Friends or Lover? | KTH

0.9

-Taehyung

Şu an aptal gibi Ji A'nın terk ettiği salıncakta sallanıyorum. Yanımda da minik, uzaylı hayranı Chanyom var. Minik, uzaylı hayranı...

"Uzaylı? Noona çok kızgın sanırım. Ona ne yaptın?"

"Sana bir sır vereyim mi Chanyom? Kızlar çok kırılgan ve aynı zamanda  kırıcı olabiliyor. Evet kırıldı sanırım ama onu kıran ben değildim."

"Peki ya kimdi?"

Yüzüne baktım. Fazla masum yüzü fazla masum soruları getiriyordu. Haklıydı onu ben kırmamıştım da ya kim kırmıştı?

"Chanyom sana pamuk şeker alayım mı?"

"Uzaylı sana bir şey söyleyeceğim. Sanırım kusacağım."

                                                                            ***

-Yazar'dan

Taehyung cümleyi duyduğu an endişelenmeye bile vakit bulamadı. Buna sebep olan şey ise minik Chanyom'un midesindekileri onun üzerine boşaltmasıydı. Bu... çok iğrenç bir olaydı.

Normal karşılanması gerekiyordu. Ji A noonasıyla birlikte şeker partisi yapmış sayılırlardı. Ve bu küçük midesine fazla ağır gelmişti. Ji A bunu nereden bilebilirdi?

Taehyung, olay üzerine Chanyom'u hastaneye götürmüştü.

Ji A'ya haber vermek istemedi. Hem onun üzerine gitmek istemiyordu hemde onu endişelendirmek.

Olan yine minik Chanyom'a olmuştu...

-Taehyung

Doktor o kadar ilaç yazmıştı ama ben okumayı beceremediğim sürece Chanyom bunları içemeyecekti. Ve lanet olsun ki okuyamıyordum.

Ji A belki yardımcı olur umuduyla onun kapısına dayandım. Yanımda da uzaylısever Chanyom vardı. Kesinlikle red edemezdi. Yani, umarım.

Kapıyı tıklatsam da açan olmayınca zile başvurdum. Uyuyor muydu acaba?

Düşüncelerimi Ji A'nın uykulu gözleri ve sincaplı pijamaları böldü, pardon paramparça etti.

"Ne oldu Taehyung?" ağzımı kapayabildiğimde konuşacaktım ama beceremiyordum. Bu kız çok değişikti.

"E, şey, Chanyom! Pardon. Chanyom hasta oldu. Doktora götürdüm. İlaç yazdı fakat ben nasıl kullanılacağını bilmiyorum."

"Taehyung buraya gelme amacını alabilir miyim?"

"A, tabii. İlaçları Chanyom'a versen. Dozunu aşırırım diye korkuyorum."

"Peki gelin üşütmesin çocuk."

Çocuk kapıyı çaldığımızdan beri yanımdaydı ama sorgusu bitmeden almayı düşünmüyordu sanırım. Ah Ji A ah!

"Şimdi şu elindeki poşeti ver bana."

"Bir şey soracağım Ji A."

"Evet?"

"Sen biliyor musun bu ilaçları kullanmasını?"

"A... Şey, evet."

"Ama bunlar şurup. Çocuklara verilenlerden. Sen nereden bilebilirsin ki?"

"Ah Taehyung! Biliyorum işte."

"Peki."

"Şey, ben hap kullanamıyorum. Ağır geliyor ve genelde ya hapı bölüp içiyorum ya da şurup kullanıyorum."

Gülme isteği gelse de onu dehşetle kovdum. Şu an gülemezdim. Asla!

"En hafif hapı bile bölüyor musun?" beklediğim cevabı alırsam gülecektim ve evden kovulacaktım.

"Evet." gülmemeliyim. Gülersem çarpılırım. Gülersem ölürüm. Gülersem ölürüm. Gülersem ölürüm. Gülersem çöskdbfhbfhg.

"Yah! Taehyung!"

"AHAHAHHA! Efendim minik Ji A? ahahahha"

"Çık evimden!"

"Ne?"

"Chanyom bana emanet sen şimdi evimi terk edebilirsin."

"Ama..."

"Ama yok. Yok ama. Hadi yarın ararım seni." deyip beni soğuğun kollarına bıraktı. Vicdansız Ji A! Hala kendi kendime gülüyordum. 'Ya da şurup kullanıyorum.' beynim bana oyun oynuyordu ve ben kaybediyordum. Gülmesem şu an sıcacık evde olacaktım. Aptal Taehyung!

Uzuuuuunnn bir aradan sonra selam! :)

Çok özlemişim buna yazmayı. Taehyung ve delilikleri Ji A ve benim uyumum :)

Neyse kuşlar oylarınızı esirgemeyin. Öpüldünüz..

Not*: Medya bana ait :))