Since I've Messaged You is a Ricci Rivero fanfic.
🌻🌻🌻
Si Azalea Arnaiz, "AZ" for short ay isang Iskolar ng Bayan na nag-aaral ng Journalism sa UP-Diliman.
She creates a Twitter account dedicated for Ricci Rivero and sends him tweets everyday. W...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Third Quarter na nga nang magsimula ako manood. Natatambakan na ang La Salle pero tiwala pa rin ako na mahahabol nila ito kasi hindi naman ganun kalayo ang score.
I can't help but to try to fit into the Archers' shoes. Kasi yung laban nila, parang ganun din ako. Parang lagi kong hinahabol yung goal. Yung sobrang optimistic ka na gawin yung kailangan mo gawin despite hindi mo naman talaga alam kung mananalo ka o hindi. Yung bang gustong-gusto mo na manalo pero nangingibabaw sa iyo ang doubt.
Natatakot na ako, madami nang foul si Ricci. Feeling hopeless na rin siya dahil hindi na siya makakatulong sa final moments ng 4th Quarter. Eto na naman ayaw ko na ma-carried away pag umiyak na naman si Ricci.
Natatambakan pero lumalaban pa rin ang Archers.
"Wala na mananalo na ang Blue Eagles!!" sabi ni Leo dahil nakikinood siya sa cellphone ko.
"Leo, walang imposible!" sabi ko sabay nakapag-three points pa si Aljun Jay Melecio.
Kinakabahan na ako. Nakapag-free throw pa ang Ateneo. Lumaki tuloy yung gap na sana kaya pa habulin ng La Salle.
Nanginig na ako pero naka-shoot pa ulit ng three points si Andrei Caracut.
"Yes!" kaso natapos na ang time at mas mataas pa rin ang score ng Eagles kaysa sa Archers.
Naramdaman ko ang lungkot sa panood na nakikita ko sa mukha ng mga Archers; si Kib, Ben Mbala, Abu Tratter, Andrei, Aljun, Jollo, Santi, Gabe, Tero, Joshua, Baltazar, Brent, Prince, Ricci, si Coach Aldin Ayo at ang buong Animo community.
Ganun siguro talaga ang buhay. May mga bagay na gusto natin maabot pero minsan hindi talaga binibigay.
Pero saludo pa rin ako sa kanila dahil umabot sila sa finals. At saka kumakapit ako sa mga three-points nila Andrei at Aljun. Yung bang ilang segundo nalang, masasabi mo talagang "Walang imposible kung maniniwala"
At eto ang panghahawakan ko sa kung ano man ang gusto ko marating sa buhay.
🌻🌻🌻
Can't help but to sympathize with all of them, especially for Ricci. Alam ko how badly he wants that championship. He worked so hard for it but alam ko naman na life sometimes teach us the hard way. You need to experience failures for you to grow.
And Ricci also needs it for him to become a better person in the future.
Nag-online ako ulit sa Twitter dahil kahit feeling ko hindi naman mababasa ni Ricci yung itwee-tweet ko sa kanya (pero umaasa pa rin ako na baka mabasa niya) gusto ko lang iparating ang suporta ko sa kanya.
Twitter @ccirryblossoms
"We're always here for you @RicciRivero06! I'm proud of you!"
🌻🌻🌻
Pagkauwi namin sa bahay, kumain lang at nagligpit. Tapos pahinga na kami ng buong pamilya dahil panibagong umaga na naman bukas.
Pagkapasok ko ng kuwarto, nag-ring ang cellphone ko.
Maddy Lim Accept | Decline
AZ: Maddy! Kakauwi lang namin. Talo sila Ricci 😭
Maddy: Oo nga girl kaya nga ako tumawag kasi akala ko hindi mo napanood babalitaan sana kita.
AZ: Thank you sa pag-alala, you're the best talaga!
Maddy: Syempre I'm your bestie!
AZ: Bago ko malimutan, alam mo ba may nadiscover ako today?
Maddy: Ano yun?
AZ: Nakilala ko pala nung bata ako yung kapatid ni Ricci!!!!!
Maddy: omg girl! Ano 'to, small world? Paano?
AZ: Naaalala mo ba na kinuwento ko sayo na nung nagbakasyon kami dati sa bahay nila Kuya Lorenz sa Pampanga mayroon kami nameet na bata dun? Siya pala yun grabe di ko maalala. Kung hindi pa siya naproject sa screen sa reception dahil sa isang game hindi ko maaalala!
Maddy: Eto na chance mo! I-add mo sa Facebook, pakilala ka tapos sabihin mo ipakilala ka na kay Ricci! Chance of a lifetime ito!!!
AZ: Bessy hindi naman yun ganun kadali. Syempre sikat yung pamilya nila. Hindi ko nga madi-distinguish kung alin yung real account at poser account. Nakakahiya naman yung bigla ako magreply sa tweet niya syempre makikita ng lahat.
Maddy: Oo nga no, di bale at least naalala mo na yung kapatid niya naging part ng childhood mo. Sige tatapusin ko na itong inaaral ko, bye!
AZ: Bye! See you tomorrow! ❤
🌻🌻🌻
***Author's note: Guys, medyo matatagalan ako ulit mag-update. Magcoconceptualize pa ng mga susunod na Chapters. Please support me by voting my story. If the response is good, maybe I can update earlier. Thank you! ***
