Adımlarım karanlığın içinde yankılanırken önümdeki yola henüz karanlığa alışmamış olan gözlerimle görmeye çalışarak yürüyordum. Henüz uyanmıştım ve etraf çok karanlıktı, ışıkları açmayı denesem de hiç biri açılmadı. Elektriklerin kesik olduğunu düşünüp mutfağa doğru yönelmiştim. Kaç saattir uyuyor olduğumu bilmiyordum ama kendimi uzun süredir uyuyor gibi hissediyordum. Mutfağa doğru yürürken metalik bir ses çıkaran bir şeye omzumla çarptım. Ne olduğunu göremiyordum ama gerçekten daha önce orada olmadığı hissini veriyordu. Kendi saçma düşüncelerimi boş verip ilerledim. Hemen yan taraftaki ışığın denedim ve koridorun sonundaki ışığı açmayı başarmıştım. Çarptığım nesnenin ne olduğuna bakmak için döndüm ve kullanmadığımız bir odanın kapısına çarptığımı gördüm. Bu odaya gereksiz şeyleri atardık, içimden bir ses içeri girmem gerektiğini söylüyordu. Kapıyı açtım ve gıcırtılar arasında içeri girip duvarda ışığı aramaya başladım. Bulup açtığımda ise odanın ortasında duran bir uzun bir nesne gördüm. Üzeri koyu renkli bir perdeyle örtülmüştü. Aynı ince bir insanın üzerine perde örtülmüş gibiydi Ne olduğunu. Odaya girmeden kapısını kapattım. Onun ne olduğunu biliyordum Eskiden aldığımız bozuk ısıtıcıydı. Kendi kendime kızarak neden korktuğumu soruyordum. Mutfağa gidip kapıyı açtım ve tam o sırada mutfağın ortasında duran açık ısıtıcının sıcağı yüzüme vurdu.
