aware; vkook

3

Çarşamba

Merhaba adını bilmediğim yakışıklı çocuk,

Ayayay nasıl başlasam bilemiyorum. Şuan bunu yazarken bile vücudum titriyor ve ellerimin içleri terliyor. Sen beni gerçekten aptal ettin. Ben hiç böyle değildim. Inanmazsan anneme sor!

Neyse dur, başlıyorum. Sonunda bugün beni görebildin, biliyor musun? Çok sonunda yani. Mutluluktan havalara uçacaktım resmen.

Ha birde şey var. Bayılıyordum senin yüzünden lanet olasıca.. Birden öyle bana bakılır mı?

Bak şimdi. Ben sınıftayım, tamam mı? Heh, işte sende diğer sınıftansın ve ben bugün seninle ilgili bir bilgi daha öğrendim. Sen kendi sınıfının başkanıymışsın. Seni başkan yapanları gebertmek istediğim doğrudur. Şimdi sen herkesle samimi olacaksın falan, hiç iç açıcı bir konu değil bu.
Her neyse..

Ay işte sonra sen geldin falan. Sınıftan içeri elinde öğretmen defteriyle birlikte girdin. Ve sonra.. Ve sonra şey oldu işte. Bana baktın..

Ya inanabiliyor musun? İçeri giresiye hemde. Direk bana baktın. Sonra biz bir süre daha bakışmaya devam ettik. Tanrı çok sağolsun ki en ön sıraya geçmiştim. Demiştim ya, bütün hesaplarımı alt üst ettin diye. O yüzden işte.. Normalde en arkada oturacaktım. Ama kader yani, ne yapalım..?

Sürekli konudan sapıyorum. Bu sefer özet geçeceğim. Daha fazla o anı düşünürsem sanırım şuracıkta kriz geçireceğim. Neden diye sor bir?  Çünkü kalbime iyi gelmiyorsun, aptal.

Ya ben yine saptım sanırım. Neyse toparlıyorum. Ayayay işte sen bana baktın, böyle uzun uzun.. Bayılacağım sandım biliyor musun? 

Ya sen çok çok, çok güzelsin. Ve birde şey.. Aptalsın. Ama birazcık yani. Akıllı olduğunu farketmeye başladım. Çünkü beni gördün. Ve de kör değilmişsin.

Tamam. Bugünlük bu kadar yeter.

Seni seviyorum adını bilmediğim yakışıklı çocuk..

*
*