2. Bölüm

46 2 0
                                    

Okumalar çoğalıyor böyle devam yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar :)

"Simge ne oldu anlatsana" dediğimde hıçkırıklarının arasında  "Uçaktan inip havaalanından çıkarken tanımadığım 2 erkek beni götürüyordu. İki haftadır tanıştığım ve ondan hoşlandığım Emre beni bırakamamış o da benimle gelmiş ve onun sayesinde  kurtulmuştum.

Şimdi o erkeklerle birlikte dolunay caddesine gitti yardım edelim! Nolur Damla! "

Dolunay caddesi adı gibi kötülüklerle dolu bir cadde insanları orada eziyet çektirerek öldürüyorlar. Şimdiye kadar kaç tane polis oraya gitmiş olsada hiç biri sağ çıkamadı. Yardım etmelimiydim bilemiyorum ama kuzenimin hatrına evet bahsettiğim yere gideceğim.

Başımla cevabını onaylayıp merdivenlerden hızlı bir şekide inip arabaya bindik. Ben 17 yaşındaydım ama yine de kullanıyordum. Dolunay caddesine vardığımız da Simge'nin telefonu çaldı ve duyduklarıma göre telefon Emre'den gelmişti. Dolunay caddesinin çıkışına doğru geldiğini söylemiş.

Biz arabanın içinde beklemeye başladık ve sonunda bize seslenen birini duyduk. Simge Emre'ye benden bahsetmiş olmalıydıki bana "Damla arabadan şimdilik in ve burada bekle seni bu işe bulaştırmak istemiyorum biraz sonra arkadaşım seni arabasıyla almaya gelecek evinde buluşuruz" dedi.

Arabadan indim ve beklemeye başladım  korkuyordum çok sessiz ve ürkütücü sesler geliyordu. Bunları düşünürken bir araba yanıma doğru yaklaşıp pencere açıldıktan sonra ayy o ne şekerlik çook tatlı yakışıklı tam benlik diye içimden söylenirken "Damla sen misin? " dedi. Sesi olağanüstüydü.

-Evet benim.

-Atla o zaman.

Arabanın ön koltuğuna bindim ve uzunca konuşmaya başladık.

-Senin adın ne?

-Benim adım Çınar. 

-Adımı nereden biliyorsun? Emre mi söyledi?

-Ben Emreyi tanımıyorum daha doğrusu burada ikimizinde hesaplaşması gereken kişi aynıydı o yüzden birlik olduk. Adını okuldan duydum.

-Aynı okulda mıyız?

-Sanırım öyle. Okula kayıt yaptırmaya gittiğimde okul müdürüne ısrarla arkadaşlarımın ismini sordum. O da sınıf arkadaşlarımın ismini saydı içinde sende vardın tabi fotoğraflarınız da. Resmen aynı okuldaydık inanamıyorum. Konuyu değiştirdim. 

-Nereye gidiyoruz?

-Yolu tarif edersen evine gidiyoruz.

Yolu tarif ederken ona bakmadan duramıyordum tabi o da arada bana bakmıyor değildi. Evin önüne geldiğimizde gözlerim onun gözleriyle buluştu ve birbirimizi inceledik...

Deniz Manzarası♊Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin