aware; vkook

2

Salı

Merhaba adını bilmediğim aptal çocuk,
Biliyor musun? Bugün gerçekten de çok aptaldın. Sen çok güzelsin, ama bir de şey var. Sanırım körsün. Sana çok sinirliyim.. Nasıl benim gibi birini fark edemezsin?

Kantindeyim şimdi ben ve tesadüftür ki sende ordasın. Ah! Gerçekten aklıma geldikçe sinirleniyorum..

Bir insan neden kantin sırasına koşarak gelir ki!?

Hayır yani, amacın ne? Beni öldürmek mi? Yoksa yakmak mı? Hm..?

Bak şimdi. Ben güzelce kantinden kahvemi alıyorum. Tam arkamı döndüm sınıfa gideceğim, körün biri koşarak geliyor ve resmen üzerime doğru atlıyor. Lütfen.. Az insan ol. Azıcık..

Hem sen yanıyorsun, hem ben.. Keşke ben kahve yüzünden yansaydım. Keşke.. Belki daha az acıtırdı..

Ve sen.. Bir aptal gibi gelmiş bana bağırıyorsun.. Ha! Doğru, sen zaten aptaldın, değil mi? Herneyse.. Orda bana bağırmaya hakkın yoktu, lanet olasıca seni..

Bir de şey.. Sana uyuz oldum orada. Sorun kahvemi dökmen, kantinde koşturman ya da bana bağırman değildi.

Gözlerime çok güzel bakmıştın be.. Sorun tam olarak buydu işte. Hayır, anlamıyorum ki. O kadar kalabalığın içinde ne diye öyle güzel bakıyorsun. Ya sana aşık olsalardı. Tanrım! Sen onu başka gözlerden koru..

Işte ondan sonra bir daha seni göremedim. Sanırım evine gittin, üzerini değiştirmek için..

Bir de şey var. Bugün kendimden nefret ettim biliyor musun? Sonradan aklıma geldi. Çünkü bende aptal bir insanım.. Çok benziyoruz bu arada, değil mi?

Ya senin canın yandıysa, kahve gerçekten çok sıcaktı. Yemin ederim, günün geri kalanında hep bunu düşündüm. Bu lanet kafamı duvarlara sürtüp kıvılcımlar çıkartmak istedim. Ölmek istedim.. Zaten canın yanarsa ben ölürüm ki.. Biliyorsun, değil mi?

Aptal sen, benim için müziklerimden bile değerlisin.. Hatta kulaklığımdan, telefonumdan ve internetimden bile..

Neyse, sen her dediğime inanma.. Bende böyle bir insanım, ne yapayım.?

Çok uzatmayayım, seni seviyorum ismini bilmediğim aptal çocuk...

*
*