Maanlicht

< 15 >

Ik schudde de jongen die in mijn armen lag te slapen voorzichtig wakker. 'Grey, baby, het is bijna tijd.' Hij opende zijn prachtige ogen en keek me sip aan. Ik zuchtte. 'Het komt goed, babe.' Zei ik op fluistertoon en drukte een kus op zijn voorhoofd. 'Maar, wat nou als het wel fout gaat?' 'Babe, laten we niet zo denken, alsjeblieft.' 'Sorry.' Hij zuchtte diep. 'I just can't lose you.' 'And you won't.' 'Ik hou van je, babe.' 'En ik hou ook van jou.' Grey glimlachte zwak en drukte zijn zachte lippen op de mijne waarna hij weer terugtrok en op stond. Hij stak zijn hand naar me uit en trok me zo overeind.

'Ben je hier echt heel zeker van, meis?' vroeg Liv bezorgt. Ik zuchtte diep en knikte. 'Het is iets wat moet gebeuren.' 'Ben je er echt heel zeker van?' vroeg Henry ook nog eens. Ik knikte. 'Ik kan niet met mezelf leven als ik er niet alles aan heb gedaan om de mensen die op me rekenen te helpen. En als dit is hoe ik al mijn krachten los kan laten, iedereen die mij nodig heeft te helpen, zij het zo.' Ik gaf ze een glimlach.

'Weet je nog wat er moet gebeuren?' ik knikte op Liv haar vraag. 'Ik moet dat toverdrank goedje drinken waarna Grey me in mijn onderbuik moet steken met dat speciale lemmet. Die overigens ook weer in een speciaal goedje is gedoopt.' En daarna bidden naar de maangodin dat dit allemaal goed komt. Ik hoorde Nisa in mijn achterhoofd zacht janken. Ook zij zit hier enorm tegenop maar ze is het met me eens dat we er alles aan moeten doen om de mensen en de bovennatuurlijke te helpen, te redden, is het alle pijn en wat me dan nog meer te wachten staat de komende uren, allemaal zeker waard.

Ik keek op en zag dat Liv voor me was komen staan met een houten kom waar het speciale drankje in zat. 'Het komt goed.' zei ik met een glimlach naar haar. Ze knikte zwak en wreef nog snel een paar tranen uit haar gezicht waarna ze de kom met trillende handen aan me over gaf. 'Ik ben ontzettend trots op je, meisje.' 'Dankje.' Zei ik fluistertoon. 'Ik was nog vergeten te zeggen dat er bijwerkingen aan dit drankje zitten, bij iedereen zijn deze anders. Het heeft iets te maken met je grootste en diepste geheimen. Iets wat er non stop in je gedachten is. Of waar je veel aan denkt.' ze snoof haar neus en wreef en verdwaalde traan uit haar gezicht. 

Ik had op dit moment de tranen langzaam over mijn wangen naar beneden lopen. Liv drukte een lange kus op mijn voorhoofd waarna ze een kneepje in mijn schouder gaf en naast Henry ging staan.

Ik keek naar de twee. Liv was op dit moment volop aan het huilen en Henry deed een poging om haar te troosten. Ik glimlachte licht naar ze en keek toen weer voor me uit waar de jongen waar ik zielsveel van ben gaan houden stond. 'Het komt allemaal goed. Ik hou van je, babe. Vergeet dat nooit.' ik glimlachte geruststellend naar hem, een enkele traan rolde uit mijn oog. Ik bracht de kom met het speciale drankje naar mijn mond en dronk hem leeg.

Een branderig gevoel ontstond er in mijn hele lichaam. Alsof ik in vuur en vlam stond van binnenuit. Ik kreunde pijnlijk en voelde hoe mijn benen het begonnen te begeven waarna ik door ze heen zakte. Nog voor dat ik op de grond was beland had Grey me opgevangen en drukte me dicht tegen zich aan. De pijn die ik voelde door mijn hele lichaam verergerde waardoor ik het uitschreeuwde van de pijn. Ik voelde het zweet me aan alle kanten uitbreken en mijn ademhaling versnelde.

Toen de pijn weer weg trok keek ik door mijn traanogen naar het gezicht van mijn mate. Ook hij had de tranen over zijn wangen lopen. Ik bracht mijn trillende hand naar zijn betraande gezicht en wreef over zijn wang. 'Doe het.' Zei ik hijgend en schoor van het schreeuwen. 'Doe het, alsjeblieft.' Hij knikte langzaam en raapte het lemmet naast hem van de grond. Hij bracht met trillende hand het lemmet in positie waarna hij me weer aankeek met zijn prachtige ogen. Ik knikte als teken dat hij door moest zetten. 'Het spijt me, babe. Ik hou van je.' Zei hij nu volop huilend waarna ik een scherpe en stekende pijn in mij onderbuik voelde. Ik schreeuwde het weer uit van de pijn.