aware; vkook

4

Perşembe

Merhaba adını bilmediğim yakında sevgilim olacak çocuk,

Bugün hastaydım. O yüzden pek sana bakamadım. Hatta kafamı bile kaldıramadım..

Okulun çıkış zili çaldığında zar zor ayağa kalkmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım.

Oturduğum yere tekrar düştüğümde derin bir nefes alıp tekrar kalmaya çalışacaktım ki buna birisi engel oldu.

O sendin..

Düşünebiliyor musun? Sen.. Sen benim kolumdan tuttun -Ah! Içimde filler tepişiyor şuan..

İşte beni kaldırdın falan. Ben senin yüzüne bakıyorum, böyle çok şaşkınca bakmış olmam lazım sanırım. Sende bana garip bir yüz ifadesiyle bakmaya başladın. Hani şey yaptın ya sen.. kolumu bıraktın. İşte o zaman nasıl hissettim biliyor musun?

Boşlukta gibi hissettim.. kesinlikle senin benim olman gerektiğini hissettim.. sensiz bir hiç olduğumu ve hiç olacağımı hissettim. Bu yüzden benden hiç gitme, bırakma. Tamam mı?

Ben biraz sendeleyince sen tekrar tuttun kolumu. Güçlü büyük ellerinle kolumu kavrayıp kendine çektin beni.. omzuna başımı koyup sana yaslandığımda kesinlikle cennette gibiydim. Sana bu hissi nasıl anlatabilirim ki? Cidden.. ağh fenalaşıyorum..

O hiçbir şeye değişmediğim, değişemeyeceğim tınınla konuştun benimle. Ve benim kalbim dünya turuna çıkmaya başladı..

"Neyin var sabahtan beri?"
Dediğin şeyi duyduğumda az ' wtf ' demedim değil içimden.. Sen nereden bilecektin ki benim sabahtan beri böyle olduğumu.. Ayayay yoksa sen beni mi izledin? Ama seni yerim ki ben..

Ben içimden Tanrı'ya yalvarmaya başladım artık. Lütfen kalbimin atışlarını duyma diye. Yoksa her haltı anlardın bak. Hani aptal falansın ama bilemiyorum. O kadar da değilsindir herhalde..

Kesik nefeslerimin arasından sana dönüp kulağına doğru fısıldadım, "hiç.. hiçbir şey".

Yemin ederim ki gördüm. Bunu inkar edemezsin. Yutkundun. Hemde çok sert şekilde. Yoksa seni tahrik mi ettim? Dur bir saniye, ben bir zafer dansı edip geleyim..

Evet, geldim. Neyse.. Ne kadar istemesemde kollarından ayrıldım. Çünkü ben her şeyi belli edip de seni kaybetmeyi göze alamıyordum, alamazdım da..

Sana gülümseyerek teşekkür ettim. Ama bu gülümsemek senin bildiğin gülümsemelerden değildi kesinlikle.. Daha çok kabız olmuş gibiydi. Eğer beni öyle sandıysan değilim..

Daha sonra ben kalp krizi geçirirkene çantamı alıp okuldan çıkmaya çalıştım. Hızlıca kendimi dışarı atınca kocaman bir nefes verdim ve yavaşça evime doğru yürüdüm. Evime gelincede uyudum işte..

Eğer özel hayatımı merak ediyorsan bir gece yanıma uğra.. Seve seve anlatırım. Her neyse..

Seni seviyorum adını bilmediğim yakında sevgilim olacak çocuk..

*
*