aware; vkook

12

"Şansını fazla zorluyorsun Kim Taehyung."
Kafamı iki yana salladım.

"Zorlarsam ne yaparsın Jeon Jungkook?"
Beni sertçe duvara doğru itip bir hışımla üzerime geldi ve duvarla arasına sıkıştı.

"Öperim."
Dudaklarını sertçe dudaklarıma bastırdığında şaşkınlıktan gözlerim ve ağzım açılmıştı. Şuan beni gerçekten de öpüyordu. Rüyada falan mıydım yoksa?

***

Kafamı yattığım yerden kaldırdım. Nefes nefeseydim. Üç gündür o olayın etkisinden çıkamamıştım. Sürekli aynı rüyayı görüp duruyordum. Jungkook bana hiç iyi gelmiyordu.

Zaten o günden sonra bir daha onu görmemiştim. Kendimi mal gibi hissediyordum. Şey gibi bir histi bu.. otuz sekiz çocukla sokakta kalmış gibi. Neden otuz sekiz bilmiyordum. Sallamıştım.

Saat yine gecenin üçüydü. Her saat başı rüyam sağolsun terler içinde uyanıyordum. Yarın okul vardı. Acaba Jungkook gelecek miydi?

Yatağımın başındaki şişeden bir yudum su içip tekrar uyumak için kafamı yastığa koydum..

**

Alarmın sesiyle açmıştım bu kez gözlerimi, o gecenin kabusuyla değil. Hemen hazırlanıp koşarak evden çıktım. Çok heyecanlıydım. Sanırım Jungkook yüzündendi. Gelecek mi diye merak ediyordum.

Sınıfa girdiğimde daha kimsenin gelmemiş olduğunu görünce derin bir nefes alıp oturdum. Kafamı sıraya koyduğumda kapı açıldı. Ama kalkmamıştım. Ta ki ismimi duyana kadar..

"Taehyung."
Jungkooktu bu. Gelmişti. Ufacık tebessüm ederek kafamı kaldırdım ve karşımda nefes nefese kalmış çocuğa baktım.

"Evet Jungkook?"
Biraz daha bana yaklaşıp gözlerini yere indirdi ve konuştu.

"Konuşabilir miyiz?"
Neden böyle kibarca konuşuyordu bu çocuk? Umarım bana -ucube diye dalga geçtiği çocuğa- aşık olmuştur.
Yerimden kalkıp onu takip etmeye başladım. Beni en üst kattaki depoya çıkarmıştı.

"Ben o gece hakkında konuşacaktım."
Kafamı sallayıp ne diyeceğini merak ediyordum.

"O geceyi hiç olmamış say, tamam mı? Hiç görüşmemişiz, hiç tanışmıyormuş gibi yapalım bundan sonra."
Anlamsızca yüzüne bakmaya başladım. Bu muydu diyecekleri. Kalbimin kırılma sesi dünyanın taa diğer ucundan bile duyulmuştu şuanda. Ama o sağırdı. Asla duyamazdı.. Duymazdı..

Hiçbir şey söylemedim. Yutkunamadım bile. Sadece kafamı salladım. Başka ne yapabilirdim ki. Bizim hikayemiz başlamadan bitmişti. Bundan sonra her şey çok farklı olacaktı. En azından benim açımdan..

*
*