilen kadın oydu bundan emindi. Muhtemelen her şey sınıf farklılığı yüzündendi.Bunu hazmetmesi hiç kolay olmayacaktı.
