Maanlicht

< 8 >

Ik trok mijn staart wat strakker aan en veegde wat zweetdruppels van mijn voorhoofd af. Let's do that again. Ik ontwaakte uit mijn trans door het gekraak en geritsel van de bladeren en takken op de grond. Ik keek goed om me heen. 'Grey? Kom maar tevoorschijn.' Ik hoorde even niets meer. Het zal wel niets zijn geweest. Ik schudde het nare gevoel van me af en ging weer verder met trainen.

Toen Grey en ik op school aankwamen was Indy er ook al en ze had zich aangesloten bij het groepje van Mercedes. Aangezien ze me beide gigantisch haten, klikte het ook meteen. De rest van de schooldag verliep rustig, het nablijven was eigenlijk wel gezellig. Alleen Grey en ik moesten nablijven en de directeur was onze surveillant, dus we hebben veel gekletst. Merkte eigenlijk niet dat we aan het nablijven waren.

Nu ben ik in het bos aan het trainen. Ik was samen met Grey aan het trainen maar hij is even wat eten en drinken voor ons halen bij het packhuis. So, now I'm alone. Weer het gekraak van takjes deed me opkijken. 'Grey? Ik vind het echt niet leuk meer. Ik had je verteld over de laatste keer dat dit gebeurde. Laat je gewoon zien, klootzak!' Zei ik en keek goed om me heen.

Ik hoorde ineens iets hard op me afkomen van achter me. Ik draaide me snel om en stond oog in oog met een grote wolf en ik kan je zeggen dit was niet mijn Grey, maar dezelfde wolf die mij had veranderd.

Ik had mijn hoektanden uit en gromde waarschuwend naar de wolf. Fallon? Gaan we doen wat we aan het trainen zijn? Dat lijkt me een sterk plan, Nies. Ik sloot mijn ogen voor even en gaf Nisa deels de controle. Toen ik voelde dat ook Nisa mijn lichaam kon aansturen en dus niet alleen ik meer de controle had van mijn lichaam, opende ik mijn ogen weer en keek dreigend naar de wolf voor me.

Hij leek iets terughoudend en ik kon de onwetendheid uit zijn pik zwarte ogen aflezen. Zo kon ik ook mijzelf weerspiegeld zien in zijn zwarte ogen. Mijn rechteroog was zoals de vorige keer, mijn normale groene kleur en mijn andere oog was wit van kleur. De helft van mijn haar aan de kant van mijn witte oog was ook wit gekleurd terwijl de kant met mijn normale groene oogkleur, zijn normale donkere kleur had behouden.

De grote wolf schudde de schok van zich of en kwam op me afrennen. Nisa gromde hard naar hem, wat hem dit maal niets deed en nog even snel op me afgerend kwam. Ik ontweek zijn ontblote tanden door aan de kant te springen. Ik voelde hoe een paar takken mijn blote armen open haalden waardoor ik geïrriteerd gromde.

Fallon! Focus! Ooh ja, Sorry, Nies! Ik schudde het van me af en richtte mijn volledige aandacht weer op de grommende, zwarte wolf voor me. 'Wat moet je toch van me?!' riep ik naar hem uit waarna ik een grote kei, door middel van mijn telekinese, naar hem gooide. De kei kwam hard in contact met zijn hoofd waardoor hij nu helemaal boos was.

Oh. Dat is niet best.

Ik werd weer uit mijn gedachten gehaald door mijn lichaam die met zo'n kracht op de grond werd gegooid dat ik minstens een rib voelde breken en ik bloed over mijn voorhoofd naar beneden voelde stromen. Great. Ik probeerde mezelf met heel veel moeite weer overeind te duwen maar kreeg meteen een gigantische steek door mijn hoofd en ter hoogte van mijn zij en liet mezelf weer neervallen. 

Nisa piepte zacht in mijn hoofd en pushte me weer om weer op te staan. Ik keek voorzichtig op en zag de wolf in zijn aanval houding naar me staan kijken. Klaar om weer toe te slaan en het af te maken. Maar voordat hij verder iets kon ondernemen, werd hij onderschept door een grotere wolf.

De prachtige, nacht zwarte wolf van Grey om precies te zijn. Een wolf groter en zwarter dan ik ooit gezien heb.

Ik voelde hoe ik mijn bewust zijn verloor. Door de vermoeidheid en het bloedverlies speelt hoogst waarschijnlijk ook wel mee. 

'Grey...' wist ik nog zacht uit te brengen en sloot vervolgens mijn ogen.

Ik voelde iemand zijn armen om me heen slaan. 'Blijf bij me, baby, blijf bij me. Ik ben hier het komt goed. Ik hou van je, schat. Blijf bij me.' De stem van Grey werd steeds zachter tot hij helemaal was gedoofd en ik me echt helemaal overgaf aan het donker.

'Hoe gaat het met der?' 'Ze redt het wel. De artsen zeiden dat ze rust nodig heeft omdat ze heel veel kracht heeft gebruikt, een rib heeft gebroken en een zware hersenschudding heeft. Maar voor de rest gaat het goed.' 'Hebben jullie de wolf al gepakt die ons kleine zusje heeft aangevallen?' 'Ze zijn nog naar hem opzoek. Hij is ontsnapt toen Fel om me vroeg.' 'Hey, jongen, het komt echt wel goed. Ik ken Fel van top tot teen. Die knokt zich hier echt wel doorheen. Ze heeft wel erger gehad.'

'Ja, dat weet ik maar ik blijf me zo schuldig voelen. Ik had haar niet alleen moeten laten in het bos. Ik had bij der moeten blijven dan had ik haar kunnen beschermen.' 'Ik snap het, lieverd maar Fallon is een hele koppige tante en het was echt niet jouw schuld.' 'Ja, en Fallon traint zo vaak in dat stukje van het bos. Het is niet dat ze daar voor het eerst alleen was. Ze is daar bijna altijd te vinden. Zit er niet zo over in. Het komt echt goed.'

Ik probeerde mijn ogen te opende maar dat lukte niet. Kom op, Fel, open gewoon je freaking ogen! Ik probeerde nog een keer en dit keer lukte het. 'Ooh god! Mijn ogen! Witte kamer!' zei ik en kneep ze meteen weer stijf dicht. 'Fel!' 'Ja, dat ben ik.' 'Hoe voel je je?' 'Alsof ik ben overreden door een vrachtwagen.'

Dat was ook bijna het geval. Alleen was het een wolf. Sorry, Nies, Het was mijn schuld. De volgende keer hou ik mij gedachten er bij. Dat beloof ik! Het geeft niet, Fel. Ik ben blij dat we oké zijn. Het is net zoveel mijn fout als het die van jou is. Thanks, Nies.

'Fallon? Yo sis ben je daar?' ik keek op 'Sorry, ik was uh ja...' 'Gaat het wel goed? Moet ik de dokter voor je halen? Moet iets te drinken hebben of te eten?' ik keek naar Grey die me bezorgt aankeek.

'Weet je zeker dat het goed gaat?' 'Het gaat goed, alleen een beetje hoofdpijn. Dat is alles.' zei ik terwijl ik het wegwuifde. 'Ja, je hebt een zware hersenschudding opgelopen, meisje.' Zei Liv waarna ze me een glas water met wat pijnstillers aangaf. Ik knikte dankbaar en nam ze meteen in.

'Maar voor de rest gaat het goed?' vroeg Grey nog steeds even bezorgt. Ik knikte. Hij zuchtte opgelucht. 'Nou, ben blij dat het weer beter gaat, lieverd.' Zei Liv.

'Ik voel me nu eigenlijk wel prima. Wanneer mag ik hier weg?' 'Je hebt mijn toestemming om te gaan. Ik adviseer je wel om goed rust te houden. Ik meen het, Fallon.' Zei de zuster die naast mijn bed kwam staan en me van alle apparaten loskoppelde. 'Hoe lang ben ik out geweest?' vroeg ik en keek iedereen stuk voor stuk aan. 'Twaalf uur.' 'Twaalf uur?! Damn.'