Maanlicht

< 6 >

'Zo, dus jij bent de beroemde Grey.' zei Jax die tegenover ons stond met zijn armen gekruist voor zijn blote, getatoeëerde bovenlijf terwijl hij Grey kritisch bestudeerde. 'Dat klopt.' Zei Grey kalm, ondanks dat ik zijn hartslag hier tekeer hoorde gaan van nerveusiteit. Emily kwam de trap af, naar beneden lopen. 'Hey, baby en Grey. Goed je te zien, jongen.' Zei ze met een glimlach. 'Het is ook goed om jou te zien, Em.' Zei hij terug met een glimlach. Em kwam naast Jax staan en keek hem, met opgetrokken wenkbrauw, aan.

'Kun je nou niet voor één verdomde keer een freaking shirt aantrekken, Jax?' vroeg ze terwijl ze met haar ogen rolde. Ik grinnikte. Jax zuchtte diep. 'Moeten we het hier echt nu over hebben?' 'Ja.' Grey en ik grinnikten. Jax nam Grey nog eens een keer goed in zich op en kreeg vervolgens een lach op zijn gezicht. 'Nou, welkom in de familie.' Zei hij en schudde Grey de hand. 'Wacht? Wat?' vroeg ik verbaasd van deze reactie en keek Jax vreemd aan.

'Deze gast is goed voor je, babe. En het is je mate. Geeft me iets meer vertrouwen. En ik heb de tweeling gevraagd om achter zijn bedoelingen te komen.' mompelde hij er nog achteraan. 'Jax!' riepen Emily en ik in koor. 'Dat kun je niet maken!' zei Emily en gaf Jackson een klap tegen zijn achterhoofd. 'Sorry hoor, Grey. Deze gast kent gewoon zijn grenzen niet.' Zei ze zuchtend. 'Ooh, het geeft niet. Ik zou hetzelfde doen. Als ik zulke krachten ter beschikking had dan.' Zei hij schouderophalend waardoor Jackson een glimlach op zijn fucking smoel kreeg. 'I like this dude.' Zei hij knikkend. Ik keek Emily verbaasd aan en zag dat ze naar mij op dezelfde manier terug staarde. Ik schudde het van me af. Het zal allemaal wel.

'Nou, dan gaan wij maar naar onze volgende bestemming.' Zei ik en stond net als Grey op van de bank. 'Succes, baby.' Zei Emily met een glimlach. 'Ik heb geen succes nodig ik ben het succes haar zelf.' 'En waaraan is dat uit opgemaakt?' vroeg Jackson met een opgetrokken wenkbrauw. 'Waaruit denk je?' 'Nou, ik weet niet. In ieder geval niet uit je onhandigheid.' 'Ja, oké, doei!' zei ik en duwde Grey de kamer uit gevolgd door het huis.

We stapte in de auto. 'Waar ging dat over?' vroeg hij lachend. 'Als we langer waren gebleven waren er beschaamde verhalen verteld.' 'Die had ik wel willen horen, hoor.' Zei hij met een grijns. 'Of course you would.' Zei ik grinnikend. Ik zette muziek op terwijl Grey weg reed naar het packhuis van the Moonlight pack, zijn thuis.

'Nou, hier zijn we dan.' Zei hij. Ik knikte. 'Let's do this.' Zei ik met een glimlach en stapte snel uit. Grey nam een voorbeeld aan mij en stapte ook uit. 'Grey! Je bent weer thuis! Wie is dat?' vroeg een meisje kuch, kuch, hoer, kuch, kuch die aankwam lopen. 'Indy. Dat is een tijd geleden.' Zei Grey met een zwakke glimlach. 'Ja, dat was het echt! De zoektocht naar mijn mate is niet zo verlopen als gehoopt. Dus ben ik weer terug en ik realiseerde me ineens dat jij mijn mate bent!'

You got to be fucking kidding me. Nisa begon te grommen in mijn hoofd. Nies, calm down. Grey handelt dit wel af. Maar... Nee, nu. Nisa gromde nog eens waarna ze zichzelf kalmeerde. Thanks, Nies. Ik nam de hoer voor me eens goed in me op. Haar blonde, bijna witte haren hingen over haar schouders. Verder had ze een roze panterprint pakje aan dat bijna niets van haar iele lichaam verhulde en dat was het. Op de kilo's make-up op haar gezicht na dan.

Ik rolde met mijn ogen en keek om me heen. Het uitzicht was geweldig. Het packhuis lag midden in het bos. 'Grey, lieverd! Ooh, en dan ben jij zeker Fallon waar we zoveel over hebben gehoord.' Ik keek op en zag een man en vrouw staan. Grey had heel wat trekjes van zowel de man en de vrouw. Dus ik neem aan dat dit zijn ouders zijn.     

'Mam, pap.' Zei Grey met een glimlach. De man en vrouw kwamen het trapje afgelopen en voor ons staan. 'Hallo, lieverd. Wacht eens even, Fallon? Fallon Angel?' vroeg de vrouw. 'Ja?' 'Ooh my god, meisje, wat ben je groot geworden!' Zei ze en trok me in een knuffel. Ik sloeg een beetje ongemakkelijk ook mijn armen om haar heen. 'Lieverd, hoe gaat het met je? En met je zus en broers?' vroeg ze toen ze me weer losliet.